Od ostatnich wiadomości o zbliżającym się Might & Magic: Heroes VI minęło sporo czasu, ale również ujawniono sporo zrzutów ekranowych z samej gry oraz kilka artworków.

Głównie przedstawiają one jednostki Twierdzy w akcji, kilka widoków map, machiny oblężnicze każdej frakcji oraz kucyki, na których jeździć będą nasi przyszli herosi. A co ważniejsze, wreszcie udostępniono polską wersję oficjalnej strony tytułu, gdzie można dowiedzieć się więcej na temat produkcji.

Gra wciąż oferuje fantazyjną grafikę, z dużą ilością pastelowych kolorów, błysków i pluszowatości. Generuje to oczywiście przeciwników, jak i zwolenników kolejnej odsłony, ale wciąż dla obu stron najważniejsza jest grywalność i sfera fabularna, której to rzadko która część była pozbawiona. W tym przypadków również zapowiada się na coś interesującego, ale jakościowo dowiemy się tego dopiero w maju, gdy nastąpi premiera tytułu.

„Księga Sandry” – pierwszy z czterech tomów bestsellerowej serii „Krąg Magii” Tamory Pierce już 23 marca w księgarniach.

Tamora Pierce to autorka bestsellerowych książek fantasy dla młodzieży. Jej tytuły zdobyły uznanie krytyków i pozyskały rzeszę fanów, spośród których zwłaszcza młode czytelniczki chętnie utożsamiają się z charakterystycznymi bohaterkami – silnymi, zaradnymi, pokonującymi coraz to nowe wyzwania.

Siła niezwykłej przyjaźni to główny przekaz „Kręgu Magii”, którego pierwszy tom oddaje w ręce polskich czytelników Wydawnictwo Initium. Tytuł każdej z kolejnych ksiąg nawiązywać będzie do jednego z czterech młodych przyjaciół – Sandry, Tris, Daji i Briara.

Obdarzona darem wplatania światła w jedwabne nici − Sandry przybywa do wspólnoty Wietrznego Kręgu. Tu spotyka Briara – byłego złodzieja, którego magiczna moc związana jest ze światem roślin; odrzuconą przez swoich rodaków Daję – szczególnie uzdolnioną w zakresie obróbki metali, oraz Tris, której tajemnicze więzi z pogodą przerażają wszystkich, łącznie z nią samą.

Gdy pod czujnym okiem magów czwórka wyrzutków uczy się, w jaki sposób korzystać ze swoich zdolności, walczyć o przetrwanie oraz jak ufać sobie nawzajem, niespodziewanie na ich nowy dom spada kataklizm. Czy Sandry uda się spleść razem cztery moce i ocalić siebie, swoich przyjaciół i jedyne, jak dotąd, miejsce, w którym każde z nich odnalazło zrozumienie i akceptację?

„Księga Sandry” pozwoli uwierzyć, że można osiągnąć wszystko, jeśli tylko wystarczająco mocno się tego pragnie.

Blizzard znany jest ze swej nieustępliwości i chorobliwej perfekcji w aspekcie produkcji gier komputerowych. Jeżeli coś nie spełnia wyśrubowanych standardów i nie rokuje żadnej nadziei, automatycznie ląduje do śmietnika, wypełnionego niespełnionymi oraz popapranymi ideami. Taki los spotkał ambitny „StarCraft: Ghost” i nie ominął dumnego „Warcraft Adventures: Lord of the Clans” – to oczywiście dwa najgłośniejsze przypadki, większość szalonych konceptów ginie na poziomie debaty, zanim opuści salę konferencyjną w Irvine.

Jednym z nich jest z pewnością projekt pochodzący z 2005 roku, czyli wcześniejsza wersja nadchodzącego króla hack'n'slash – „Diablo III”. Tamten koncept został anulowany i swojego czasu krążyły pogłoski (wypuszczone przez byłych pracowników firmy) o tym, że miał się skupiać na epickiej batalii pomiędzy piekłem a niebem. Generalnie każdy już zapomniałby czym się tak podniecaliśmy sześć lat temu, gdyby nie serwis Kotaku i paczka screenów serwujących nam mały powrót do przeszłości.

