Kickstarter to miejsce, które pozwala na najróżniejsze rzeczy. Dzięki odpowiedniej reklamie i szukaniu osób o podobnych gustach, da się zyskać duże wsparcie dla niezwykłych projektów. Efekty mogą być naprawdę zaskakujące. Można to zobaczyć w najnowszej produkcji Kraken Unleashed Games, zatytułowanej "Crossroads Inn".
Przedstawienie musi trwać, pomyśleli zapewne przedstawiciele malinowej akademii, albowiem krótko po ogłoszeniu, że z powodu pandemii koronawirusa huczna ceremonia została odwołana, postanowiono wrócić do korzeni 40-letnich nagród. Najzwyczajniej w świecie, bez zbędnego blichtru oraz świateł, postanowiono ogłosić laureatów najgorszych filmów 2019 roku.
Bez zaskoczeń, “największym wygranym” tegorocznych Złotych Malin są “Koty”, które zdobyły aż 6 statuetek, w tym: za najgorszy film, reżysera, scenariusz oraz aktorów drugoplanowych. Standardowo nie zapomniano również o wyróżnieniu Sylvestra Stallone oraz Johna Travolty, którzy od wielu lat są ulubieńcami tej specyficznej akademii.
Ed Brubaker i Sean Phillips od lat dostarczają nowych komiksów czerpiących z konwencji czarnego kryminału. Szpiegowski "Śpioch" nie jest wyjątkiem od reguły.
Jest to kolejny tytuł wydany przez Egmont pod szyldem "DC Black Label". Na przeszło czterystu stronach albumu zbiorczego nabywcy otrzymują kilkudziesięciostronicowe wprowadzenie do świata, gdzie niektórzy ludzie są obdarzeni supermocami. Nie są to jednak zdolności godne Supermana. Główny bohater dalszej części komiksu, Holden Carver, może pochwalić się chociażby niewrażliwością na ból i czynnikiem gojącym uszkodzenia fizyczne. Przydatne? A jakże, zwłaszcza kiedy uwzględnimy fakt, że Carver wiedzie żywot podwójnego agenta. Na zlecenie szefa, niejakiego Johna Lyncha, ma dostać się w szeregi organizacji przestępczej piekielnie inteligentnego Mao. Sęk w tym, że Lynch zapada w śpiączkę, a tylko on wie o zadaniu Holdena. Od teraz szpieg jest zdany jedynie na siebie.
Coś trzeba robić przez najbliższe dwa tygodnie, szczególnie wtedy, gdy młodzi nudzą się w domu. Dobra planszówka nie jest zła. Szczególnie kooperacyjna, bo wyraźnie brakuje nam umiejętności współdziałania. Dobra okazja do rodzinnej integracji. Czy wybór „Pandemii” złagodzi strach czy podsyci lęki? Chyba nie ma uniwersalnej odpowiedzi, wszystko zależy od wieku i wrodzonych predyspozycji. Czy znaczenie będzie miał wynik gry? Trzeba zagrać, by się dowiedzieć. Gracze powinni mieć dodatkową motywację.
Skąd pomysł? Zapamiętałem entuzjastyczną recenzję Tamc.a. Jest okazja by ją przypomnieć. Podobno sprawny recykling jest warunkiem przetrwania naszej planety. Czy ten (re)cykl będzie kontynuowany? Zasoby GE są bogate, ale uzależniam to od reakcji czytelników. Wcale nie muszą czekać na mnie, mogą poszperać sami. Albo sięgnąć pamięcią do przeszłości. Młynek i warcaby też polecam.
Sprawdziłem na stronie Rebela, gra jest dostępna w polskiej edycji. To dla początkujących. Weterani mogą zagrać w „Pandemic Legacy”. Są dwa sezony, a w każdym dwie różnokolorowe edycje. Wątpię by dwa tygodnie starczyły, ale wątpię też, by na dwóch tygodniach się skończyło. W rozszerzeniu recenzja „Pandemic Legacy” autorstwa Tamc.a. O podstawowej wersji też trochę jest.
