Strażnicy Galaktyki mają być kolejną superprodukcją Marvela na miarę "Avengersów". Drużyna bohaterów pod przewodnictwem Star-Lorda uratuje galaktykę już 1 sierpnia 2014 roku. Czy plejada ekscentrycznych postaci z jak zawsze świetnymi efektami ze stajni Marvela okaże się przepisem na sukces? Pierwszy zwiastun filmu pewnie miał odpowiedzieć twierdząco.

Po jego obejrzeniu mam jednak lekkie wątpliwości, czy tak wyraźny dystans do historii i komiczny ton skutecznie nie zepsują seansu. W końcu to ma być porządne widowisko s-f z dużą dozą akcji, a tu przeważa bardziej komedia. Miejmy jednak nadzieję, że twórcy znajdą złoty środek między tymi gatunkami i do kin wejdzie film na odpowiednio wysokim poziomie.

Najnowszy film spod szyldu Marvela zadebiutuje w naszych kinach już 26 marca, czyli o dwa dni wcześniej niż to pierwotnie planowano. Na dodatek dziewięć dni szybciej niż na amerykańskiej ziemi, o co Jankesi, całkiem uzasadnienie, mają ostry ból zadniej części ciała. To jednak nie nasz problem i należy się tylko cieszyć, że dystrybutor tym razem naprawdę się popisał, dzięki czemu możemy poczuć się jak jeden z najważniejszych rynków filmowych, a nie niczym "Kinematograficzny Trzeci Świat".

Twoje zdrowie, Kapitanie. Obyś w końcu otrzymał film, który pokaże pełnię Twojej krasy. Trzymam za to kciuki, choć skoro Thorowi się to udało, trzeba podejść do sprawy optymistycznie.

Kapitan Ameryka zostaje wplątany w sieć zagrażającej całemu światu intrygi. By ujawnić spisek superbohater łączy siły z Czarną Wdową. Kiedy już wreszcie kryzys wydaje się być zażegnany, niespodziewanie pojawia się nowy, potężny wróg – Zimowy żołnierz…

Legendarny kapitan Jack Sparrow nie ma ostatnio najlepszej passy. Aktor od czasów zakończenia genialnej trylogii "Piratów z Karaibów", choć wciąż zalicza się do grupki najbardziej kasowych artystów Hollywood, jakby stracił dar angażowania się w dobre projekty. Drobiazgowa analiza filmografii Deppa nie pozostawia żadnych złudzeń, a doskonałym potwierdzeniem tego stanu rzeczy są dwa ostatnie tytuły. "Mroczne cienie" są uznawane przez fanów Tima Burtona za jedną z najgorszych jego produkcji, natomiast "Jeździec znikąd" okazał się totalną klapą finansową – tak bolesną dla Disneya, że aż zdecydował się on odłożyć do zakurzonej szuflady plany piątej części pirackiej serii.

Nie da się ukryć, że Depp ostatnio za bardzo pajacuje (albo dostaje takie role) i ucieka w schemat Raoula Duke'a oraz Jacka Sparrowa. Chyba każdy był pod wrażeniem jego ekstraordynaryjnej gestykulacji i mimiki, ale po tylu latach jesteśmy nimi zwyczajnie zmęczeni. Choć "Transcendencja" nie zapowiada się zbyt górnolotnie (delikatnie powiedziane) i raczej nie poprawi kiepskiej passy aktora, to cieszy przynajmniej fakt, że Johnny stara się wyjść z pułapki utartych ram. Krok po kroczku, hę?

Pamiętacie moją z Wiktulem, pełną "ochów i achów" recenzję "Man of Steel"? Cóż, wychodzi na to, że należymy do tego nielicznego grona (ale z nami jest choćby Angry Joe czy ciut mniej znany – "Kur, który kleknął przed Zodem") fanów, którym nie przeszkadza to, co uczynił supermanowi Zack Snyder.

A potęga sił ciemności rośnie – zgodnie z daną obietnicą, wideobloger Ichabod, postanowił w półgodzinnym materiale udowodnić, że film Snydera jest po prostu głupi. Dokładnie – głupi.

Przygoda zaczęła się niespodziewanie, od trzech kinowych biletów na "Robocopa", które wpadły w moje łapki. Korzystając z okazji, zwerbowałem drużynę kinomanów i rozpoczęliśmy szturm ku kasie. Po obowiązkowej kłótni w kolejce ("Pan tu nie stał!") zasiedliśmy w sali kinowej. Wiktul i Jedi Master, moi kompanii, spodziewali się bardziej "Robokupy", niż dobrego filmu. Jedynie moja skromna osoba żywiła nieco większe oczekiwania wobec remake'u legendarnego "Robocopa". Kto miał rację? Przekonajcie się czytając recenzję!

CoooOOOooOo?! Grzecznie ma być! Rączki na klawiatury i to tak, abym je wyraźnie widział. Nooo... rozporki też zapiąć. My tutaj hołdujemy tradycyjnym wartościom, zboczeńcy.

Tym bardziej, że "Zombeavers" nie jest jakimś kolejnym tandetnym filmem pornograficznym nakręconym w garażu dziadków, lecz całkowicie zasłużonym członkiem (bez kosmatych myśli!) gatunku horroru z zacięciem komediowym. Trochę szacunku, bo sam pomysł jest tak czadowy i od czapy, że tylko Jankesi z aprobatą wujka Sama mogli coś takiego zrealizować. To część amerykańskiego dziedzictwa kulturowego, a płyta DVD z filmem powinna leżeć w kuloodpornej gablocie obok Deklaracji Niepodległości.

