Sacred 2 – premiera gry i książki

Nie wiem co takiego jest w tej grze, że od miesiąca praktycznie nie jestem w stanie zagrać w żaden inny tytuł. Na zdrową logikę: główna fabuła jest tak mało ciekawa, że kompletnie się w nią nie wgryzam, poboczne misje innowacyjnością nie grzeszą (choć parę mnie zaskoczyło, jak np. Kult Wielkiej Nocy), bugów faktycznie jest masa, a szczury stanowią chyba największy procent w ogólnej puli zabitych przeciwników. Ale te wszystkie poważne zarzuty nie wpływają (co dziwne!) na przyjemność z grania w Sacred 2. Przyjemność tym większa, że dzięki patchom i dodatkowi gra sporo zyskała. Aż głupio przyznać, że teraz staram się odblokować jak największą liczbę osiągnięć.. A i jeszcze cierpliwie czekam na skompletowanie odpowiednich zestawów..

Pomijając osiągnięcia i zestawy, muszę przyznać, że dawno nie widziałam tak ładnej gry. Może czasami jest ona zbyt cukierkowa (zwłaszcza w krainie elfów), ale jak cudownie wyglądają bagna i mokradła.. Jaki tam czuć klimat! Plus jeszcze szczątki po dawnych, starych zabudowaniach - fantastyczny efekt! Bardzo też podoba mi się system rozwoju postaci i czary. Pomysł z wzmocnieniami również ogromnie przypadł mi do gustu. Na prawdę cieszę się niezmiernie, że zakupiłam Sacred 2. W końcu mam tytuł, który przeszłam do końca, i w który mam ochotę zagrać raz jeszcze (co już czynię grając postacią po ciemnej stronie mocy).