Edykty

Edykty to przejaw woli Hegemona, który w ten sposób potrafi kontrolować i zmuszać do swojej woli dowolne obszary imperium. Większość mieszkańców Terratusa uważa, iż pierwszy był Edykt Pyłu z 11 roku, chociaż data ta wynika przede wszystkim ze sposobu postrzegania czasu przez przywódcę imperium. Zdaniem Stanowicielki Myothis, ten rodzaj magii jest silniejszy od samego Hegemona, chociaż tylko Kyros zna ich tajemnicę. Może to być deszcz ognia, zniszczenie plonów czy nieustająca noc. Każdy z efektów działa kilka dni lub całe stulecia na podstawie własnych zasad i zawiera formułę odnośnie przerwania swojego działania. Tylko nielicznym udała się ta sztuka, lecz nasza postać jest pierwszą, która odczytała i przełamała ten sam edykt.

Magia działa jedynie wtedy, gdy dany edykt zostanie ogłoszony przez człowieka, stąd nie dziwi powstanie Stanowicieli, którzy podlegają bezpośrednio Archontowi Tunonowi. Zwykle taka osoba nie żyje zbyt długo i uskarża się na magiczne skutki uboczne pozostawione przez rozproszoną magię. W naszym przypadku było jednak inaczej, zaś działania w Studni Vendriena doprowadziły do rozstąpienia posadzki w Sali Wyniesienia. Ukazany wzór otworzył portal prowadzący na szczyt Wieży Górskiej.

Edykt Egzekucji zabija wszystkich przebywających w obszarze oddziaływania. Niezadowolony z efektów podboju, Hegemon wykorzystał go w 431 PR podczas ataku na Studnię Vendriena z zastrzeżeniem, iż zacznie działać w sytuacji, gdy obszar ten nie zostanie zdobyty do Dnia Mieczy. Dowódcy Kyros dokonali tej sztuki w wyznaczonym terminie. Dokładna treść edyktu brzmiała: „Ci, którzy sprzeciwiają się Naszemu sprawiedliwemu i praworządnemu Ładowi, są zdrajcami Naszego Imperium. Ci, którzy nieudolnie wypełniają swój obowiązek wymierzania sprawiedliwości zdrajcom, są – w Naszych oczach – nie mniejszymi zdrajcami. Niech Nasze armie dowiodą swojej lojalności, odbijając Studnię Vendriena tym, którzy sprzeciwiają się Naszej woli. Jeśli Nasz przedstawiciel nie zajmie Sali Wyniesienia przed Naszym Dniem Mieczy, wszyscy w dolinie zwanej Studnią Vendriena poniosą śmierć”.

Edykt Ognia to przejaw woli Hegemona, który w 430 PR rozkazał, by ognie Terratusa pochłonęły zakazaną wiedzę w Cytadeli Pergaminu na Ziemiach Spornych. Efekt okazał się katastrofalny, rozrywając wiele sal z księgami i grzebiąc w jęzorach lawy bezcenne zapiski. Edykt Ognia mógł zostać anulowany tylko wtedy, gdy udało się zabrać zgromadzoną wiedzę razem z Cichym Archiwum. Dokładna treść edyktu brzmiała: „Naszym najważniejszym obowiązkiem jest ochrona obywateli Naszego Imperium przed wszelkimi zagrożeniami – w tym przed grozą Zakazanej Wiedzy. Niech ci, którym gorączkowa pycha nakazuje gromadzenie takiej wiedzy, staną się celem Naszego gniewu. Niech ognie Terratusa buchną płomieniami i pochłaniają ich, póki zakazana wiedza znajduje się w sercu Cytadeli Pergaminu”.

Edykt Kamienia powstał jako odpowiedź na bunt Archonta Kamienia Kopca, który odmówił posłuszeństwa Hegemonowi. Kyros rozkazał, by kwitnąca do tej pory kraina Lazur przemieniła się w Kamienne Morze, które powstało w wyniku ruchów tektonicznych. Przerwano bieg nawadniających te obszary rzek, co doprowadziło do wyjałowienia gruntów i rozerwania dróg. Mimo to Kopiec wcale nie myślał się poddać i wciąż próbuje odzyskać dawną chwałę Lazuru. Przerwanie działania magii Kyros nastąpi tylko wtedy, gdy pokrzyżujemy plany Archonta Kamienia i pozbędziemy się go, ostatecznie pieczętując los Kamiennego Morza. Dokładna treść edyktu brzmiała: „Aby zachować Nasz Ład i obiecane bezpieczeństwo naszych obywateli, wszyscy Archonci muszą podporządkować się Naszej woli. Każdy Archont, który odmówi złożenia właściwego hołdu, musi zostać ukarany. Dlatego też, póki zdrajca Kopiec żyje, fundamenty Lazuru pozostaną roztrzaskane i pozbawione życia”.

Edykt Burz zrodził się w umyśle Kyros w roku 430 PR. Wtedy też Hegemon rozkazała, by nad Krzepą rozpętała się burza i trwała tak długo, jak będzie rządzić ród Regentów lub nie upadnie ostatni ośrodek oporu na tym terenie. Dokładna treść edyktu brzmiała: „Ci, którzy w swej pysze i arogancji stają na drodze ładu i porządku Naszego Imperium, zostaną starci na proch kamieniami z ich własnej krainy. Niech ci, którzy zowią się Niezłomnymi, którzy dążą do wojennej zawieruchy, stawiając opór Naszemu Ładowi, ugną się pod naporem burzy Naszego Gniewu. Niech Nasza burza szaleje, aż wszystkie klingi zostaną złamane lub upadnie ród Regentów”.

Podczas obrony Wieży Górskiej w ramach zadania wątku głównego „Opoka”, pojawia się możliwość rzucania edyktów. Jest to pokłosie naszych poprzednich działań, bowiem przełamując dany efekt, tak naprawdę wchłanialiśmy jego moc, by za pośrednictwem tajemniczego urządzenia wyzwolić tę moc w wybrany sposób i na określonym terenie. Pamiętajmy, że tylko trzy pierwsze opcje są dostępne od razu. Edykt Potępienia wymaga badań nad edyktami u Mędrca Garusa w Książnicy. Następnie udajemy się do Velosa, który wykona dla nas odpowiednie zwoje. Ostatni z nich, czyli Edykt Zmierzchu, jest darem od Archonta Cienia i wymaga zajęcia Górskiej Wieży dla siebie, zaś potem musimy współpracować z Bledenem tak długo, aż zyskamy jego przychylną reputację przynajmniej czwartego poziomu.

Poniższa tabela prezentuje wszystkie edykty wraz z opisem ich działania.