Dark Throne

Wstęp

Kilka razy dyskutowaliśmy odnośnie zmian w pewnej grze. Pierwszy raz jednak padła nazwa Dark Throne. Jeden z moich znajomych zdawał się mieć o niej całkiem dobre pojęcie, więc aby nie odstawać w dyskusji sam postanowiłem się przekonać co miał na myśli i czy nie rozminął się z prawdą tak ją zachwalając. Jak się okazało była to gra, w której znalazło się parę ciekawych rozwiązań, które można by z powodzeniem zastosować także w grze, która stała się przyczyną naszych dyskusji. Opowiem teraz o przygodach jakie przyszło mi przeżyć grając w Dark Throne.

Na początek kilka słów wstępnych. Jest to gra rozwijana od ładnych paru lat przez grupę Lazarus Software. Należy ona do typowych gier tekstowych MMO via www. Zaliczyłbym ją bardziej do działu strategii niż RPG, mimo tego, że przewijają się przez nią elfy i gobliny. Jej głównym wątkiem jest posiadanie własnej strażnicy-twierdzy, którą rozbudowujemy do coraz większych rozmiarów oraz zarządzanie armią, umożliwiającą dokonywanie ataków. Gra nie jest zbyt skomplikowana, ale być może to właśnie w jej prostocie tkwi cały urok.

W całej swej historii gra posiadała cztery wersje:

• Alfa – pierwsza, bardzo niestabilna – już nie istniejąca.

• Beta – najbardziej popularna, jednak niezbyt zbilansowana (zwłaszcza na samym początku, kiedy dzięki umiejętności nekromancji wielu "szczęśliwców" nabiło sobie ogromne ilości wskrzeszonego wojska – opcję tą szybko wyłączono). Istnieje do dziś.

• Omega – z ograniczoną liczbą graczy. To tutaj można było śledzić postęp prac nad finalną wersją gry – zawierała zdecydowanie bardziej dopracowaną mechanikę gry.

• Gold (dziś nazywana Silver) – ostateczna wersja gry (która miała wystartować w połowie 2007 roku).

Moja przygoda z Dark Throne dotyczyła wersji Beta i Omega, choć dużo więcej grałem w pierwszą z wymienionych ze względu na znacznie większą liczbę zarejestrowanych tam graczy (a było ich bagatela ponad 300 tysięcy).

Postać

Grę oczywiście rozpoczynamy utworzenia profilu swojej postaci. Należy pamiętać, że wybór jaki podejmiemy jest nieodwołalny. Do wyboru mamy cztery rasy: elfy, gobliny, ludzi i nieumarłych. Każda z tych ras posiada indywidualne bonusy, które może na początku nie wydają się zbyt atrakcyjne, jednak w trakcie gry okazują się być kluczowe ze względu na stosowaną przez nas taktykę.

• Elfy – gracz otrzymuje +5% do statystyk szpiegowskich oraz specyficzną dla tej rasy jednostkę Elitte Archers – doskonałą do obrony.

• Ludzie – gracz otrzymuje +5% do punktów ataku oraz specyficzną dla swojej rasy broń.

• Gobliny – gracz posiada +5% bonusu do obrony oraz dodatkową możliwość kupna broni specyficznej dla swojej rasy.

• Nieumarli – gracz otrzymuje możliwość rekrutacji dodatkowej jednostki ofensywnej oraz posiada zdolność wskrzeszania poległych w walce (w wersji Beta bonus ten był strasznie niezbilansowany, przez co nekromanci posiadali ogromną przewagę w populacji nad resztą ras. Twórcy gry po pewnym czasie dezaktywowali tą umiejętność – jak się okazało, było już za późno).

Oprócz rasy gracz wybiera także profesję – każda z nich dodaje procentowy bonus do posiadanych statystyk:

• Fighter – +5% do ataku.
• Cleric – +5% do obrony.
• Thief – +5% do inteligencji.
• Assasin – +5% do pozyskiwanych danin ze swoich włości.

Gdy utworzymy profil swojej postaci, będziemy mogli rozpocząć grę. Na dobry początek dostaniemy 25000 sztuk złota oraz 25 mieszkańców. Nie jest to wiele, ale już po kilku dniach nasze włości będą mogły być znacznie bardziej rozwinięte.