Przeczytaj recenzję: Pandemic Legacy
Niecny koronawirus nie oszczędził także jednego z najpopularniejszych konwentów w Polsce, czyli Pyrkonu. Ogólnopolski festiwal fantastyki miał odbyć się w Poznaniu w dniach 8-10 maja, lecz w wyniku zagrożenia epidemicznego i związanych z tym następstw tak się nie stanie. Jedyny pozytyw z tego taki, że organizatorzy nie poszli w ślady swoich zagranicznych kolegów i zamiast całkowicie zrezygnować z imprezy w tym roku, po prostu przenieśli ją na inny, potencjalnie dogodniejszy termin.
Impreza odbędzie się w dniach 10-12 lipca. Organizatorzy obiecują, że dołożą wszelkich starań, aby jakość festiwalu nie ucierpiała w żadnym stopniu.
Napisanie książki w konwencji historical fantasy jest zwodniczo proste. Autor wrzuca bohaterów i swoją wizję wydarzeń w jakiś okres historyczny. Patent jest efektywny, znacząco ułatwia konstrukcję świata i pewnie dlatego stał się modny. Wymaga jednak od autora niezłej wiedzy historycznej lub sprawnego researchera. Inaczej rodzą się pełne niezamierzonych anachronizmów, śmieszne potworki.
Na szczęście "Adept" Adama Przechrzty potworkiem nie jest. Akcja dzieje się na początku XX wieku, na terenie zaboru rosyjskiego (wtedy Królestwo Polskie). To okres bardzo burzliwy. Rywalizacja mocarstw narasta z każdym dniem. Nieuchronnie zbliża się Wielka Wojna, a wszystko to w Warszawie pod butem cara.
Wszystko, cóż za niespodzianka, przez wrednego koronawirusa. Choroba rodem z Chin podwójnie pokrzyżowała szyki malinowej akademii, ponieważ w tym roku miała się odbyć, pierwsza w 40-letniej historii, ceremonia wręczenia statuetek.
Organizatorzy starali się jak mogli i do ostatniej chwili upierali się, że wydarzenie odbędzie się bez zmian, w dokładnie wyznaczonym miejscu oraz czasie. Nie przewidzieli jednak tego, że burmistrz Los Angeles gwiżdze na ich plany, a co za tym idzie, ma o tej sprawie zupełnie inne zdanie – pan Eric Garcetti niedługo przed rozpoczęciem ceremonii zakazał organizacji zgromadzeń powyżej 50 osób, więc wszystko wzięło w łeb.
Nowy “Baldur’s Gate”, jaki jest – każdy miał możliwość zobaczyć lub, aby być dokładniejszym, wstępnie rzucić okiem. Na myśl o takiej odsłonie czcigodnego klasyka może nam albo lecieć ślinka z ust, albo godzi się złorzeczyć na czym współczesny świat stoi, lecz jak to mawiał Robert De Niro w “Irlandczyku” – “jest jak jest”. Co oznacza, że jedyna droga to zaakceptować zaistniały stan rzeczy, bo dalsze strzępienie języka niczego tu nie zmieni.
Swen Vincke jest świadomy, że wielu oddanych weteranów nie jest szczególnie zachwycona formą prezentacji i mechaniką rozgrywki, którą uświadczyli na ekranie, lecz zarzeka się, iż nie nazwaliby swojej najnowszej produkcji “Baldur’s Gate 3”, gdyby tytuł odcinał się grubą kreską od poprzednich dwóch części. Szef studia Larian obiecuje, że w grze pojawią się znane postacie, a wydarzenia które miały miejsce w poprzednich grach z serii, doprowadziły do historii, jaką ujrzymy w “trójce”.
Uniwersum Warcrafta w ciągu dwóch dekad urosło do ogromnych rozmiarów. Całe tysiąclecia historii pełne doniosłych wydarzeń, pamiętnych czynów i wielkich bohaterów. Jednakże, ponieważ początkowo nikt nie spodziewał się takiego obrotu zdarzeń, przyrost informacji odbywał się chaotycznie i w zbyt szybkim tempie, w wyniku czego pojawiło się wiele nieścisłości oraz sprzeczności. Patroni zatem postanowili raz jeszcze wezwać swą władzę nad Zamiecią i uporządkować ten bałagan. W wyniku tego powstało dzieło o tytule "World of Warcraft: Kronika. Tom I".
Kto wygrał, komu się nie udało i będziemy życzyli szczęścia kolejnym razem? Przekonajmy się, bo nie ma co owijać w bawełnę!
Konkurs World of Warcraft: Malfurion
Konkurs z Robertem J. Szmidtem
