"Nie umiem pisać opowiadań", deklaruje Marta Kisiel we wstępie do zbioru "Pierwsze słowo". To osobliwe wyznanie należy chyba uznać za rodzaj kokieterii, flirt z czytelnikiem, który powinien w odpowiedzi zakrzyknąć: "Ależ oczywiście, że umiesz, Ałtorko!" W końcu gdyby rzeczywiście tak uważała, nie zdecydowałaby się na ich publikację.

Wydany w październiku 2018 roku zbiorek zawiera 11 tekstów, zarówno nowych, jak i wcześniej publikowanych. Różnią się między sobą tematyką, klimatem, a także poziomem, łączy je w zasadzie tylko ogólna przynależność gatunkowa i w niektórych przypadkach pewna powtarzalność. Marta Kisiel kojarzona jest głównie z fantastyką humorystyczną, tym razem jednak obok tekstów lekkich i zabawnych pojawiły się również poważniejsze w wymowie.

Gwiazdą całego tomu jest opowiadanie "Szaławiła", za które zresztą autorka otrzymała Nagrodę Zajdla. Jest ono rodzajem wstępu do "Oczu urocznych", powieści, która właśnie miała swoją premierę. To również klamra, zgrabnie łącząca wspomniany tytuł z poprzednimi odsłonami cyklu "Dożywocie". Pojawiają się nowi bohaterowie, ale patent na fabułę jest z grubsza podobny: przeprowadzka protagonisty i następujące wkrótce odkrycie, że nowe lokum jest już zamieszkane – przez stworzenia, o jakich śniło się głównie twórcom legend. Sprawdziło się raz, więc czemu miałoby nie sprawdzić się i po raz drugi? "Oczy uroczne" zapowiadają się interesująco.

Raczej mało kto się tego spodziewał – James Gunn z powrotem u sterów przy "Strażnikach Galaktyki 3".

Wcześniej główny twórca sukcesów tej serii został skazany na banicję z powodu swoich dawnych wpisów na Twitterze. Jak sam przyznał, gdy te stały się przyczyną afery – w tamtym czasie był prowokatorem, który oburzał i łamał tabu swoim humorem, ale teraz jest innym człowiekiem i przeprasza za swoje zachowanie. Pomimo tego został zwolniony.

Kilkanaście lat to wystarczająco długo, by komiks zdążył się brzydko zestarzeć zamiast cieszyć kolejne pokolenie. Na szczęście nie ma o tym mowy w przypadku "Halloween Blues", które Egmont postanowił przypomnieć za sprawą wydania zbiorczego.

Pierwotnie "Halloween Blues" był wydawany na francuskim rynku w latach 2003-2009 i liczył sobie siedem tomów. Polską publikacją już wtedy zajął się Egmont, lecz poprzestał na zaledwie dwóch tomach. Ostatecznie w 2009 roku rodzimi fani mogli poznać zbiorcze wydanie opowieści Jean-Claude'a Smit-le-Bénédicte'a (znanego jako Mythic), którego pomysły zilustrowali Zbigniew i Grażyna Kasprzakowie. Teraz nadszedł czas na odświeżenie komiksu zasługującego już na miano klasyki czarnego kryminału.

Mythic przenosi czytelników do New Salem lat 50. Opinię publiczną elektryzuje sprawa śmierci wschodzącej gwiazdy Hollywood, Dany Anderson. Jej mąż, inspektor policji Forest Hill, szybko staje się głównym podejrzanym brutalnego morderstwa, w czym nie pomaga fakt, że nie pamięta wydarzeń tragicznej nocy. Mimo śmierci żona nie pozwala mu o sobie zapomnieć i nieustannie ukazuje mu się jako duch.

