No właśnie – jak chcielibyście żyć w świecie, w którym fantazja i nauka stanowią jedność? Gdzie cofanie się w czasie jest niczym wyprawa po zakupy do supermarketu?

Dziś na GameExe pojawia się recenzja książki Charlesa Yu, zatytułowanej właśnie "Jak przeżyć w fantastycznonaukowym wszechświecie". Nie jest to jednak, wbrew wszelkim pozorom, zabawny poradnik surwiwalu w stylu sci-fi, ale powieść, na którą każdy z Was powinien poświęcić czas i uwagę. Czy aby na pewno na to zasługuje? Czy jest na tyle oryginalna, porywająca, nowatorska i dobrze napisana, byście zechcieli wybrać właśnie ją, zamiast setek innych? Tak, tak, tak i jeszcze bardziej tak.

A z resztą – przekonajcie się sami:

Możemy chyba zgodnie uznać, że trudno o coś bardziej charakterystycznego dla powieści fantastycznonaukowych niż podróż w czasie. Trudno też znaleźć motyw równie zużyty i wyeksploatowany, którego nawet fani literatury sci-fi mieliby dość w podobnym stopniu. Oto jednak natrafiamy na książkę, w której czas nie stanowi pretekstu do radosnych wojaży w irracjonalnych machinach. Książkę, w której prezentowana opowieść jest złożoną, skomplikowaną i ze wszech miar dramatyczną historią, pozostawiającą po sobie znacznie więcej niż tylko wspomnienie spędzonego na lekturze czasu. Czytaj dalej!

Wakacje minęły bezpowrotnie, minął także czas beztroskiego nieróbstwa z książką w ręku. W natłoku nowych obowiązków większości z Was trudno będzie zdecydować co czytać, gdy książek wokół tak wiele, a czasu na nie tak mało. Jednak w tej właśnie chwili z pomocą wszystkim fanom fantastyki spieszy nasz redaktor Frey, który recenzując książkę "Wielki Bazar, Złoto Bryana", autorstwa Petera Bretta poinformuje Was czego nie czytać. Zapraszamy!

Kiedy w sierpniu tego roku miała miejsce polska premiera Petera Bretta, nie czekałem ani chwili i zamówiłem "Wielki Bazar, Złoto Brayana". Najnowsza książka autora Demonicznego Cyklu ("Malowany Człowiek" i "Pustynna Włócznia") nie jest kontynuacją powieści (czym pewnie fanów trylogii rozczaruję), lecz także ciężko nazwać ją prequelem.

Pierwszą rzeczą, na którą zwróciłem uwagę, była liczba stron – zaledwie 224. Poprzednie pozycje tego autora to książki naprawdę pokaźnych rozmiarów (do tego stopnia, że wydawnictwo rozbiło je na dwa tomy). Natomiast w "Wielkim Bazarze" dostajemy lekko ponad 200 stron, przy czym jest to liczba podana na wyrost (o czym dalej).

Informacja prasowa

W alternatywnej przeszłości w Europie wybuchła wojna. Mocarstwa pod przywództwem Niemiec stworzyły armię potężnych bojowych maszyn. Ich przeciwnikami są angielscy darwiniści i wyhodowane przez nich niezwykłe żywe organizmy. Konflikt się rozwija, a przeciwnicy rywalizują o wpływy w kolejnych państwach, usiłując przeciągnąć je na swoją stronę. Lewiatan cudem uszedł ze starcia z Niemcami i zmierza teraz z tajną misją do Konstantynopola. Deryn Sharp, dziewczyna, która podstępem dostała się do brytyjskich Sił Powietrznych, zaprzyjaźnia się coraz bardziej z przebywającym na jego pokładzie Aleksandrem, synem zamordowanego arcyksięcia Franciszka Ferdynanda. Jednak odkąd Wielka Brytania i Austro-Węgry znalazły się w stanie wojny, chłopak jest w jeszcze większym niebezpieczeństwie. Brawurowa ucieczka w Konstantynopolu nie zapewnia mu bynajmniej spokoju. Przeciwnie – rzuca go w sam środek politycznych rozgrywek o wpływy w Imperium Osmańskim. Niemcy przekazali Turkom okręty i technologie, Brytyjczycy oferują Lewiatana. Szalę może przechylić tylko owoc tajnego brytyjskiego projektu wojskowego, stworzenie straszniejsze niż wszystkie dotychczasowe – behemot...

