Informacja prasowa

"Człowiek obiecany" Pawła Majki – kontynuacja bestsellerowej Dzielnicy obiecanej, pierwszej polskiej powieści w Uniwersum Metro 2033 – już dziś w księgarniach!

Dmitry Glukhovsky tak ją rekomenduje: "Paweł Majka zaprasza do przeżycia nowej przygody w ruinach postapokaliptycznego Krakowa – niegdyś miasta polskich królów. W roku 2033 ma ono zupełnie innych włodarzy… Nowa powieść Pawła Majki wciąga, zaskakuje i zwodzi. Uważajcie! Wiele rzeczy wcale nie jest takimi, jakimi się wydają".

Zapraszamy do krótkiego spaceru z autorem ulicami Krakowa. Posłuchajcie jego opowieści o tworzeniu najnowszej powieści.

Książek fantasy opisujących równoległe światy zamieszkiwane przez mniej lub bardziej wymyślne istoty, przepełnione magią i rządzące się różnymi zasadami, jest właściwie nieprzebrana ilość. Motywów i schematów, które się w nich powtarzają, mamy do wyboru trochę mniej, skutkiem czego często przy lekturze towarzyszy mi wrażenie, że już gdzieś to czytałam, że wiem, do czego to zmierza. I wiecie co? Niespecjalnie mi to przeszkadza. Oczywiście nie znaczy to, że rzucam się z entuzjazmem na każdy nieporadnie napisany klon jakiegoś bestselleru, ale lubię od czasu do czasu poczytać na przykład o jeszcze jednym królu martwiącym się o przyszłość państwa, o smoku zagrażającym tej przyszłości i bohaterskiej drużynie, która postanawia ubić gada czyhającego na nieliczne pozostałe przy życiu dziewice. Kiedy więc usłyszałam o serii "Kroniki Dziwnego Królestwa" Oksany Pankiejewej, już po krótkim opisie wiedziałam, że mam prawo liczyć na kilka wieczorów z może mało ambitną, ale za to całkiem przyjemną lekturą.

Czytaj dalej...

Ilu z was zna jakiś romans grozy? A może powieść gotycką? Nie spodziewam się zbyt wielu uniesionych rąk i prawdę mówiąc żadna z moich także by do nich nie dołączyła, bowiem w tej dziedzinie pozostaję wesołym nowicjuszem. „Mnich” Lewisa to klasyka tego gatunku, chociaż ten brytyjski pisarz nie był jego twórcą czy też wybitnym przedstawicielem. Recenzowana książka, której miano przed chwilą padło, to silny przedstawiciel tegoż nurtu i pozycja, która ugruntowała go przez kilka następnych lat. Jak to się stało, że „Mnich”, mimo swojej kontrowersyjnej treści, stał się książką, o której pisał cały świat i do dziś wznawia się jej wydanie?

Czytaj dalej...

Fani twórczości Brandona Sandersona mogą w tym momencie zacierać ręce z zadowolenia. Wszystko przez to, że kilka dni temu podpisano największą w tym roku umowę dotyczącą ekranizacji literatury. Opiewające na bagatela 270 milionów dolarów porozumienie, zobowiązało firmę DMG Entertainment do stworzenia trzech filmów na podstawie twórczości wspomnianego wcześniej pisarza, a co za tym idzie, nabycia praw do uniwersum Cosmere.

"Ludzie z DMG nie są tylko producentami i inwestorami. To przede wszystkim fani. Po kilku minutach rozmowy z nimi, doskonale wiedziałem, iż podzielają moją wizję oraz cele związane z Cosmere, dlatego też jestem tak mocno podekscytowany perspektywą wspólnej pracy, aby przenieść to uniwersum na duży ekran" – oświadczył Sanderson.

Księżyc – naturalny satelita Ziemi, oddalony od niej o kilkaset tysięcy kilometrów. Niewielki w porównaniu do olbrzymich planet czy gwiazd, jednak niezbędny, by życie przebiegało właściwym rytmem. Stanowi niezmienną od zarania dziejów część krajobrazu nocnego nieba. Lecz pewnej nocy ów Księżyc niespodziewanie znika. "Puste niebo" Radosława Raka to opowieść, która podejmuje wyzwanie ukazania świata pozbawionego Srebrnego Globu, lecz pełnego magii i barwnych postaci, z punktu widzenia zwykłego prostaczka. Możliwe jednak, że poprzeczka została zbyt wysoko ustawiona.

Już od samego początku powieści można dać się ponieść fantazji twórcy i klimatowi nadbużańskiego miasteczka. Baśniowa atmosfera unosi się w powietrzu podczas wyławiania Księżyca z rzeki przez Tołpiego i późniejszej przepychanki z wierzbowym czartem, i towarzyszyć nam będzie jeszcze przez jakiś czas, choć nie tak długi, jak można by oczekiwać.

Czytaj dalej...

Informacja prasowa

Twoja przyszłość zapisana jest w przyszłości.

Pierwsza powieść z nowej serii w uniwersum "Assassins Creed: Ostatni potomkowie" już 9 listopada w polskich księgarniach.

