Power Rangers wrócili! Serial cieszący się w Polsce dużą popularnością doczekał się odświeżenia w komiksowej formule. Z jakim skutkiem?

Pierwszy album wziął mnie z zaskoczenia. Wciąż w pamięci miałem – blade, bo blade – wspomnienie serialowych Power Rangers, którzy perłą szklanego ekranu nie byli. Ba, przaśność i infantylne pomysły zawarte w krótkich odcinkach powinny ten twór zatopić na dobre, zanim zyskał fanów. Kiczowatość nie przysłoniła jednak elementów pobudzających wyobraźnię widzów na całym świecie – grupka nastolatków obdarzonych mocami starożytnych dinozaurów przywdziała kolorowe stroje i przy wsparciu gadającej głowy umieszczonej w tubie – przez niektórych zwanych Zordonem – mierzyła się ze złem utożsamianym przez Ritę Odrazę, jej przybocznego Złotara, tworzącego kitowce Płetwiarza i w końcu samych kitowców. Do tego dochodziły Zordy, czyli ogromne mechy, które w dodatku mogły łączyć się w jeszcze większą wersję. Im dłużej piszę te słowa, tym bardziej uzmysławiam sobie, że "Power Rangers" byli skazani na sukces.

Rzadko kiedy tytuł tak precyzyjnie oddaje to, co czeka nas podczas lektury, jak w przypadku "Coś zabija dzieciaki" wydanego przez Non Stop Comics.

James Tynion IV, scenarzysta mający w dorobku kilka tytułów przygotowanych dla DC, zabiera czytelników do Archer's Peak – małej miejscowości, która ostatnimi czasy stała się miejscem tragicznych zdarzeń. W krótkim odstępie czasu zniknęło bowiem kilkoro dzieci, a niedługo później znaleziono zmasakrowane zwłoki większości zaginionych. W oczach co poniektórych mieszkańców młody James urasta do miana głównego podejrzanego. Powód? Chłopak był świadkiem masakry dokonanej na kumplach, jednak on sam przeżył, przez co ludzie nie wierzą w jego relacje o dziwnym stworze mordującym dzieci. Przynajmniej dopóki w miasteczku nie pojawia się Erica Slaughter, dziwna blondynka mająca nieliche doświadczenie z potworami.

W końcu! Po długich miesiącach oczekiwania doczekaliśmy się oficjalnego zwiastuna nowej adaptacji filmowej "Diuny". Podobnie jak w przypadku dzieła Franka Herberta, możemy oczekiwać trudnych i filozoficznych tematów, a także mrożących krew w żyłach intryg, które prowadzą do prawdziwie emocjonujących scen. Denis Villeneuve już przy okazji kolejnej części "Łowcy Androidów" pokazał, że posiada wiele szacunku do materiałów źródłowych i przy okazji potrafi perfekcyjnie przenieść specyficzny klimat opowieści.

Czy i tak będzie tym razem?

"Diuna" Franka Herberta to coś, co w środowisku fantastyki, a konkretniej sci-fi, okrzyknięte jest niepodważalną legendą. Nie ma sensu nawet temu zaprzeczać. Lektura tej książki była dla mnie bardzo ciekawym doświadczeniem. Choć nie zdołała mnie bezpowrotnie wciągnąć, miała w sobie szczególny urok, który pozwalał mi ją z ciekawością kontynuować aż do końca. Stąd też byłem bardzo ciekaw, czy jej kontynuacja, "Mesjasz Diuny", zapewni mi podobne doznania. A kiedy jest lepsza okazja, by sprawdzić takie rzeczy, niż nowe wydanie?

Odkąd Paul Muad’Dib sięgnął po imperialny tron, minęła już przeszło dekada. Dżihad roztacza coraz szersze kręgi, a Arrakis, znana też jako Diuna, stała się sercem wszechświata i coraz szybciej ulega ekologicznej przemianie. Jednakże ta sytuacja sprawia, że imperator i jego rodzina mają wielu wrogów.

Spokojnie jednak, te mają być tylko w trybie dla wielu graczy i zostaną tak zaprojektowane, aby wszystkim graczom nie przeszkadzała ewentualność dodatkowego wydawania pieniędzy. Zadanie to z całą pewnością nie będzie łatwe, bo trudno uniknąć pewnego poczucia niesprawiedliwości i nachalnego wyciągania naszych oszczędności z portfela przy równoczesnym stworzeniu pociągającego systemu, którego finansowanie ma sens. Wiele pułapek i zagrożeń, choć przykład takich “Path of Exile” czy “Guild Wars 2” pokazuje, że się da.

Adam Kiciński, w rozmowie z inwestorami, tłumaczył cel, jaki przyświeca studiu w tym działaniu.