Swoją postać możemy rozwijać w miarę awansowania na kolejne poziomy, dzięki zdobytemu doświadczeniu. Z każdym nowym poziomem otrzymujemy punkt, który możemy przeznaczyć na następujące atrybuty:

• Strength – zwiększa atak armii.
• Constitution – zwiększa obronę armii.
• Wealth – zwiększa ilość pozyskiwanego złota w kopalniach.
• Dexterity – zwiększa punkty szpiegostwa (ofensywnego jak i defensywnego).
• Charisma – zmniejsza koszty zakupu ekwipunku.

Populacja

Jednym z najistotniejszych aspektów gry jest posiadanie jak największej liczby poddanych. To między nimi możemy znaleźć rekrutów do wojska, kandydatów na szpiegów czy pracowników do kopalń. Odpowiedni balans pomiędzy ilością wojska, a liczbą robotników jest kluczem do określenia skutecznej taktyki. Mieszkańców i wojowników można pozyskiwać z kilku źródeł:

• Budując domy – każdy dom dostarcza jednego mieszkańca dziennie. Ilość możliwych do wybudowania domów jest ograniczona i zależy od stopnia zaawansowania budynków obronnych (pięć domów na każde poziom struktury obronnej).

• Rozbudowując obozy najemników.

• Biorąc udział w systemie "reqruiter" – klikając odpowiednie linki można "nabić" do 250 mieszkańców dziennie. Jest to bardzo kontrowersyjny aspekt gry, gdyż wymaga od graczy codziennego, żmudnego klikania w pojedynczy link, dzięki czemu mogą oni zdobywać dodatkowych mieszkańców. Szczególnie ważne jest to na początku gry, gdy gracz ma niewielki dzienny przyrost mieszkańców z samych domów.

Zasoby

Głównym środkiem płatniczym w DT jest złoto. Można za nie kupić zarówno budynki, żołnierzy czy ekwipunek. Złoto można zdobyć na kilka sposobów:

• Najpewniejszym i najbardziej skutecznym jest pozyskiwanie złota z kopalni. Pracujący w kopalniach robotnicy w każdej turze zarabiają odpowiednią kwotę. Ilość pozyskanego złota zależy od stopnia zaawansowania kopalni oraz od tego ilu posiadasz robotników.

• Podczas zwycięskiej bitwy gracz zabiera złoto pokonanemu. Zdobyte ilości złota zależeć będą od liczebności zwycięskiej armii, zasobów jakie posiadał przeciwnik oraz liczby tur jakie atakujący przeznaczył na walkę.

• Korzystając z systemu recruiter (klikania w odpowiednie linki), dzięki któremu dostajemy dodatkowych mieszkańców i złoto.

• Gracz może także otrzymać złoto od innego gracza, jednak nałożone jest na nie ostre ograniczenie – dzienny limit transferu złota. W miarę rozwoju naszych posiadłości ilości te są symboliczne.

Złoto możemy posiadać "w sakiewce" – czyli przy sobie, lub zdeponować w banku. Całe pozyskane złoto kierowane jest zawsze do sakiewki, nigdy do banku. Jest to bardzo ważna informacja, albowiem gracz może utracić podczas walk tylko złoto z sakiewki. Jednak, aby zakupić sprzęt czy wynająć nowych robotników, wojowników i najemników potrzebujemy złota właśnie z sakiewki.

W przypadku rozbudowy i upgradowania budynków jest możliwość zapłaty bezpośrednio z banku, jednak wtedy koszty transakcji są o kilkanaście procent wyższe. Pamiętać należy także o tym, że dzienna liczba transferów jest ograniczona i zależy od poziomu zaawansowania posiadłości. Dlatego czasem nie należy przesadzać z transferami pieniędzy, bo może się tak zdarzyć, że w przypadku, kiedy gracz posiada bardzo dużo złota przy sobie (np. po wygranych walkach) nie będzie mógł jego przenieść do banku. W ten sposób stanie się wymarzonym celem ataku dla silniejszych od siebie.

Infrastruktura i budynki

Na początku gracz posiada jedynie małą wioskę, z której może czerpać symboliczne zyski (zwłaszcza, że ma bardzo małą liczbę poddanych, którzy pracują). Aby zwiększyć liczbę mieszkańców należy budować domy, dzięki którym pojawiać się będą nowi mieszkańcy, których możemy przeznaczyć na robotników, wojowników lub szpiegów – to zależeć będzie od wybranej taktyki. Każda rozbudowa twierdzy daje możliwość wybudowania kolejnych pięciu domów. Każdy dom daje jednego mieszkańca na dzień. Gracz może rozbudowywać swoje włości, gdy osiągnie odpowiedni poziom. Możliwe inwestycje:

• Defensywne.
• Ofensywne.
• Szpiegowskie.
• Kopalnie.

