Za sprawą użytkownika doktor1 na forum 3DGuru pojawiły się nowe screenshoty z gry "Wiedźmin 3: Dziki Gon". Jeden z nich widzicie poniżej, natomiast resztę znajdziecie w rozwinięciu newsa.
To jednak nie wszystko, bowiem doktor1 dorwał również mapę świata z nadchodzącego "Wiedźmina". Wprawdzie ciężko stwierdzi, czy jest to autentyczny materiał, jednak niezaprzeczalnie bardzo ciekawy.
Przemierzanie labiryntu własnej psychiki niemal zawsze niesie ze sobą śmierć jakiejś części nas samych. Ale jeżeli będziemy przy tym szczere ze samą sobą, będzie to śmierć wyzwalająca. Jednak gdy zaczniemy kluczyć, aby zmylić i nie przyznać się przed sobą do swoich niedoskonałości (czyli całego błota, przez które musimy się przeczołgać) utkniemy w labiryncie na zawsze. I to będzie dużo straszniejsza śmierć.
Nietypowy obrazek, bo i dzisiejsza Filozofia nietypowa. Dwa teksty Ati, których rozdzielić niepodobna. Recenzja "Labiryntu Fauna" oraz wnikliwa interpretacja tego filmu jako doświadczenia inicjacyjnego. Kobiecego, dodajmy od razu. Jak zostać kobietą? To może zainteresować nie tylko czytelniczki. Wszystkim którzy nie widzieli tego obrazu, polecałbym seans przed lekturą "Metaforycznego Labiryntu Fauna".
Jeżeli ostatnia porcja informacji i smaczków związanych z trzecią częścią "Wiedźmina" nie zaspokoiła Waszego wilczego apetytu, to bez obaw – nadchodzi dokładka. Dobrzy samarytanie wyciągnęli kolejne smakowite dane z przedpremierowego testu "Dzikiego Gonu" i trzeba przyznać, że przy kilku punktach każdy fan tego uniwersum obliże usta z zadowolenia.
Jak wielki jest świat w "Wiedźmin 3"? Jakie metropolie odwiedzimy? Jakich mini-gierek możemy oczekiwać? Czy broda Geralta rośnie?! Odpowiedzi na te i inne nurtujące kwestie znajdziecie w rozszerzeniu wieści.
Ian McDonald zabiera swoich czytelników w podróż po Brazylii, a raczej powinnam napisać – Brazyliach. Jego opowieść to połączenie wartkiej sensacyjno-przygodowej akcji z wypowiedziami natury filozoficznej i egzystencjalnej. Pytanie o sens śmierci jest już nieaktualne, teraz zastanawiamy się nad tym, czy wbrew pozorom wieczne życie nie jest gorsze od samej śmierci.
Akcja powieści rozgrywa się równolegle na trzech planach czasowo-przestrzennych, zatem zaczynamy od 2006 roku, gdzie uzależniona od botoksu prezenterka telewizyjna Marcelina Hoffman stara się przeforsować pomysł na kolejne, delikatnie rzecz ujmując, kontrowersyjne reality show, dzięki czemu wespnie się szybko po szczeblach kariery. Wszystko jest tutaj wiarygodne: od telewizyjnego wyścigu szczurów pod tytułem "radź sobie albo giń", przez dylematy natury etycznej, bo może kariera za wszelką cenę to nie był jednak najlepszy sposób na życie, aż do wylewającej się z ekranów papki, którą możemy obserwować na co dzień, oglądając testy białych rękawiczek i połamane kończyny po skokach do wody. To jest prawdziwa rozrywka naszego świata. Cała historia komplikuje się jednak dużo bardziej, gdy przenosimy się do 2033 roku i razem z Edsonem próbujemy rozkręcić kolejny niebezpieczny biznes, a każdy nasz ruch kontrolują specjalne urządzenia.