Bobrokalipsa. Jeżeli niefortunnie skonałbym w ten weekend, to wiedzcie, że umarłem szczęśliwy.

...wciąż trudno mi w to uwierzyć.

W wieku 46 lat odszedł Philip Seymour Hoffman. Wybitny przedstawiciel śmietanki aktorskiej Hollywood, twórca aktywnie wspierający niezależne produkcje, laureat Oscara (najlepszy aktor pierwszoplanowy w 2006 roku za film "Capote"), ojciec trójki dzieci. Jak podaje opiniotwórczy dziennik "Wall Street Journal", artysta został znaleziony martwy w swoim apartamencie w Greenwich Village.

Obecnie służby porządkowe znajdują się na miejscu zdarzenia i starają się odkryć przyczynę zgonu. Nieoficjalne kanały mówią o przedawkowaniu narkotyków – Hoffman wiele lat walczył ze swoim uzależnieniem od lekarstw oraz heroiny. Rok temu przeszedł specjalną terapię, która pomogła mu w tych zmaganiach i zdawało się, że aktor wyszedł na prostą. Niestety, najprawdopodobniej przegrał walkę ze swoimi demonami.

Ostatnio fani fantastyki mogli go podziwiać w wysokobudżetowej kontynuacji serii "Igrzyska śmierci". "W pierścieniu ognia" wcielił się on w rolę Plutarcha Heavensbee – enigmatycznego abnegata, głównego organizatora i mistrza, jubileuszowej, 75 edycji Igrzysk Głodowych.

W minionym roku mieliśmy kilka okazji do filmowych spotkań z komiksowymi superbohaterami. Trzeba przyznać, że ku zaskoczeniu niejednego z fanów (w tym mnie), efekty były przynajmniej zadowalające. Co przyniesienie nam obecny, 2014, oraz kolejne lata w wydaniu D.C? Na pewno kilka gorących premier, z których część budzi moje ogromne obawy, część zaś...

... jeszcze większe.

Jeśli zastanawiacie się, czy warto zabrać znajomych do kina na film "Ja, Frankenstein", koniecznie przeczytajcie recenzję Tokara! Czy ta ekranizacja książki Mary Shelly będzie się różnić od innych, czy wniesie powiew świeżości? Przekonajcie się sami!

"Purpurowe serce to jedno z najważniejszych odznaczeń rozdawanych w amerykańskiej armii. Otrzymują je żołnierze, którzy wykazali się prawdziwym męstwem na polu bitwy i przelali swoją krew w obronie interesów ojczyzny. Medal dla straceńców, szaleńczo odważnych oraz nie wzdrygających się na myśl o pobrudzeniu sobie rąk. Piszę o tym dlatego, że przed seansem filmu "Ja, Frankenstein" przy wejściu do klimatyzowanej sali kinowej powinien stać wysokiej rangi urzędnik stanowy i rozdawać każdemu widzowi wspomniany order jako dodatek do popcornu oraz okularów 3D."

Czytaj dalej...

Kiedy amerykańscy biznesmeni biorą się za legendy z Kraju Kwitnącej Wiśni, starają się w nich usilnie upchnąć lekko przebrzmiałych hollywoodzkich gwiazdorów, którzy lata świetności mają już raczej za sobą i dodatkowo podlewają całość elementami z pogranicza epickiego fantasy, to efekt może być tylko jeden. Biegunka.

Niebiosom dziękować, tym razem w tle nie załopotała nieskazitelna amerykańska flaga (choć ewidentne ciągoty były, ale w czasach XVIII-wiecznego szogunatu ten naród jeszcze nie istniał), bo skończyłoby się na lobotomii. No, a tak, to pozostał tylko niesmak i ból brzucha. Jestem przekonany, że za kilkadziesiąt lat prezydent Stanów Zjednoczonych, obok Hiroszimy i Nagasaki, będzie musiał przepraszać Japończyków za systematyczne gwałcenie ich pięknej kultury.

Jestem więc dumny z redaktora Shaverasa, że poświęcił się dla dobra fantastyki i, nie bacząc na spore ryzyko zawodowe, na film się jednak wybrał. Co ciekawe, nawet mu się podobał, ale bez tej euforycznej nutki. Cóż, jak widać nie można mieć wszystkiego. Zainteresowani smakowitymi detalami? Jeżeli tak, to zapraszam do naszej świeżutkiej recenzji.

"Ostatecznie film oceniłbym jako mocno średni, niczym szczególnie się nie wyróżniającym, nie odstraszający jednak swoją bezsensownością po 10 minutach emisji. Zdecydowanie za mało było ostatnimi czasy było produkcji o feudalnej Japonii, a pod tym względem "47 Roninów" nie zawodzi. Więc jeśli ktoś jest fanem podobnych klimatów, do tego podchodzi do tego jak do zwykłego amerykańskiego blockbustera, a nie objawienia na miarę "Obywatela Kane’a", to może spodziewać się dwóch godzin całkiem niezłej, niezobowiązującej rozrywki".