Wrogowie

Gromy

Ten dziki, barbarzyński lud jest zagrożeniem dla życia podróżników w Antaloor. Jako wojownicy, Gromy nie mogą równać się z wojnolubnymi Orkami, ale wielu, którzy popełnili błąd niedoceniania ich, znajduje się teraz w zaświatach. Gromy żyją w szałasach i są bardzo dobrze zorganizowane. Każde plemię jest prowadzone przez kilku szamanów, którzy specjalizują się w nekromancji bądź magii ognia, korzystając głównie z zaklęcia Zatruta Strzałka czy Ognisty Pocisk.

Wilki

Są najbardziej pospolitymi zwierzętami w Antaloor. Można na nie trafić w niemalże każdym lesie, lecz najczęściej na północy, w prowincji Thalmontu. Występują w czterech typach – Wilk, Szary Wilk, Srebrny Wilk, Biały Wilk oraz Wilk-Martwiak. Wilki nie powinny sprawiać dużego problemu, lecz nieuważni podróżnicy mogą nie mieć szans w walce z całą watahą, które są częstym widokiem. Są bardzo podatne na broń ciętą. Wilcze Serce znalazło zastosowanie w alchemii.

Dziki

Dziki, podobnie jak Wilki, są bardzo pospolite w północnych partiach Antaloor. Są nieco trudniejsze w pokonaniu zważywszy na ich siłę oraz szarżę, lecz pojedynczo nie stanowią problemu. Łatwo jest je zauważyć, gdyż wydają charakterystyczne dźwięki. Są odporne na ataki miażdżące, lecz podatne na cięcia. Trofeum za pokonanie zwierzęcia jest Szabla Dzika.

Niedźwiedzie

Niedźwiedzie należą do powszechnych zwierząt w lasach Antaloor. Występują w czterech typach – Czarny Niedźwiedź, Grizzly, Niedźwiedź Polarny oraz Niedźwiedź-Martwiak. Taktyka walki z niedźwiedziami jest dość prosta. Należy uderzać w zwierzę, dopóki nie stanie na tylnich łapach. Wtedy należy odskoczyć, by uniknąć potężnej łapy. Niedźwiedzie są niebezpieczne dla nowicjuszy, lecz nie stanowią dużego zagrożenia dla bardziej zaawansowanych postaci. Ich słabością jest podatność na broń ciętą. Ze zwłok zwierzęcia można uzyskać Niedźwiedzi Pazur.

Wiwerny

Wiwerny są krewnymi Rozpruwaczy – ale są dużo bardziej niebezpieczne. Te gady mają parę skórzastych skrzydeł, które są niezdatne do latania, ale zapewniają stabilność podczas walki czy biegu. Z potężnymi zatrutymi szponami na stopach i łapach oraz dwoma zabójczymi rogami na głowach, Wiwerny są naprawdę niebezpieczne w walce na krótki dystans. Walczą też parami – perfekcyjna współpraca zespołowa i mordercza kombinacja. Tak samo jak ich kuzynów, można znaleźć je wszędzie w Antaloor. Jest tylko jedna kraina, której nie lubią – zimnych ziem lodowców. Gruczoł Łzowy Wiwerny jest cenną ingrediencją mikstur.

Rozpruwacze

To najbardziej rozpowszechniony potwór, więc spotyka się go dość często. Tak czy owak, Rozpruwacze są wszędzie – w górach, w lesie, na bezleśnych jałowych ziemiach daleko na południu... Te dwunożne bestie atakują w stadach. Plotki mówią, że samotny nie jest tak niebezpieczny – ale nawet jeśli natrafi się na pojedynczego, nie należy go lekceważyć. Są różne rodzaje Rozpruwaczy i każdy jeden może stać się zabójcą. Przez wieki gatunek ciągle ewoluował, tworząc kilka naprawdę śmiercionośnych rodzajów – zwykły, kolczasty, pancerny, chroniony zwłaszcza przez dużą opancerzoną płytę na głowie i maczugowy, który ma na końcu ogona twardą jak stal gwiazdę – i na pewno wie jak jej użyć, żeby okaleczyć wszystko na swojej drodze. Wszystkie typy są wysoce podatne na obrażenia cięte. Mięsień Rozpruwacza to bogate w proteiny pożywienie.