Na portalu Kocham Książki pojawił się wywiad z Wielkim Grafomanem Polskiej Fantastyki – Andrzejem Pilipiukiem. Jest oczywiście o "Jakubie Wędrowyczu", "Oku Jelenia" oraz marzeniach pisarza.

"Patrząc w przeszłość widzę, po pierwsze, że mało zrobiłem. Pierwsze pięć lat pracowałem na pół gwizdka. Nie było wówczas wydawców z prawdziwego zdarzenia – nie było też nikogo kto byłby zainteresowany moimi książkami. Zatem pisałem sobie opowiadania, trochę ich powstało na zapas, ale było to okres pod wieloma względami zmarnowany. Należało już wtedy szykować amunicję przyszłej wojny – zapełnić szuflady maszynopisami – na zapas."

Więcej znajdziecie tu. A jaka jest wasza ulubiona książka Pilipiuka, czy może w ogóle nie lubicie jego twórczości?

Informacja prasowa

Wiatr niesie śmierć. Tajemnicza zaraza dziesiątkuje ludność, osłabiając targane wewnętrznymi konfliktami księstwo Kałakowa. Nawet wznoszące się pośród wzburzonych mórz niedostępne mury nie chronią przed wszystkim, a fanatyczni Maharrahtczycy tylko czekają na okazję, by przejąć władzę.

Atak żywiołaka na zmierzający do wyspy powietrzny statek zaprzepaścił szansę na pokój. Śmierć podróżującego nim Wielkiego Księcia pogorszyła i tak złą sytuację archipelagu. Los wysp spoczywa teraz w rękach młodego księcia Nikandra i autystycznego chłopca, który potrafi narzucić siłom natury swoją wolę.

Czy jest on jednak zbawcą, czy niszczycielem?

"Wichry archipelagu" to wyraźny styl, inteligentny język i niesamowita wyobraźnia.

Orson Scott Card, autor „Gry Endera”

Informacja prasowa

Oto świat składający się z wielu wersji. Większość wionie grozą przemijania. Ale jest też jedno wspaniałe, piękne oblicze. Niedoskonali mieszkańcy lądują w niszczejącej wersji, wybrani awansują. A nad wszystkim pieczę sprawują Przeksiężycowi.

Oto świat, w którym nie ma miejsca na indywidualność. Wszystko podporządkowane jest sztuce... i chęci przetrwania.

Oto Lunopolis, gdzie mieszkańcy żyją chwilą, przerażeni wizją wyroku, który da im namiastkę szczęścia lub pogrąży w rozpaczy i entropii, gdzie naturalnym jest, iż ludzi w przeszłości, mimo że jeszcze nie umarli, bliscy uznają za martwych?

Kim są Przedksiężycowi, istoty, które decydują o życiu i śmierci każdego istnienia? Od czego zależy śmierć lub życie każdego człowieka?

Odpowiedzi może być wiele...

Fascynująca opowieść trzykrotnej laureatki Nagrody im. Janusza Zajdla!

Informacja prasowa

Dzięki „Podróżom” traficie do miejsc niezwykłych. Od odmienionej Jerozolimy po wiatraki poruszające się dzięki własnym wiatrom. Od zimnych brytyjskich kempingów do olbrzymich, wspieranych pracą niewolników imperiów. Zakres wizji MacLeoda przedstawionych w tym zbiorze jest przytłaczający, niemniej cechą wspólną wszystkich tych opowieści jest zainteresowanie autora człowieczeństwem oraz sposób, w jaki łączy to co fantastyczne i dziwne z przeciętną codziennością. Spodziewajcie się znaleźć w „Podróżach” cuda, zaskakujące prawdy i świetną literaturę.

Pod koniec dwudziestego pierwszego wieku, stara, mieszkająca w Kornwalii kobieta ratuje z oceanu nagiego młodzieńca i zabiera go do swego pięknego domu. Bohaterka jest światowej sławy skrzypaczką i – mimo nowoczesnych metod przedłużania życia – zbliża się do kresu swych dni. Niedoszły topielec z kolei cierpi na utratę pamięci, nie wie o sobie nic. Kobieta nadaje mu imię Adam. Zaczyna opowiadać mu swoje wspomnienia, on okazuje się wiernym słuchaczem. Opowieści bohaterki są przerywane scenami z codziennego życia w kornwalijskim domu. Barwne, pełne wydarzeń życie artystki prawie pozwala nam zapomnieć, że cała historia rozgrywa się w chaotycznym i niebezpiecznym świecie epoki. MacLeod przedstawia w książce specyficzną, fascynującą wizję dwudziestego pierwszego stulecia – wieku katastrof i nowych, śmiertelnych chorób. Niemniej, jak często w pisarstwie tego autora, okazuje się, że historia osobista zawsze jest ważniejsza od tej powszechnej.