Choć przed tygodniem mieliśmy okazję podziwiać zwiastun premierowy "Bloodborne", to studiu From Software najwidoczniej trudno powiedzieć ostatnie słowo w kwestii promowania swojego najnowszego dziecka. Stąd powstają takie kwiatki jak "finałowa zajawka", które co prawda wprawiają w semantyczną i logiczną konfuzję, lecz spełniają swoje podstawowe zadanie, doskonale nakręcając atmosferę nabożnego oczekiwania. Fani serii "Souls" nie powinni narzekać.
Plik wideo nie jest już dostępny.
Do spaczonego miasta Yharnam wkroczymy już w najbliższą środę, 25 marca.
Jeżeli wciąż bijesz się z myślami, czy warto odgrzać starego "Wiedźmina" i jeszcze raz wraz z Geraltem zmierzyć się z wirtualnymi intrygami Temerii przed majową premierą "Dzikiego Gonu", to lepszej motywacji raczej nie znajdziesz. Rozszerzona edycja modyfikacji "Powrót Białego Wilka" wprowadza nową jakość i świeżego ducha w lekko zaśniedziałe tryby pierwszej części, czyniąc nostalgiczną rozgrywkę jeszcze przyjemniejszą.
Zmianie uległo wiele technicznych aspektów gry. Totalnie przebudowano interfejs użytkownika (od dziennika, poprzez ekwipunek, do ekranu medytacji), poprawiono tekstury postaci oraz otoczenia, dodano nowe cut-scenki i skyboxy.
Nazwa serii okazała się na tyle smakowita, że postanowiłem skusić się na „Zimowe dzieci” autorstwa w ogóle mi nie znanej Jennifer McMahon. Recenzje z okładki standardowo wychwalają tę pozycję pod niebiosa, ale przyznam szczerze, że tytuł ten nie znajdował się na mojej liście „must have”, przez co nie wiązałem z nią żadnych głębszych nadziei. Jak się okazało po dotarciu do ostatniej strony, był to zabieg z mojej strony jak najbardziej słuszny.
Całość została przygotowana w formie narracji kilku osób. Z początku wydaje się, że mamy w ręku dziennik spisany ręką Sary Harrison Shea w 1908 roku, lecz gdzieś w połowie „Zimowych dzieci” nagle okazuje się, że autorka przenosi akcję w czasy współczesne z zamiarem pokazania nam, jak dwie z pozoru niezależne historie łączą się za sobą nawet po upływie stulecia. Podpisane rozdziały pomagają czytelnikowi w ogarnięciu tego początkowego chaosu i ten prosty zabieg sprawił, że fabuła nie rozeszła się w szwach i pozwoliła mi bezboleśnie dotrzeć do zakończenia.
Zapraszamy również do wzięcia udziału w konkursie, w którym do wygrania są 4 egzemplarze książki "Zimowe dzieci", zrecenzowanej przez Couruna.
Premiera "Wiedźmin 3: Dziki Gon" zbliża się coraz większymi krokami i nawet nieprzeciętnie wysokie wymagania sprzętowe nie zdołały stłamsić entuzjazmu graczy, niecierpliwie wyczekujących nowych przygód Geralta z Rivii. Skoro jest zapotrzebowanie na informacje o "Białym Wilku", stąd też moim obowiązkiem jest ten głód wiedzy w jakimś stopniu ugasić.
Z pomocną dłonią przychodzą nasi przyjaciele zza zachodniej granicy, którzy mieli możliwość dwudniowego obcowania z grą i nie wahali się zdradzić swoich wrażeń bądź spostrzeżeń na ten temat. Co nowego przynosi zapowiedź z niemieckiego czasopisma Gamestar? Przekonajmy się.
Staram się nie przechodzić obojętnie obok żadnej gry cRPG, gdyż jestem ich wielkim fanem. Tym bardziej, jeśli owa produkcja okrzyknięta jest arcydziełem i ewenementem na skalę światową, zanim jeszcze pojawi się na półkach sklepowych. Wiadomo – wówczas mój apetyt natychmiast rośnie. Tak właśnie było w przypadku gry wyprodukowanej przez studio BioWare. Czy "Dragon Age: Inkwizycja" zasłużyło na wielkie oklaski, które otrzymało? Postaram się odpowiedzieć na to pytanie w poniższej recenzji.
Połącz przez Facebooka
