Kolejny felieton twórcy Zapomnianych Krain, Eda Greenwooda, z cyklu "Forging the Realms" zaczyna się od ciekawej uwagi tyczącej się siły rzuconej na sesji mimochodem plotki, która może stać się, jeśli gracze podchwycą kwestię, źródłem wspaniałej przygody. Szczególnie dobrze ta metoda spisywała się, gdy na początku swej kariery Mistrza Lochów, Ed, prowadził krótkie, oparte na jednym pomyśle, scenariusze.

Jak co sierpień w uniwersum Pathfinder dochodzi do zmierzchu jednego i początku kolejnego roku. Obecnie zakończył się okres spod znaku Wschodzącej Runy, który skupiał się na realnym zagrożeniu powrotu thassilońskich Władców Run za sprawą fanatycznych kultystów Lissali, pani losu. Kolejny rok również nie klaruje się w przyjaznych barwach. Tym razem uwaga Golarion zostanie skupiona na Ranie Świata, obszarze podlegającym demonicznym istotom, jako że rozpoczął się Rok Demona, a magiczne siły ograniczające ekspansję otchłannego pomiotu zaczęły słabnąć, rzucając blady strach nie tylko na narodzie Mendevu, ale także reszcie globu.

W ramach rozpoczęcia następnego cyklu na Gen Con w Indianapolis Pazio Publishing przedstawiło trzy nowe tytuły spod szyldu Pathfinder Society.

Wizardzi na Gen Conie ogłosili, że nadchodzący playtest edycji "Next" będzie ostatnim. To nie oznacza oczywiście, że prace nad grą dobiegły końca. Twórcy będą chcieli skupić się na "doszlifowywaniu" elementów gry tak, aby wykluczyć mechaniczne buble. To rzecz jasna – wymaga masy wewnętrznych testów, niemniej jest to raczej (jak ujął Mike Mearls) dość nudne i czasochłonne, wymaga też o wiele bardziej konkretnych i przemyślanych uwag, niż to miało miejsce przy "wrażeniach" przekazywanych przez graczy przy okazji publicznych playtestów.

Dziś za oceanem rozpoczął się Gen Con – konwent miłośników fantastyki, największy spośród takich spędów w USA. Pierwszy (w 1968) organizował sam Gary Gygax – pan, który wraz z Davem Arnesonem opracował i wydał pierwszą grę D&D w historii- zatem nie powinien nikogo dziwić fakt, że obecni właściciele praw do marki, Wizards of the Coast, pozostają silnie związani z konwentem. To na jego ubiegłorocznej edycji wypuścili pierwszy playtest D&D Next, następcy dzieła życia Gary'ego.

Rana Świata przez dziesięciolecia spędzała sen z oczu prawie całemu Avistanowi. Całe lata temu, dzikie wzgórza krainy Sarkoris były domem dla dzikich wojowników i ich wiedźm, aż do czasu śmierci Arodena. To właśnie zniknięcie ze świata pierwiastka tego bożka spowodowało rozbebeszenie skorupy krainy, tworząc przejście do samej otchłani. W krótkim czasie mrowie demonów zalało obszar Sarkoris, niszczą wszelkie życie na swej drodze. Jednak narody graniczące z nowopowstałą Raną Świata zebrały siły, formując pierwszą Mendeviańską Krucjatę przeciwko otchłannym pomiotom. Lecz dopiero druga z nich pozwoliła na dłużej pozbyć się demonicznego zagrożenia. To właśnie w jej trakcie powstały kamienie strażnicze, blokujące przejście demonów na dalsze obszary Avistanu.

Nagroda Diana Jonesa nie jest przyznawana w poszczególnych kategoriach, lecz statuetkę mogą otrzymać zarówno ludzie, organizacje, firmy, publikacje czy gry. Ważne, by w oczach jury, dany laureat zasłużył na tytuł "wspaniałości w dziedzinie gier". Nie należy łączyć tej nagrody z ze znaną pisarką fantasy, Dianą Wynne Jones, autorką m.in. serii o Ruchomym Zamku Hauru. Jej nazwa pochodzi od gry RPG osadzonej w tematyce Indiany Jonesa wydawanej w latach 80'. Gdy licencja wydawcy wygasła, niesprzedane kopie zostały zniszczone, a uchowane resztki podręcznika umieszczono we wnętrzu statuetki.

Poniżej znajduje się lista nominowanych wraz z laureatem nagrody.

Samo słowo demon tylko u nielicznych nie wywołuje dreszczy. To właśnie ta garstka mężnych i odważnych, bogobojnych i sprawiedliwych udaje się na krucjaty skierowane przeciwko wszelkim przejawom demonicznej aktywności. Choć nieliczny otchłanny pomiot można spotkać na powierzchni, to dopiero wejście do samej otchłani stanowi o prawdziwej odwadze bądź głupocie śmiałka. Łowcy demonów, bo tak zwykło się ich określać, muszą przejść długoletni trening, zanim uodpornią swoje ciała i dusze na działania dzieci grzechu. Nie jest to więc łatwe zadanie i nie każdy nowicjusz dostępuje wcielenia w to zacne grono. Właśnie z tego powodu – znikomej ilości łowców demonicznej krwi – Golarion wciąż mierzy się ze strachem przed pęknięciem wszelkich granic rozdzielających świat śmiertelnych z otchłanią.

Demony oraz inne otchłanne moce często bywały przedmiotem fascynacji śmiertelnych, a one same nie ukrywały, że lubują się w wykorzystywaniu ich do własnych, niecnych zamierzeń. Poza fascynacją pomioty grzechu wzbudzają także strach i przerażenie w serach oraz duszach wielu. Nie jest to spowodowane wyłącznie ich makabrycznym wyglądem, bo znajdują się wśród nich także ponętne sukuby, ale w głównej mierze swoją przebiegłością, a także zdolnością do zasiewania w umysłach śmiertelników myśli, z których kiełkują najgorsze intrygi i pragnienia.

Nieoczekiwana śmierć azlantckiego bożka, Arodena, pociągnęła za sobą poważne skutki. Nie tylko metafizycznie poruszyła świat w posadach, lecz także w sposób namacalny. Wielu uczonych wiąże to wiekopomne wydarzenie z rozbebeszeniem skorupy globu na północy Avistanu i otwartym przejściu do samej otchłani. Obszar ten, zwany Raną Świata [ang. Worldwound], w krótkim czasie został zasiedlony przez chmary demonicznych bytów, których żądza krwi ograniczona została przez kamienie strażnicze zasilane potężną magią, dając możliwość spokojniejszego snu mieszkańcom południowych krain.

W czasie poprzedniej aktualizacji D&D Next, Mike Mearls wspomniał o systemie podklasach. Tym razem rozwija ten temat w odniesieniu do "fightera". Na wstępie mała uwaga: w rozpowszechnionym u nas tłumaczeniu z trzeciej edycji figuruje on jako wojownik, co w przypadku przekładania materiału tyczącego się Next tworzy pewien problem. Jedna z podklas "fightera" nosi bowiem miano – "warrior", co aż się prosi o przełożenia na "wojownik". Aby uniknąć nomenklaturowych rozbieżności, użyję zapożyczonego od tłumaczy 4. ed. terminu "zbrojny" na określenie "fightera". Wstęp za nami, lećmy więc dalej.