Informacja prasowa

Napisana z wielkim rozmachem kulminacja przygód rudobrodego stalkera Borki z Kryształowego Pałacu, pokazująca życie Warszawy poza systemem stołecznego metra od chwili Zagłady, aż po czasy najnowsze. Klucz do zrozumienia wydarzeń trylogii warszawskiej, odkrywający wszystkie tajemnice i misterną siatkę powiązań między pozornie nieznajomymi bohaterami.

Warszawa po Zagładzie. Ludzie żyją na podziemnych dworcach, w piwnicach, w zapomnianych przejściach. Śmieją się i płaczą, kochają i nienawidzą, czekają, nie wiedząc na co, szukają rzadko wiedząc czego. Żyją i umierają. Ale czasem, kiedy śmierć jest zbyt gwałtowna, krucha równowaga i prowizoryczna umowa społeczna zostają naruszone.

Czy po wojnie atomowej nie ma już dobrych ludzi? Czy każdy człowiek, nawet ten z pozoru najlepszy, ma w sobie utajonego zbrodniarza, który za godziwą zapłatę zrobi wszystko? Ile warte jest w takim świecie życie – brata, męża, syna...

Jason Aaron zdążył wyrobić sobie markę w świecie komiksu. W Polsce jest znany przede wszystkim z dwóch serii – "Skalpu" i "Bękartów z Południa". Drugi z wymienionych cyklów wydaje się najbliższy autorowi, ponieważ – jak wspomina we wstępie – w nim na dobre oddał atmosferę Południa, z którego sam pochodzi. Pierwszy tom zatytułowany "Był to facet, co się zowie" stanowi udany początek historii, mającej potencjał, by rozwinąć się w interesującym kierunku.

Do hrabstwa Craw w Alabamie przyjeżdża Earl Tubb. Tu się wychował, w tym miejscu też o sprawiedliwość walczył jego ojciec. Bohater przybywa jednak tylko na chwilę, żeby załatwić parę spraw. Ostatecznie zmienia zdanie i postanawia zmierzyć się z rządzącym tutejszą społecznością trenerem futbolu.

„Kryształowy relikt” jest pierwszą częścią Trylogii Doliny Lodowego Wichru autorstwa R. A. Salvatore – pisarza znanego ze swojego wkładu w tworzenie świata Zapomnianych Krain. Należy do najpopularniejszych twórców fantasy i gier fabularnych, a ta książka jest dobrym przykładem potwierdzającym jego reputację.

Dolina Lodowego Wichru jest jednym z najbardziej niegościnnych rejonów Faerunu. Choć warunki są tam srogie, a fauna nieprzyjazna, nie powstrzymuje to ludzi przed wyruszeniem w te strony. Każdy ma nadzieję na bogactwo tamtejszych jezior i akceptację w społeczności wyrzutków oraz łotrów. Mieszkańcy Dziesięciu Miast, mimo różnych utarczek, stanowią liczącą się siłę i dają sobie radę z różnymi napaściami. Kiedy jednak objawia się ogromne niebezpieczeństwo, wzywani są bohaterowie. Tym razem Dekapolis zagraża tajemniczy czarnoksiężnik, dysponujący potężnym mistycznym artefaktem – przedmiotem stworzonym u zarania dziejów, będącym obiektem pożądania wielu istot – i jego ogromna armia potworów wszelkiej maści. Przeszkodzić mu mogą tylko najlepsi: Drizzt Do’Urden – drow pogranicznik, Bruenor Battlehammer – władca krasnoludów mieszkających w Dolinie, Wulfgar – wojownik z barbarzyńskich szczepów z ogromnym potencjałem i Regis – halfling z południa o zręcznych palcach i wyjątkowych zdolnościach przekonywania.

W 2016 wydawnictwa postarały się o napływ bardzo interesujących komiksów, które w mniejszym lub większym stopniu nas zachwyciły. W niniejszym artykule skupimy się na tych drugich. Marcin Martyniuk i Krzysztof Lewandowski przedstawili najlepsze tytuły ubiegłego roku. Nie czytaliście ich? Może czas to zmienić? Miłej lektury!

Kwestia utraty pamięci to raczej zgrany motyw w masowej kulturze. Wałkowany był tylokrotnie, że trudno zaskoczyć odbiorcę czymkolwiek nowym. Sprawiają to również doskonałe produkcje, którymi mogliśmy się zachwycać przez ostatnie lata – "Planescape: Torment", "Gothic" czy książki oraz filmy o Jasonie Bournie. Lista takich dzieł jest naprawdę długa, przeciwnie do pozostałego pola do popisu dla wszelakich twórców. Gdy więc otrzymałem w swoje ręce "Potomków" autorstwa Tosci Lee, początkowo ciężko westchnąłem. Niemniej jednak po pobieżnym zapoznaniu się z materiałami na temat powieści, zauważyłem malutkie światełko na końcu tunelu, istną iskierkę nadziei. Główna bohaterka specjalnie poddała się zabiegowi usunięcia pamięci, aby zapewnić bezpieczeństwo sobie oraz bliskim. Ponadto w całą historię wmieszana jest sławna Elżbieta Batory, znana szerzej jako Krwawa Hrabina. Przyznam, że poczułem się zaintrygowany.