Orkowie

Ta dumna wojownicza rasa, prawdopodobnie najbardziej doświadczyła efektów Wielkiej Wojny Bogów. Wygnanie zbuntowanego Aziraala przez innych bogów pozbawiło ich przywódcy, ale przede wszystkim Orkowie stracili wiarę w ich własne umiejętności bojowe. Zielonoskórzy niemal całkowicie opadli z sił. Resztki rozbitych armii zebrały się na terytorium wokół Gor Gammaru, na dalekim południu Antaloor. To tam orkowa kultura podupadła w ciągu wieków. Orkowie podzielili się na małe klany. Nie miały one czasu na sojusze z powodu wewnętrznych układów feudalnych i ciągłych przepychanek między sobą. Wydawali się skazani na powolne wyginięcie. Nie mieli politycznych struktur ani dyplomatów, którzy utrzymywaliby jakieś relacje z innymi rasami. Orkowie atakowali nielicznymi bandami w różnych miejscach bez jakiejkolwiek organizacji. Nie stanowili żadnego zagrożenia. Pytanie: 'Co zrobić, aby orkowie zniknęli z Antaloor?' słyszane było w całej krainie. Cywilizowane rasy są zbyt zajęte nadrabianiem zaległości w własnym życiu – a orkowe klany nie stanowią zagrożenia, z powodu wewnętrznych walk. Więc po co zawracać sobie nimi głowę?

Takie nastawienie może wkrótce okazać się strasznie błędne. Setki klanowych bitew wzmocniło morale orków. Wartości takie jak odwaga i determinacja powróciły. W ich wojennym szale, okrucieństwo i determinacja wojowników jest na równi z nieograniczonym uwielbieniem kultu Aziraala. Bardziej spostrzegawczy członkowie innych ras, w tym momencie, ogłaszają, że era pokoju się kończy, ale większość ciągle wybiera ignorowanie zagrożeń, lecz to się zmieni? nie mogą ignorować coraz śmielszych ataków Orków – w całym ogromnym Cathalonie pojawiają się wieści, jakoby orkowe komanda coraz bardziej dokuczały królewskim strażnikom.

Prócz zwykłych zielonoskórych, występują również inne podrasy.

Orków Lodowcowych wyróżnia biała skóra i nieco większa siła. Zamieszkują Lodowiec Deladkull na dalekiej północy. Walka z nimi sprawi na pewno duże problemy nowicjuszom z powodu ich żywotności. Ostatnimi czasy zaczęli najeżdżać wioski graniczące z lodowcem, jak Brumhill, która została całkowicie zniszczona.

Orkowie Gamma są najniebezpieczniejszym okazem orkowej rasy. Znane z żądzy krwi i brutalności, posiadają o wiele lepszy ekwipunek niż pomniejsi pobratymcy, a ich krwistoczerwona barwa skóry wzbudza przerażenie na polu bitwy. Oskarżane są również o bliskie kontakty z demonicznymi mocami.

Ogry

Te obrzydliwe olbrzymy zwykle pałętają się z dużymi grupami Orków. Szczególnie pospolite są na południu Antaloor. Ich potężne ciosy mogą szybko powalić przeciwnika, lecz nie należą one do najszybszych. Nie są może najstraszliwszymi przeciwnikami, lecz nowicjusze powinni trzymać je na dystans. Ogry przeraźliwie boją się ognia.

Krasnoludy

Rasa Krasnoludów kiedyś mogła poszczycić się największą liczebnością w Antaloor, ale Wielka Wojna Bogów drogo je kosztowała – władają obecnie tylko ułamkiem mocy, jaką niegdyś posiadali. Krasnoludy skupiają się wokół dobrze ukrytego wśród gór miasta Yarmalin. Tam, na dalekiej północy Antaloor, góry przeszkadzają innym rasom w dostaniu się do ich królestwa – ale największa krasnoludzka twierdza Tharbakin jest w rękach ludzi.