Kultowa marka nie ma po latach łatwo i w ostatnich miesiącach przeżywała spore perturbacje. “System Shock 3” był na granicy ostatecznego wylądowania w koszu, gdy okazało się, że studio OtherSide przeżyło rewolucję związaną z brakiem kapitału i większość zespołu zaangażowanego w ten projekt pożegnała się z robotą. Natomiast prace nad remakem pierwszej części gry szły jak krew z nosa i też nie obyło się tutaj bez problemów.

Jednak wygląda na to, że najgorsze minęło. Kontynuację sagi uratował chiński Tencent, natomiast harmonogram prac nad świeżą edycją "jedynki" ruszył z kopyta, czego potwierdzeniem są dwa nowe materiały z rozgrywki zaprezentowane przez Nightdive Studios. Pierwszy z nich skupia się na klimatach gore i związany jest z rozczłonkowaniem ciał przeciwników, natomiast drugi pokazuje w działaniu tryb Cyberspace, który doczekał się sporych zmian.

"Mushi-shi" jest animowaną adaptacją mangi o tym samym tytule. Składają się na nią dwa sezony oraz trzy odcinki specjalne. Seria rozgrywa się w Japonii zawieszonej w czasie gdzieś pomiędzy erami Edo oraz Meiji. Jest to kraina pełna gęstych lasów, zasnutych mgłą gór oraz nielicznych, rozproszonych ludzkich osad. Rośliny, zwierzęta i ludzie dzielą ten świat z tajemniczymi mushi – bytami żyjącymi własnym życiem, niewidzialnymi gołym okiem dla większości ludzkości. Często przejawiają one moce nadnaturalne, które są bardzo pożyteczne dla otoczenia. Bywają również kłopotliwe, w szczególności dla człowieka. W takiej sytuacji do gry wkracza tytułowy mushi-shi, potrafiący rozwiązać te problemy za opłatą.

Jak poinformowała stroną Widzę Głosy, obecnie jedno z najlepszych źródeł informacji o aktorach dubbingowych, wczoraj odszedł od nas Andrzej Gawroński. Artysta zmarł w wieku 85 lat, przyczyny śmierci nie zostały podane do publicznej wiadomości.

Jest to o tyle bolesna i druzgocącą wiadomość, ponieważ Pan Andrzej był prawdziwym tytanem dubbingu. Do legendy polskich lokalizacji przeszła jego ikoniczna rola jako Deckard Cain w serii “Diablo”, któremu nadał charakterystyczną chrypkę i uchwycił ogrom doświadczeń, jakie przeszła ta postać. Poza tym jego głos w grach mogliśmy usłyszeć w “Wiedźminach”, “Dragon Age: Początek” czy “The Elder Scrolls V: Skyrim”, czyli gigantycznych lokalizacjach, o których jednak można pisać jedynie w samych superlatywach.

Aktor nie ograniczał się tylko do gier i był niesamowicie aktywny w dubbingu animacji, jak również bajek, gdzie jego praca głosem to po prostu nienaruszalny i godny czci pomnik. Ba, ponad 800 (!!!) ról w różnorakich filmach i serialach mówi samo za siebie. Maruda w “Smerfach”, Kojot ze “Zwariowanych Melodii” czy Eustachy w “Chojraku”, to dla wielu głosy dzieciństwa, lecz zapewne każdy z nas znajdzie jeszcze kilka perełek, które akurat jemu wryły się w pamięć.

Dziękujemy za wszystko, pozostaniesz na zawsze w naszej pamięci.

Chociaż premiera "Wiedźmin 3: Dziki Gon" miała miejsce już ponad pięć lat temu, tytuł ten wciąż zaskakuje graczy kolejnymi ciekawostkami. Jednym z motywów, wokół których możemy snuć jedynie domysły, jest sprawa Rhosyna. Wiąże się z nim również pewne, jak się zdaje, niemal nieznane szerzej odwołanie do "Przygód dobrego wojaka Szwejka".

Pewnie po seansie “Skywalker. Odrodzenie” zastanawialiście się, gdzie leży wina tego, że takie potworne zwieńczenie trylogii ujrzało w ogóle światło dzienne. Pośpiech wytwórni i chęć spieniężenia dojnej marki, póki jeszcze jest na nią głód po latach posuchy? Może chodziło o brak kreatywnej wolności ekipy, która odpowiadała za historię i trzymanie ich w szachu przez specjalistów od marketingu? Albo wprost przeciwnie, nagłej zmiany wizji – z odważnej, lecz ryzykownej i plującej na kanon wersji Riana Johnsona, na wsłuchującą się w głosy fanów, ale zahaczającą o bezpieczeństwo na granicy sztampy lansowanej przez J.J. Abramsa. A może to po prostu najzwyczajniejsze w świecie zawiniło lenistwo?

Nie, nie, nie… John Boyega, który wcielił się w rolę Finna w nowych “Gwiezdnych Wojnach” odkrył prawdziwą przyczynę. To Disney i jego rasizm.