Kolejne rozbudowy dają procentowy bonus do odpowiednich statystyk armii i pozyskiwania złota. W przypadku ataku – budynki defensywne ulegają uszkodzeniu, dlatego też należy bardzo uważać, aby po kilku przegranych walkach nie zostały zburzone. Budynki można naprawiać w odpowiedniej lokacji. Oprócz standardowych budynków, można także budować wieże obronne (gdzie umieścić można pięciu łuczników) oraz stajnie (każdego wojownika można wyekwipować w konia). W takim wypadku każdy konny wojownik czy ukryty za wieżą łucznik dostają dodatkowe bonusy – odpowiednio do ataku i obrony. Do budynków wojskowych można także zaliczyć obozy najemników (mercenary camp), których rozbudowa jest dostępna dopiero po jakimś czasie. Każdy poziom obozowiska daję możliwość rekrutacji dziesięciu losowych najemników (piechura, łucznika, szpiega lub kontr-szpiega). Maksymalnie można rozbudować obozowisko do dziesiątego poziomu – co daje stu dodatkowych żołnierzy na dzień.

Wojsko i ekwipunek

Dark Throne posiada cztery rodzaje wojsk, oto one:

• Żołnierze – jednostki ofensywne, które można dodatkowo ekwipować w konie (co jeszcze bardziej zwiększa ich walor ofensywny).

• Łucznicy – jednostki defensywne, które można umieszczać w wybudowanych wieżach strzelniczych (po pięciu łuczników na jedną wieżę).

• Szpiedzy – dzięki nim możemy szpiegować armię przeciwnika oraz organizować akcję sabotażowe (skrytobójstwo żołnierzy czy niszczenie fortyfikacji wroga).

• Kontr-szpiedzy – bronią armię i posiadłość przed infiltracją.

W zależności od tego, jaką rasę posiada nasza postać oprócz standardowych rodzajów wojsk lub broni możliwe jest także posiadanie dodatkowych jednostek (np: elfy mogą rekrutować elitarnych łuczników, inne rasy mają dostępne unikatowe bronie). Każdego rekrutowanego żołnierza lub szpiega można wyekwipować w sprzęt: broń, zbroję, buty, itd... Co zwiększa mu statystyki obronne i ofensywne.

Walka i tury

Głównym celem gry jest atakowanie innych graczy. Atakować możemy każdego gracza, którego różnica poziomu jest mniejsza niż 6. Za wygraną bitwę otrzymujemy punkty doświadczenia (PD) oraz złoto (w przypadku nekromanty uzyskuje się także ożywionych nowych mieszkańców). Każdy atak zużywa tury – od 1 do 10. Czym więcej tur przeznaczymy na walkę, tym w przypadku wygranej zdobędziemy więcej złota i doświadczenia. Maksymalnie, jednego gracza możemy atakować pięć razy dziennie.

Aby móc skutecznie atakować, należy rozwijać oraz ekwipować swoją armię. Można także dzięki szpiegom zdobywać informacje na temat potencjalnego przeciwnika.

Kiedy armia jest już gotowa do ataku, wtedy w odpowiedniej przeglądarce możemy poszukiwać potencjalnych przeciwników, gdzie podane mamy poziom gracza, liczebność jego armii oraz ilość złota jaką posiada "w sakiewce". Kiedy dokonamy wyboru armii, ukazuje się okno walki, w którym przedstawione są statystyki walki, straty poniesione w walce, ilość zdobytego złota i punktów doświadczenia.

Jak w prawie każdej grze MMO, tak i w Dark Thone możliwe jest zakładanie sojuszów. Gracze mogą się jednoczyć we wspólnym celu – zarówno politycznym, jak i militarnym. Często sojusze wspierają się nawzajem lub prowadzą wyniszczające wojny, dlatego warto przed atakiem sprawdzić, czy wybrana przez nas ofiara nie należy do jakiegoś potężnego i zorganizowanego klanu (nieraz zdarzało mi się być celem akcji odwetowych, z których nie zawsze wychodziłem zwycięsko).

Link do gry