Pogłoska mówi, że Wielka Wojna Bogów potężnie uderzyła prosto w serce rasy. Sztywne tradycje krasnoludzkiej kultury odzwierciedlają wieczne i niezmienne zasady Olimpu, domu Bogów. Bóg Aziraal walczył o potęgę. Chaos, który za tym podążał, doprowadził Krasnoludy do dezorientacji. Zawsze walczyli po tej samej stronie co inne cywilizowane rasy i mieli swój udział w zwycięstwie nad Aziraalem, które początkowo wydawało się niemożliwe do osiągnięcia. Krasnoludy były świadkami tego, ile kosztowało innych bogów pokonanie Aziraala i przywrócenie porządku w świecie – to wstrząsnęło podstawami ich wierzeń w moc bogów. Ta wojnolubna rasa z wysokich północnych gór była kiedyś absolutnie zdyscyplinowana i posiadała silną strukturę dowodzenia, ale dziś klany walczą między sobą i panuje wśród nich atmosfera wzajemnej nieufności. Ciągłe wewnętrzne potyczki gwarantują, że krasnoludy nigdy nie wychodzą z formy!

Ludzie

Ludzie zamieszkują królestwo Cathalon. Ich stolica, nazwana tak jak państwo, leży w samym sercu tej krainy. Wielka Wojna Bogów miała wpływ na potęgę Krasnoludów i Elfów. Odkąd elfickie wpływy przestały się liczyć – ludzka rasa jest na dobrej drodze do zostania najstabilniejszą i najpotężniejszą w znanym świecie. Nie to żeby ludzie mieli łatwiej od innych po Wielkiej Wojnie – po tysiącu lat względnego pokoju, wciąż nie żyją w luksusach, ale w porównaniu do osłabionego królestwa Krasnoludów i krain, z których Elfy oraz Węże się wycofały, Cathalon jest bogatym i dobrze prosperującym królestwem. Wielka Wojna Bogów naruszyła granice między terytoriami poszczególnych ras. Przed rzezią ludzie żyli na terenie rozciągającym się od miasta Oswaroth, do wschodniego Cathalonu, ale walki zrównały wioski z ziemią – teraz to, co było kiedyś domem wielu ludzi, kompletnie nie nadaje się do zamieszkania. Powolna toksyczna mgła kłębi się na tamtym terenie. Podejście do niej jest niemożliwe. Jedynie niektóre bestie wykształciły sobie pewien rodzaj odporności na tamtejsze warunki.

Młode i dynamicznie rozwijające się miasto Cathalon znajduje się dokładnie w delcie wielkiej rzeki – Gonu. Jest skrzyżowaniem szlaków handlowych – wodnego i lądowego. Król Cathalonu ma tam swoją rezydencję. Jest to ważne i imponujące miasto. Jednym z powodów siły Cathalonu jest jego organizacja militarna. Poszczególne miasta w królestwie utrzymują autonomię i mają własnych strażników. Podatki płacone Cathalonowi nie są wysokie, ale ciągle dają mieszkańcom powód do protestów. W nagłych wypadkach strażnicy chronią okoliczne wioski. Są witani jako posiłki do walki z wrogiem, ale utrzymują napięte stosunki z obywatelami w ościennych miasteczkach, gdzie tymczasowo stacjonują. Bądź co bądź, dumni mieszkańcy Cathalon mogą czuć się usatysfakcjonowani ze stosunkowo szybkiego rozwoju ich królestwa, ale jest jedna niesłychana groźba w ich życiu? bezimienna Skaza, która zdaje się nadchodzić do Cathalon ze wschodu. Powiadano, że jest wszechobecna w Antaloor i rośnie w siłę z każdą minutą. Zepsucie i narastająca siła barbarzyńskich plemion Orków, czyni życie ludzi coraz bardziej trudnym, nie tylko dla obywateli Cathalon, ale dla ludzi w całym Antaloor. Coraz więcej osób ucieka ze wsi do miast dla ochrony. Szlaki handlowe nie są już bezpieczne – jedyni, którzy nie narzekają, to najemnicy i opłacani łowcy – oni mają pełne ręce roboty. Wygląda na to, że Cathalon jest w jednym z najcięższych momentów swojej, względnie krótkiej, historii.