"Ostatni potomkowie" to owoc współpracy Ubisoftu i wydawnictwa Scholastic. Jest to przygodowa powieść historyczna o grupie nastolatków uwikłanych w odwieczny spór między asasynami a templariuszami.

Zaciekawionych pozycją i pragnących już dziś zapoznać się z tą pozycją, zapraszamy pod ten adres, gdzie znajdziecie smakowity fragment powieści.

„Miecz Północy” to kontynuacja debiutanckiej „Ponurej drużyny” autorstwa Luke’a Sculla. Prekursorka odznaczała się wartką akcją, ciekawą fabułą i dość specyficznym humorem. Stworzenie godnej kontynuacji to nie lada odpowiedzialność, jednak można bez wahania stwierdzić, że autor podołał zadaniu.

Świat, w którym bogowie zostali obaleni przez ludzkich czarodziei, nie jest przyjemnym miejscem. Wiele wspaniałych ideałów, osiągnięć i elementów, które go tworzyły, zostało bezpowrotnie straconych. Dla większości ludzi codzienne życie jest koszmarem, który z trudem znoszą, lub iluzją, z której nie mogą się obudzić. Wszystko wokół wydaję się powoli umierać. Jednak dawni władcy wszelkiego stworzenia wciąż wydają się mieć asa w rękawie. Co nim jest i co się stanie, gdy go użyją?

Brodar Kayne, wiedziony nadzieją odzyskania tego, co było mu drogie, wraca do domu, z którego nie tak dawno uciekał. W trakcie wędrówki gromadzi u swego boku nową ponurą drużynę, jeszcze dziwniejszą od poprzedniej. Jednak czy starczy im umiejętności i determinacji, by pokonać czyhających na nich przeciwników oraz demony czające się na każdym kroku?

Czytaj dalej...

Seria "Kronik Podziemia" w końcu dobiegła końca. Suzanne Collins zajęło pięć lat, żeby ukończyć cykl, na szczęście polskim czytelnikom wypadło czekać jedynie około półtora roku, aby wszystkie części zostały przetłumaczone. Co ciekawe, dla mnie ten okres wydawał się znacznie dłuższy. Opowieść o Gregorze zaliczała swoje wzloty i upadki, przy czym szczególnie te drugie zniechęcały trochę do czytania. Nie da się jednak ukryć, iż świat stworzony przez pisarkę wciągnął mnie na tyle, że z niecierpliwością chciałem poznać zakończenie przygód nastolatka. I w końcu niedawno otrzymałem "Gregora i Kod Pazura", najdłuższy tom sagi. W przypadku serii "Igrzysk śmierci" końcówka "Kosogłosa" nie za bardzo przypadła mi do gustu, bowiem potraktowana była zbyt powierzchownie. Przyznam, że tego samego obawiałem się po "Kronikach Podziemia", jednakże zupełnie niepotrzebnie. Ostatnia część cyklu jest zdecydowanie najlepsza ze wszystkich.

Czytaj dalej...

Naprawdę trudno zainteresować czytelnika kontynuacją opowieści, gdy pod koniec jej pierwszej części jednym zdaniem oznajmiamy, że wszystkie poczynania jej bohaterów to pic na wodę, fotomontaż i jedna wielka ściema. Denis Szabałow zdecydował się podjąć taki trud, gdy w ostatnich słowach "Prawa do użycia siły" zdemaskował (bez uprzedniego zarysowania jakiejkolwiek intrygi) jedną z najważniejszych postaci jako zdrajcę posyłającego wszystkich protagonistów na pewną śmierć. Osobiście nie przepadam za takimi "cliffhangerami", zbyt tanie to zagrywki jak na mój osobliwy gust, niemniej nie skreślam ich na starcie. Potężne "O nie!", które autor próbuje zainstalować w umyśle czytelnika podobnym zabiegiem, może przerodzić się w coś więcej niż tylko chwilową podnietę, niejako wymuszającą na odbiorcy kupienie kolejnej książki, rozwijającej zaskakujący wątek. Może, o ile pisarz zaprezentuje dzieło na wysokim poziomie, oferujące nie tylko sensowne postscriptum szokującej sceny, lecz także pełnowartościową kontynuację pierwotnej koncepcji.

Czytaj dalej...

Stephen King nazywany jest królem horroru nie tylko dzięki odpowiedniemu nazwisku. Bogaty dorobek literacki i rzesza fanów na świecie świadczą o sobie same. Przyznam szczerze, że dopiero zacząłem zapoznawać się z dorobkiem tego pisarza. Przeczytałem "Joyland", "Lśnienie" i część "Mrocznej Wieży". Zatrzymałem się w momencie, gdy dowiedziałem się, że "Wilki z Calla" zawierają elementy zdradzające część fabuły "Miasteczka Salem". Nie chcąc zepsuć sobie przygody z książką, postanowiłem zabrać się za jedną z pierwszych powieści Kinga. Szczerze powiedziawszy, nie spodziewałem się tego, na co natknąłem się podczas lektury. Po raz kolejny Amerykanin zdołał mnie zaskoczyć wszechstronnością oraz niezliczoną liczbą pomysłów – i to można zauważyć już od początku jego kariery. O czym więc traktuje ta książka?

Czytaj dalej...