Obrazki prezentują nam jedną klasę postaci (łudząco przypominającą paladyna) oraz trzy unikalne lokacje – Keep, Angelic Lands i Heaven. Wygląda to całkiem klimatycznie i gołym okiem możemy zaobserwować, że Blizzard nosił się z zamiarem przygotowania znacznie mroczniejszej kolorystyki. Czy nastąpiła zmiana na lepsze? To już oceńcie sami.

Kiedy czekamy na kontynuację bardzo dobrej gry, która zapowiada się co najmniej równie świetnie, mamy ogromną nadzieję, że będzie ona wypełniona po brzegi wszystkim, co najlepsze. Tym większa radość nas spotyka, gdy okazuje się, że jeszcze przed premierą twórcy zostawili część pomysłów w szufladzie, żebyśmy przypadkiem nie nacieszyli się nimi przy pełnej produkcji. Tak, drodzy przyjaciele. DLC do "Zabójców Królów" najprawdopodobniej się pojawią.

O „Darkspore” napisałem raczej już wszystko, co należało na ten moment odnotować, więc siłą rzeczy ta informacja nie będzie specjalnie długa. Warto tylko zaznaczyć, że zaczęło się już ostateczne odliczanie do dnia sądu ostatecznego Maxis – zamkniętych beta testów tej produkcji. Albo ten tytuł zostanie unikatem na miarę „Magicki” i szturmem podbije serca graczy, albo będzie pierwszą ością, która stanie w gardle tego potentata branży elektronicznej rozrywki.

Chętnych do testowania zapraszam pod ten adres, gdzie nadal można zgłosić swoją kandydaturę. Dla nieprzekonanych i wciąż wahających się, Electronic Arts przygotował specjalny zwiastun.

Plik wideo nie jest już dostępny.

To co, widzimy się na zamkniętych testach? Darz bór!

Gdyby ktoś mi powiedział, że malutka i niepozorna „Magicka” porządnie zatrzęsie gatunkiem hack'n'slash, na dodatek w roku, w którym pojawią się wysokobudżetowe kontynuacje najsłynniejszych jego marek („Dungeon Siege III”, „Diablo III” i „Torchlight II”), to wyśmiałbym kogoś takiego na miejscu. Nie można jednak przeczyć faktom, młodziutkiemu studiu Arrowhead udało się wywołać pierwszy w tym roku fenomen (bardzo ciepłe przyjęcie przez graczy i krytyków, ponad 200 tys. sprzedany kopii) i ustawić swoją ambitną produkcję w pozycji tegorocznego „czarnego konia”. Zwyczajnie, zdołali stworzyć tytuł, który śmiało i bez respektu może stanąć w szranki z najlepszymi.

Trudno się temu dziwić. Masa nietuzinkowych pomysłów, niespotykany wcześniej ogrom możliwości czarowania, niska cena i podejście do fantastyki z przymrużeniem oka, strasznie nadętej przez produkcje pokroju „Dragon Age II”. To procentuje, bo chyba każdy gracz uwielbia mądre innowacje i gdy ktoś, raz na jakiś czas, przekłuje ten nadmuchany balon powagi, wprowadzając do branży gier trochę luzu. Oczywiście tytuł ma swoje wady, m.in. zatrzęsienie bugów oraz nadmierne skomplikowanie, lecz nie wpływają one zanadto na pochlebny obraz całości.

Mariaż branży elektronicznej rozrywki z kinematografią od samego początku miał w sobie pewien pierwiastek patologii, a jego owocem były tylko dysfunkcjonalne bękarty, do których nikt nie chciał się przyznawać. Czasem „mały skok w bok” nie jest zły i kto wie, czy nowy romans ze szklanym ekranem nie wyjdzie tej parze na dobrze. W końcu gorzej być przecież nie może, nie?