Szkielety

Chociaż nekromancja jest zwalczana przez cathalońskie straże i Zgromadzenie, to wciąż wielu interesuje się nie-śmiercią i korzyściami jakie daje. Nieodzownym skojarzeniem z życiem pozagrobowym są Szkielety, te ożywione kości zmarłych są odporne na broń ciętą. By je zranić, należy skorzystać z broni miażdżącej, jak maczuga czy topór. Poza zwykłymi szkieletami występują również wielkie, ogniste oraz lodowe. Z ich kości można pozyskać Szpik Szkieletu.

Ghule

Są to ohydni, korpulentni nieumarli. Ich skóra jest poszarzała, oczy błyszczą dzikością, a wąskie usta odsłaniają ostro zakończone zęby. Znane są z wykopywania ciał z grobów i żywienia się nimi. Ich zwykłe ataki są o wiele mniejszym zagrożeniem niż ich zatrute pazury. Mózg Ghula jest cennym składnikiem alchemicznym.

Zombi

Chociaż te ożywione przez nekromancję martwe ciała są powolne i niezdarne, potrafią wytrzymać ogromne ilości obrażeń, bazując na swej brutalnej sile i ilości. W pojedynkę są dość łatwymi oponentami, lecz w większych skupiskach mogą sprawiać problemy. Są znacznie podatne na ogień. Tarczyca Zombi pomimo wstępnego rozkładu może przydać się do warzenia specyficznych eliksirów.

Miamaty

Ich przerażający wygląd jest również ich bronią. Zatrwożeni przeciwnicy nie potrafią uciec i zastygają w bezruchu. Poza tym istoty te są bardzo żywotne, lecz szybko giną pod naporem ciosów. Plotki głoszą, że emanują one złowieszczą aurą, która osłabia wszystkie żyjące istoty.

Mumie

Zabandażowane ciała ożywione przez klątwy pustyni są częstym widokiem w grobowcach Drak'ar. Opary wydobywające się z ich zasuszonych ciał są trujące dla każdej żywej istoty, lecz odznaczają się powolnością i niezdarnością. Ich lniane bandaże są bardzo podatne na obrażenia cięte.

Martwi Rycerze

Przeklęte dusze poszukiwaczy przygód i rycerzy często nie mogą zaznać spokoju, wciąż słysząc szczęk broni i pałając chęcią walki. Ci nieumarli wojownicy stanowią wielkie wyzwanie nie tylko dla średniozaawansowanych postaci. Dzierżą różnorodne bronie i są nieco odporne na większość ataków. Ich występowanie jest dość rzadkie i ich największe skupisko znajduje się w Kopalniach Rodu Skeldenów oraz na dalekim południu w górach Gor Gammar.

Golemy

Konstrukty te w dużej części są tworami krasnoludzkich rzemieślników, chociaż istnieją typy powstałe na drodze naturalnej. Dzięki ich zdolnościom wiele z nich jest w dużym stopniu niepodatna na magię czy ataki fizyczne. Stanowią one duże zagrożenie z powodu swojej ogromnej siły i braku własnej woli, zdane wyłącznie na wolę swojego pana.

Wyróżnia się kilka rodzajów Golemów ze względu na materiał, z jakiego zostały wykonane.

Drewniane Golemy, pokryte całkowicie korą, zazwyczaj krążą wokół leśnych strumieni. Podobnie jak drzewa, są podatne na obrażenia cięte oraz ogień, lecz odporne na miażdżenie.

Kamienne Golemy często spotykane są na kamiennych płaskowyżach bądź leśnych wąwozach. Są całkowicie odporne na ataki bronią ciętą, lecz szybko kruszą się w wyniku miażdżenia. Chociaż pojedyncze osobniki nie powinny sprawiać problemów, to już dwa lub trzy stanowią duże wyzwanie.