Informacja prasowa

Do sprzedaży trafiły pierwsze marcowe premiery albumów komiksowych, wśród nowości m.in.:

• Antologia opowieści rysunkowych, Relax, tom 3,
• Dallas Barr, komiks na podstawie bestsellerowej powieści Buying time, której autorem jest jeden z najsławniejszych pisarzy science fiction – Joe Haldeman. Rysunkami do albumu zajął się Marvano.
• Kontynuacja niezwykłej opowieści o Marku Graysonie, znanym pod superbohaterskim pseudonimem Invincible, Invincible, tom 3

Nie ma chyba bardziej oczekiwanej premiery od filmu "Avengers: Koniec gry". Nowe zwiastuny fantastycznie wprowadzają w pełną rozmachu historię, która toczy się od wielu produkcji, a której kolejny etap – związany z Thanosem – ma zostać zakończony. A przy tym obywa się bez paskudnego streszczania fabuły.

Na trailerze pojawia się Kapitan Marvel, którą aktualnie można oglądać w solowej produkcji.

Adam Przechrzta zadebiutował w 2006 roku i od tego czasu wydał dziesięć książek. Kolejna – "Chorągiew Michała Archanioła" – zawiera typowe dla jego twórczości motywy, czyli wątki magiczne i szpiegowskie wplecione w alternatywną historię. Świat współczesny, choć przyjemny, bezpieczny na pewno nie jest. Mafia, terroryści, narkotyki i przekręty wszelakiej maści to może nie chleb powszedni, ale widok dość częsty. A co będzie, jeśli dodamy do tego jeszcze alchemię i święte relikwie?

Odpowiedź na to pytanie poznaje Janusz Korpacki, naukowiec specjalizujący się w historii i cybernetyce społecznej, posiadający nietypowe jak na mola książkowego umiejętności. Kiedy na prośbę swojego promotora i przyjaciela podejmuje się prywatnego śledztwa w sprawie tajemniczej śmierci, nawet nie podejrzewa, co na niego czeka i jakie siły mają w tym udział.

Świat powieści nie jest szczególnie zaskakujący. To czasy współczesne, z różnicą kilku lat wstecz. Bohater kilka razy ma do czynienia ze zjawiskami bądź przedmiotami, których nie można nazwać zupełnie normalnymi, są to jednak pojedyncze przypadki.

Mark Millar to zwykle gwarancja porządnej i dynamicznej historii. Mimo rozrywkowego charakteru wielu tworów często stara się nadać swoim komiksom poważniejszego tonu, co z przyzwoitym skutkiem uczynił m.in. w "Jupiter's Legacy". Szkoda tylko, że w drugim tomie uleciały niemal wszelkie pozytywne emocje.

Pierwszy tom recenzowałem dosyć dawno, bo przeszło rok temu. Oznaczało to powrót do otwarcia cyklu i był to powrót udany, gdyż komiks wciąż czyta się dobrze. To w głównej mierze zasługa bohaterów, dalekich od patetycznych przemów i szlachetnych czynów. Postacie były tam wprawdzie dosyć proste, lecz dzięki ściągnięciu ich z piedestału "Jupiter's Legacy" okazało się całkiem atrakcyjne. Podobne zabiegi nie wystarczyły na utrzymanie uwagi w kontynuacji.

Sheldon, najpotężniejszy (choć już trochę podstarzały) heros na Ziemi, został pokonany przez własnego syna Brandona. Nie była to jednak inicjatywa potężnego młokosa, który nie odważyłby się na ten krok, gdyby nie namowy Waltera Sampsona, dotychczasowego doradcy Sheldona. Wesoła rodzinka? To dopiero początek. Siostrzenica Sampsona imieniem Chloe wraz z mężem Hutchem obecnie próbują zebrać grupę superłotrów, by stawić czoła herosom, którzy stali się... superłotrami.

Końcówka maja coraz bliżej, a wraz z nią premiera filmu "Aladyn", który jest kolejnym aktorskim oddaniem jednej z kultowych animacji Disneya. Wcześniej był już "Kopciuszek", była też "Piękna i Bestia".