Jean-Michel Charlier i Jean Giraud to duet znamienitych twórców, którzy dzięki kooperacji dali światu świetną komiksową serię osadzoną w realiach Dzikiego Zachodu pt. "Blueberry". Nim jednak Giraud dołączył do wcześniej zmarłego Charliera, pozostawił nam m.in. epizody składające się na ósmy tom polskiego wydania przygód tytułowego Mike'a Blueberry'ego.

Ósmy tom kontynuuje wątki znane nam z poprzedniego zbioru. W konsekwencji znajdujemy Blueberry'ego leżącego w łóżku i relacjonującego swą historię niejakiemu Campbellowi przybyłemu z Bostonu. Podczas gdy ranny przebywa pod ścisłą opieką śpiewaczki miejscowego lokalu i snuje opowieści o spotkaniach z legendarnym już za życia Geronimo, w miasteczku Tombstone wcale nie jest spokojnie. W okolicy czai się wyjęta spod prawa banda Clantonów, którymi planują zająć się słynni bracia Earp. To wszystko składa się na trzy opowieści – "Apacz Geronimo", "Ok Corral" i "Dust", których postanowiłem nie rozgraniczać w ocenie, z racji na bardzo silne powiązania fabularne i zbliżony charakter opowiadań.

Informacja prasowa

Od kilku dni na ekranach polskich kin gości film z uniwersum „Assassin's Creed”. Była to jedna z najbardziej wyczekiwanych premier ostatnich tygodni zarówno ze względu na popularność stworzonej przez studio Ubisoft serii gier, jak i doborową obsadę aktorską.

Pełen rozmachu otwarty świat "Assassin’s Creed" wyszedł poza ramy gry i na stałe zyskał miejsce w kulturze popularnej za pośrednictwem komiksów, filmów i bestsellerowych książek. Powieści stworzone w realiach tego niezwykłego uniwersum cieszą się niesłabnącym zainteresowaniem, zachwycając czytelników na całym świecie.

Dzięki Wydawnictwu Insignis – wyłącznemu polskiemu wydawcy książek z uniwersum "Assassin's Creed" – już teraz znajdziecie w księgarniach najnowszą książkę w serii autorstwa Christie Golden zatytułowaną "Assassin's Creed: Oficjalna powieść filmu".

Przeczytaj fragment książki już teraz!

"Gwiezdny pył" to słynna baśń autorstwa Neila Gaimana, która w 2007 r. doczekała się świetnej hollywoodzkiej ekranizacji, w jakiej przyszło zagrać m.in. Robertowi De Niro i Michelle Pfeiffer. Sięgając po jej nowe wydanie, miałam nadzieję, że treść pozwoli mi na całkowite oderwanie się od rzeczywistości i oczaruje mnie specyficznym, bajkowym, acz nieszczędzącym odbiorcy szczypty grozy i czarnego humoru klimatem. Wspaniała okładka autorstwa Dark Crayon sprawiła, że jeszcze przed rozpoczęciem lektury odczułam magiczną atmosferę opowieści i z przyjemnością się w nią zagłębiłam. Co zastałam? Czy powieść Gaimana okazała się równie barwna, co jej filmowa adaptacja i zaspokoiła mój czytelniczy głód pełnej akcji historii?

Ed Brubaker niezwykle sprawnie radzi sobie z wszelką materią zahaczającą o kryminał. Potwierdzenie tej tezy znajdziemy nie tylko w serii rodem z noir, czyli „Fatale”, niezwykłym ukazaniu kolegów po fachu Jamesa Gordona w „Gotham Central”, ale także w „Velvet”, opowieści o dawnej agentce wywiadu, której drugi tom niedawno zawitał do polskich księgarń.

Tytułowa bohaterka, Velvet Templeton, została wmieszana w sprawę morderstwa jednego z agentów, choć właściwsze określenie brzmiałoby „wrobiona”. Jej problemy nie kończą się na ucieczce przed żądnymi krwi niedawnymi współpracownikami, ponieważ nieprzerwanie poszukuje prawdziwych przyczyn całego zamieszania, a tropy, których się podejmuje, tym razem zawiodą ją w podróż po kilku europejskich krajach.

Pierwszy tom „Gotham Central” wziął mnie z zaskoczenia, przedstawiając trzy bardzo dobre historie o funkcjonariuszach Wydziału Poważnych Przestępstw, mierzących się nie tylko z trudami życia zawodowego, ale i sprawami osobistymi. I nagle okazało się, że Gacek wcale nie musi odgrywać pierwszych skrzypiec, by pochłonąć dwieście czterdzieści stron za jednym zamachem.

Tym razem znakomity duet scenarzystów złożony z Eda Brubakera i Grega Rucki, zaserwował nam nie trzy, jak to miało miejsce w otwierającym cykl tomie, lecz cztery opowieści. Pierwsza z nich zatytułowana „Marzenia i Wiara” to w dużej mierze wewnętrzny monolog recepcjonistki Stacy. Intrygujący chociażby przez fakt, iż mowa tu przede wszystkim o uczuciu, które nie posiada szans na wyjście ze strefy skrytych pragnień. Daleko temu jednak do banalności, a też interesująco wypada posterunek i jego funkcjonariusze widziane oczyma Stacy. To krótka opowieść, ale całkiem dobrze wprowadza w klimat całego zbioru, poprzez ukazanie głównego dania serii, mianowicie kreacji postaci i skupienia uwagi na ich relacjach, problemach prywatnych i zawodowych.