Stalowy Golem to jeden z najtrudniejszych przeciwników. Jest całkowicie odporny na każdy rodzaj fizycznego ataku. jego jedyną słabością jest podatność na elektryczność czy ogień. Na dodatek są one bardzo żywotne, a ich ciosy powalają nawet największych osiłków. Pojedynczo można je pokonać, lecz w liczniejszych grupach stanowią ogromne wyzwanie. Dzieli się je na dwa podtypy – żelazne (o metalicznym połysku) oraz adamantowe (wykonane z pozłacanej stali).

Golemy z Ciała to efekty eksperymentów Nekromantów, połączenie kilkunastu części różnych gatunków w jedną masę. Ich mięsiste ciała są podatne na ataki cięte i uznaje się je za najsłabszy podtyp Golemów.

Barkogi

Te bardzo rzadkie drzewiaste istoty występują na głębokim południu, pośród gęstwin Garnowald. Zazwyczaj występują pojedynczo, stroniąc od jakiejkolwiek cywilizacji. Odznaczają się dużą żywotnością oraz odpornością na obrażenia kłute czy obuchowe.

Olbrzymie Pająki

Gargantuiczne pajęczaki potrafią pluć zabójczą trucizną, która dla mniej doświadczonych bądź nieuważnych podróżników może okazać się gwoździem do trumny. Najczęściej można spotkać je na zachód od Cathalon bądź w opuszczonych jaskiniach w leśnych ostępach. Gruczoł Przędny Pająka to świetny preparat na lekarstwo.

Olbrzymie Osy

Są to duże, nieszkodliwe insekty zamieszkujące głównie wulkaniczne i pustynne tereny. Żerują zazwyczaj w większych grupach, a ich żądła potrafią wstrzykiwać truciznę. Są odporne na ataki kłute oraz elektryczność.

Skorpiony

Pustynia Drak'ar jest siedliskiem wielkich skorpionów. Te stworzenia są tak brutalne, jak ich mniejsi kuzyni i stanowią największe zagrożenie dla podróżników idących przez południowe ziemie. Jego główną bronią jest uzbrojony ogon – trucizna w nim jest zabójcza! Skorpion kłuje głęboko ofiarę swoim żądłem niczym sztyletem, a czyni to z prędkością błyskawicy. Jedyną rzeczą, która może pomóc – jeśli ma się szczęście – to naprawdę silna mikstura leczenia. Ten potwór jest niebezpieczny również we frontalnych atakach. Jego szczypce mają dodatkowe wypustki i mogą zadać poważne rany. Są odporne na wszelkiego rodzaju trucizny oraz broń sieczną, natomiast ich chitynowy pancerz nie potrafi oprzeć się ciężkim miażdżącym ciosom. Gruczoł Jadowy Skorpiona może zostać wykorzystany do stworzenia serum na trucizny.

Kalitari

Te ogromne, latające, powolne owady preferują gorące tereny Gor Gammar. Zawsze występują w grupach i plują kwasem. Ich chitynowe pancerze są niepodatne na trucizny oraz obrażenia obuchowe i cięte.

Trachidy

Ta rasa humanoidów-insektów występuje na południowych terenach Antaloor. Prócz zwykłych przedstawicieli tego gatunku, występują również Szamani oraz Wielkie Trachidy. Wielkie Trahidy, określane też jako królowe, są o wiele wytrzymalsze i bardziej zabójcze. Podobnie jak u Skorpionów, ich szczypce wydzielają toksyny i mogą zadawać głębokie rany. Ich chitynowe pancerze nie są w stanie odeprzeć obuchowych ataków, lecz w przypadku ciosów kłujących czy ciętych już tak. Poza tym Jaja Trachidów są cennym składnikiem alchemicznym.