Szanse na przełamanie kiepskiej passy ekranizacji gier komputerowych, będzie miała Felicia Day, która wraz z firmą BioWare, tworzy sześcioodcinkowy serial internetowy „Dragon Age: Redemption”. Co ciekawe, projekt jest już w fazie post-produkcji i montażu efektów specjalnych. Zdjęcia odbyły się styczniu, w słonecznym Los Angeles i odpowiadał za nie John Bartley („Lost: Zagubieni”), natomiast na stołku reżyserskim zasiadł Peter Winther („Bibliotekarz: Tajemnica Włóczni”, producent „Dnia Niepodległości”). Panowie obiecują pójście o krok dalej od tego, co mogliśmy dotychczas zaobserwować w sieci. Pożyjemy, zobaczymy i zweryfikujemy.

Fabuła opiera się na losach elfiej zabójczyni Tallis (w tej roli wspomniana Felicia Day), której zadanie jest jasne – wytropić i unieszkodliwić apostatę, który odwrócił się od światłej nauki Kręgu Magów. Misja ta nie należy do najłatwiejszych, co sprawia, że morderczyni będzie musiała zawrzeć kilka trudnych sojuszy, aby doprowadzić ją do szczęśliwego końca.

…na nowych screenach z „Dragon Age II”. Najwidoczniej BioWare postanowił sprezentować taki ekstrawagancki prezent swoim pasjonatom, jakby nie patrzeć ich jedynej miłości. Oczywiście, pozostaje mi tylko serdecznie podziękować Kanadyjczykom i posyłać im ciepłego całusa, gdyż tego wymaga etykieta. Chociaż nie ukrywam, że jest to związek często toksyczny i patologiczny, a ja w zgodzie z duchem poradnika prawdziwego mężczyzny, celebruję tylko jedno święto w roku.

Swoją drogą, liczyłem na jakiś pieprzny filmik jak w przypadku „Mass Effect 2”. Ech… trudno, może się jeszcze doczekam? Jak się nie ma co się lubi, to się lubi co się ma.

Desperackie czasy, wymagają równie rozpaczliwych kroków. Na początku roku informowałem o fatalnej sytuacji finansowej firmy JoWooD Entertainment, a co za tym idzie, potencjalnej rezygnacji z większości mało opłacalnych projektów m.in. pierwszego DLC do „Arcania: Gothic IV” – „Fall of Setarrif”. Kiedy wszyscy pogodzili się już z losem niegdysiejszego germańskiego giganta i pakowali do trumny pewnego młodego chłystka zwanego Bezimiennym, ten w akompaniamencie gwizdów oraz wiwatów zaskoczonych graczy, powstał z grobu, pokazując popularny „gest Kozakiewicza” wszystkim niedowiarkom. Tak, tak… Spellbound i jego wizja Gothica, pomimo smrodu płynu balsamującego oraz umorusanej glebą twarzy, wciąż ma się dobrze.

„Fall of Setarrif” zmierza na ekrany naszych monitorów i zagości na dyskach twardych wszystkich zainteresowanych już 25 marca.

Z czym mi się kojarzy 11 listopada? Narodowe Święto Niepodległości, Józef Piłsudski, patriotyzm, dzień wolny, premiera „The Elder Scrolls V: Skyrim” – to oczywiste typy. Jednak szczerze przyznam, że tej daty nigdy nie łączyłbym z apokalipsą czy inną karą bożą. Duży błąd!

Magia liczb i kryjące się za nimi tajemnice, od lat intrygują społeczeństwo, a w szczególności grube ryby z Hollywood, które z lubością przemieniają każdą, nawet najgłupszą, zapowiedź zagłady ludzkiej na wysokobudżetowy oraz wypełniony efektami specjalnymi blockbuster. W końcu był już milenijny „I stanie się koniec”, katastroficzny „2012”, więc dlaczego nie spróbować z „11-11-11”? Jedno jest pewne – trzeba przygotować się na najgorsze.

„Na świecie istnieje 11 bram Nieba. O 11:11 jedenastego dnia jedenastego miesiąca jedenasta brama zostanie otwarta. Wówczas do naszego świata na 49 minut przedostanie się niewyobrażalna moc, istota z innej sfery. Nie trzeba być omnibusem, aby wykoncypować, że nie będzie ona miłosiernie nastawiona do ludzi.”

Światowa premiera została zapowiedziana (niespodzianka!) na 10 listopada 2011 roku. Na stołku reżyserskim zasiądzie Darren Lynn Bousman („Piła II-IV”, „Repo! The Genetic Opera”).