Ray Olson, Booklist

Pół roku temu poinformowaliśmy Was o pierwszych pogłoskach dotyczących ekranizacji bestselerowej powieści Neila Gaimana zatytułowanej "Amerykańscy Bogowie". Teraz dowiecie się więcej o tym projekcie, za realizację którego wzięło się... HBO. Czy komukolwiek należy tłumaczyć, co to oznacza?

Informacja prasowa

Bohaterowie są zmęczeni. Poruszają się po omacku, w mroku kłamstw i półprawd. Nawet Funky, sklonowany za sprawą medycznych sztuczek drolli, zwraca się przeciwko sobie. On sam, jego sprzymierzeńcy i czytelnicy nie wiedzą, po czyjej stanąć stronie.

Pionki są rozstawione. Nikt nie jest pewny wygranej.

Maciej Parowski (ur. 1946) – polski pisarz, felietonista, scenarzysta komiksów, krytyk literacki i filmowy. Od 1982 roku kierownik działu literatury polskiej w „Fantastyce” (od 1990 w „Nowej Fantastyce”), w latach 1992-2003 również naczelny pisma. Obecnie v-ce naczelny „NF”. Prowadzi też krytyczny kwartalnik „Czas Fantastyki” (od 2004). Współautor scenariuszy komiksów: „Funky Koval” – wspólnie z Jackiem Rodkiem (rys. Bogusław Polch), „Wiedźmin” – wspólnie z Andrzejem Sapkowskim (rys. Bogusław Polch). Scenarzysta komiksów: „Planeta robotów” (1986/89 – rys. Jacek Skrzydlewski), „Naród wybrany” (1992, rys. Jarosław Musiał), „Burza” (1992, 2003 fragmenty – rys. Krzysztof Gawronkiewicz).

Jacek Rodek (ur. 1956) – w latach 80-tych XX wieku był jednym z założycieli magazynu „Fantastyka”, w którym początkowo był kierownikiem działu literatury zagranicznej, a następnie zastępcą redaktora naczelnego oraz redaktorem naczelnym magazynu "Komiks-Fantastyka". W kolejnych latach redaktor w wydawnictwach Orbita i Korona. Na początku lat 90-tych pomysłodawca i redaktor magazynu komiksowego magazyn "CDN". W 1993 roku założył Wydawnictwo MAG, którym kieruje do dziś. Początkowo wydawał gry fabularne i magazyny, jak „Magia i Miecz” (103 numery w latach 1993 – 2002) i „Fenix” (w wyd. MAG w latach 2000 – 2001). Obecnie specjalizuje się w beletrystyce fantasy i science fiction.

Dziś w nocy poznaliśmy laureatów najbardziej prestiżowej nagrody, jaką można przyznać twórcom dziedziny science fiction i fantasy: Hugo. Nagrody rozdano w Peppermill Hotel (co jak co, ale pisarze na zachodzie chyba nie mają się najgorzej) w Nevadzie. Ceremonii przewodniczyli Jay Lake (w Polsce znany głównie jako autor "Próby Kwiatów") oraz Ken Scholes (którego polskich tłumaczeń jeszcze się nie doczekaliśmy) z boczną asystą Tima Powersa (na podstawie jego powieści powstali "Piraci z Karaibów: Na nieznanych Wodach", mowa o pozycji "Na dziwniejszych pływach"), Boris Vallejo<> (peruwiański ilustrator fantasy), Ellen Asher (mam nadzieję, że kiedyś będę mogła o niej coś napisać) oraz oczywiście George'a RR Martina (jego chyba nie trzeba przedstawiać) i Roberta Silverberga (autor cyklu "Planeta Majipoor" i wielu innych powieści wydawanych głównie w latach '90). Tegoroczna statuetkę zaprojektowała Marina Gelineau. Podoba wam się? Ciekawe, czy Hugo Gernsback byłby zadowolony z twórczości tegorocznych zwycięzców.