Węże

Wężoludzie żyją na półwyspie w południowo – zachodnim Cathalonie. Wężopodobni wzbudzają wśród innych ras nieufność – trwała ona ciągle, nawet w czasie Wielkiej Wojny, kiedy walczyli po tej samej stronie co Elfy, Krasnoludy i ludzie. Nigdy nie zawiązali oficjalnego przymierza. Każdy toczył bitwy na własną rękę z Orkami oraz Aziraalem. Nie można zrzucać całej winy na wężopodobnych... to Elfy nie były przygotowanie do zawiązania przymierza z nimi, po prostu dlatego, że nienawidziły ich. Duża część dawnych terytoriów należących do Węży zniknęła w głębiach oceanu w czasie Wojny.

Dziś, Ashos jest najważniejszym miastem wężowatych. Leży ono na półwyspie w delcie Gonu i pogłoski mówią, że kryje tajemnicze połączenie z zatopionymi krainami wężoludzi. W Świątynnym Kręgu Ashos wężoludzie wyznają głównie Yatholena, boga wody i sztormów. Ashos jest gwarnym portem z zarówno morską, jak i rzeczną przystanią. To czyni z niego ważne centrum handlu wszelkimi towarami. Węże praktykują swoją religię tylko w zamkniętym kręgu świątynnym. Świątynni strażnicy są bardzo nieufni, strzegąc wejść do miejsc wyznawania kultu z wyjątkową czujnością w dzisiejszych trudnych czasach.

Olbrzymy

Te gigantyczne humanoidy są zazwyczaj spokojne i stronią od ludzi. Tworzą prymitywne społeczności skupiające się na kulcie kamienia. Rozwścieczone mogą stanowić poważne zagrożenie z powodu swoich ogromnych pięści. Są bardzo odporne na ataki obuchowe.

Cyklopy

Te rzadkie jednookie istoty często są strażnikami krasnoludzkich skarbów i kopalń. Mało kto przeżył ich muskularne uściski, dlatego tak mało o nich wiadomo. Zamieszkują odizolowane miejsca, jak opuszczone szyby kopalń czy ruiny wież.

Demony

Demony naprawdę zasługują na swą złą reputacje – wśród ich szeregów znajdziesz kilka najgroźniejszych stworzeń w całym Antaloor. Mają duże łapy z ostrymi jak brzytwa szponami, a te w połączeniu z ich dużym zasięgiem, są perfekcyjne w błyskawicznym mordowaniu. Ich skóra jest częściowo pokryta łuskami – praktycznie nieprzebijalną zbroją. Jeśli te stwory mają jakąś słabość, może to być ich czas reakcji. Są strasznie wolne. Nieostrożny podróżnik może natomiast wpaść na uskrzydlonych Władców Piekieł. Dzięki swym skrzydłom poruszają się one znacznie szybciej niż inne demony, a to oznacza niebezpieczeństwo przez duże N! Poza tych ich Skrzydła oraz Oczy Skrzydlatego Demona to dość rzadkie składnik alchemiczne.

Tuloki

Tuloki są bezgłowymi potworami żyjącymi wyłącznie w podziemiach. Nikt nie wie jak te bestie przez wieki straciły głowy, ale wszyscy wiedzą, że są to najbardziej niebezpieczne potwory, jakie kiedykolwiek wyewoluowały! W wilgotnych, czarnych jak smoła przejściach lochów, oczy są tylko zbytecznym luksusem, więc bycie bezgłowym jest prawdopodobnie zaletą tych okropnych stworów. Tuloki wpadające w furię, w ciasnych przejściach niosą wszystkim szybką śmierć. Mają też niezmiernie dużą wytrzymałość w walce. Ich głównym siedliskiem jest Loch Rama w pobliżu Zapomnianej Osady. Ich słabością jest podatność na ataki cięte i kłute. Natomiast ciosy obuchowe nie wywierają na nim wrażenia. Spożycie Serca Bezgłowca skutkuje zwiększoną żywotnością. Dobrą taktyką na ich pokonanie jest odskakiwanie, gdy stwory wyprowadzają powolny, lecz zabójczy cios. Jednakże taki sposób nie sprawdza się, gdy ma się do czynienia z większą grupą.