Po teaserze, który wzbudzał wątpliwości, nowy zwiastun nie prezentuje się źle. Nie rozwiewa wspomnianych wątpliwości, ale około Bollywoodzki klimat, baśń i musicalowe fragmenty mogą dać naprawdę udaną produkcję. Poza tym nazwisko reżysera – Guy Ritchie – potrafi rozpalić nadzieję. Inna sprawa to nietrrafiony aktor grający Dżafara...

Fabryka Słów jest znana na polskim rynku. Tytuły tego wydawnictwa słyną z dobrej jakości ilustracji i ponurego klimatu. "Jaksa. Bies idzie ze mną" pióra Jacka Komudy doskonale pasuje do tego opisu. Nowe uniwersum zapoczątkował zbiór luźno powiązanych ze sobą opowiadań. Tutaj mamy do czynienia z początkiem spójnej historii.

Królestwo Lendii było niegdyś dumnym królestwem, panował w nim spokój i wiara we Wszechojca. Wszystko jednak się zmieniło wraz z najazdem barbarzyńskich Hungurów. Po porażce w bitwie na Rabym Polu kraina wpadła w ręce brutalnych koczowników, zdrajców i chłopskich buntowników, którzy pragnęli wrócić do czczenia starych, mrocznych bóstw. Niedobitki wielkich wojowników i ich rodzin musiały szukać schronienia w nieprzyjaznych puszczach. Wśród nich znalazł się Jaksa – chłopak, który przez czyny swojego ojca już ma wrogów. Dziecko w tej batalii pozornie jest bez żadnych szans, ale kolejne przygody pokazują, że sprzyja mu los – kapryśny sprzymierzeniec, u którego boku kroczy śmierć.

Od razu rzuca się w oczy mroczny klimat. Styl Komudy jest rozpoznawalny, a jego historyczne wykształcenie i edukacyjne zapędy są wyraźne. W wydarzeniach łatwo odnaleźć pierwowzory – najazd Mongołów na Europę i reakcję pogańską w XI-wiecznej Polsce. Swoje dodają również siły nadprzyrodzone. Nie występuję tu magia w klasycznym tego słowa znaczeniu. Zamiast tego mamy okazję zobaczyć w akcji szamanów parających się mrocznymi rytuałami oraz potępionymi duchami i stworami, zesłanymi, by dręczyć wrogów i zwykłych ludzi.

Hogwart dla zabójców

Czytam "Szarą siostrę", kontynuację "Czerwonej siostry". Sprawia mi to trochę radości, bo uwielbiam motyw szkoły, który od czasów "Harry'ego Pottera" nieustannie kojarzy mi się z Hogwartem. W książce zamiast Hogwartu jest klasztor Słodka Łaska. W przerwie sięgam po komiks, pierwszy tom "Deadly Class". Główny bohater, Marcus, błąka się bezdomny, ponoć zrobił coś poważnego, ale nie wiadomo co. Aż zostaje zwerbowany do... Szkoły Zabójców Kings Dominion. Znowu więc Hogwart, tyle że dla zabójców.

Jednak w pierwszej odsłonie Rick Remender nie tyle eksploruje szkolne sprawy, ile zabiera czytelnika na przejażdżkę po świecie przemocy prezentowaną z perspektywy skrzywdzonych nastolatków. Mimo że wątki są dość typowe dla młodzieżowych pozycji, to mają nieodparty urok, zwłaszcza że całość bez wątpienia powstała z myślą o dorosłych, którzy mogą wracać wspomnieniami do własnych doświadczeń. Od pierwszych stron wybrzmiewa wulgarny język, przedstawiający cyniczne podejście do rzeczywistości, a bohaterowie, jakkolwiek by nie patrzeć, szkolą się na morderców – choć zabijanie na razie nie przychodzi im łatwo. Śmierć ma swoją wagę, zarówno w ilustracjach, jak i dla głównych postaci.