Oktogrony

Pomniejsze demoniczne pomioty występujące zazwyczaj w małych grupach. Posiadają znaczną odporność na fizyczne ataki, więc mogą sprawiać pewne problemy. Najczęściej spotkać je można w gorących miejscach, jak spalony las na wschodzie. Szamani posługują się zaklęciami ognia i cała ich społeczność jest na nie odporna.

Ich silniejsi kuzyni, Piekielni Wojownicy, są dużym zagrożeniem. Poza odpornością na ogień są bardzo wytrzymałe na wszystkie ataki i potrafią zadać pokaźne obrażenia.

Natomiast ich najpotężniejszymi przedstawicielami są Panowie Piekieł. W walce z nimi warto zachować dużą dozę ostrożności. Ich zabójcze ciosy mogą szybko powalić nawet wytrzymalsze postacie.

Sinny

To latające twory demonicznych mocy. Składają się z czaszki oraz kilkunastu macek. Są dość łatwymi przeciwnikami, lecz ciskają z odległości magicznymi pociskami. Najliczniej występują w okolicach Enklawy, na dalekim południu.

Morgo

Kolejny twór zakazanej magii. Te przypominające martwe ptaki stworzenia ciskają z pysków ogniste kule, a ich ostre dzioby mogą wyrządzić porządne szkody. Zawsze występują w licznych grupach na południowych pustkowiach. Ich szybkie, zmasowane ataki mogą okazać się zabójcze dla nieodpowiednio przygotowanych podróżników. Ich Mięso jest dość pożywne.

Scapulari

Owa semi-wodna rasa humanoidów zamieszkuje chaty sklecone z resztek okrętów głównie u wybrzeży w pobliżu Zatoki Stico. nazywane są dziećmi Yatholena, boga mórz. Cechują się swoim rybim wyglądem oraz koralowymi pancerzami. Nowicjusze powinni mieć się na baczności, gdyż Scapulari są o wiele silniejsze niż Orkowie.

Varny

Te szakalopodobne istoty zamieszkują pustynne tereny Drak'ar. Legenda głosi, że zostały stworzone przez Najbielszego, potężnego Białego Smoka, by kradły dla niego jaja innych jaszczurów. Są one odporne na ataki elektryczne, lecz podatne na cięcia oraz inne żywioły.

Smoki

Smoki to legendarne gady, które w wielu mitach są utożsamiane ze złem i terrorem. Nie inaczej jest w Antaloor, gdzie różnorodność jaszczurów jest znaczna.

Młode Smoki, niedawno wyklute z jaja, nie stanowią dużego zagrożenia, w przeciwieństwie do ich dorosłych form. Są dość szybkie i posiadają ostre jak brzytwy zębiska.

Smoki Piaskowe to najmniejsze i najsłabsze typy dorosłych smoków. Najczęściej występują na rozgrzanych piaskach Pustyni Drak'ar, gdzie wygrzewają się w słońcu i czekają na ofiarę. Jego miękkie podbrzusze podatne jest na wszystkie rodzaje broni.

Smoki Kamienne są silniejsze od swoich pustynnych pobratymców, lecz o wiele słabsze od wulkanicznych kuzynów. Ich kamienny pancerz jest wielce odporny na obrażenia kłute, lecz kruszy się w starciu z młotami i ogromnymi tasakami.

Smoki Magmowe uznawane są za najniebezpieczniejsze istoty w całym Antaloor. Preferują cieple okolice wulkanicznych żył w pobliżu Gor Gammar. Legenda głosi, że są pozostałością po Wielkiej Wojnie Bogów. Są niepodatne na ogniste ataki oraz magię ziemi. Pozostawiany przez nie Kryształ Żywiołu Ziemi jest niezwykle cennym składnikiem alchemicznym.

Biały Smok, nazywany również Najbielszym, jest istotą z legend i plemiennych opowieści. Znany jest z kolekcjonowania jaj innych smoków, przez co odznacza się negatywną renomą pośród pobratymców. To on, według podań, tworzył Varny nękające koczownicze ludy pustyni.