Gothic II: Noc Kruka Recenzja

Gdy Szpon Beliara pojawił się na ziemiach Jarkendaru, w sercach jego mieszkańców zrodziło się pożądanie. Bratobójcza wojna przyniosła wiele zniszczeń. Ziemia nasączyła się szkarłatną krwią poległych, a w powietrzu unosił się zapach niezgody. Rozgniewany Adanos, chcąc zakończyć amok swoich dzieci, zalał Jarkendar wielką falą, niszcząc tę cywilizację. Po latach pojawili się tu piraci...

Nowe szaty Bezimiennego

  

Po ogromnym sukcesie Gothic II, firma Piranha Bytes postanowiła kontynuować przygody Bezimiennego, dzięki czemu możemy właśnie teraz rozkoszować się rozszerzeniem do gry, pt. "Noc Kruka". Tak więc najbardziej zaskakującą nowością, do czego byliśmy przyzwyczajeni przy innych dodatkach do gier, jest brak odrębnej fabuły. Producenci postanowili wpleść nowe wątki w stare dzieje. Będziemy zmuszeni rozpocząć wszystko od nowa, gdyż w innym wypadku nie poznamy tajemnicy starej cywilizacji. Noc Kruka w ogromnym stopniu modyfikuje już nam znany świat i dodaje całkiem nową, wielką lokację – Jarkendar.

Wprowadzono trzy nowe gildie. Mamy do wyboru Piratów, którzy nie stronią od rumu, Krąg Wody, pomagający Magom Wody w ich tajnej misji oraz Bandytów, którzy, jak wiadomo, nie lubią nowych w swoich oddziałach. Możemy dołączyć nawet do czterech gildii (!), jednakże nie dotyczy to połączenia Najemnika, Maga Ognia i Paladyna.

Wreszcie nie będziemy musieli modlić się wyłącznie do Innosa, gdyż na swej drodze napotkamy również posągi Beliara, gdzie będziemy mogli składać w ofierze swoją krew.

Nowy świat oznacza kolejne bestie do zabicia. Natkniemy się na ponad 10 nowych istot, nie tylko w Jarkendarze, ale i w Khorinis. Mamy więc m.in. Bagienne Trutnie, Dziki, Kamiennych Strażników, którzy bronią zapomnianych ruin oraz Ogniste Demony.

  

Wprowadzono nowe bronie, artefakty i upragnione runy z kręgu wody oraz nasiąknięte mocą Beliara. Możemy teraz przywdziać pasy, zwiększające nasze statystyki, odnaleźć Szpon Beliara oraz magiczne przedmioty, emanują niebieską aurą.

Powróciła również akrobatyka. Nauczymy się jej automatycznie, jeżeli nasza zręczność będzie wystarczająco wysoka. W dodatku zmieniono nieco sposób rozwijania postaci. Im większy poziom danej cechy, tym więcej punktów nauki na nią przeznaczymy.

Przeklęta cywilizacja

Fabuła rozszerzenia opiera się na poszukiwaniu zaginionych mieszkańców Khorinis. Nieukrywany związek z tym wydarzeniem ma pojawienie się w okolicy piratów, większej ilości bandytów oraz wzmożona działalność Kręgu Wody. Nawet sama tytułowa postać, czyli Kruk, którego mieliśmy okazję poznać w pierwszej odsłonie gry, maczała w tym palce. Nowy wątek możemy poczuć już na wstępie. Xardas poinformuje nas o problemie, z jakim borykają się tutejsi mieszkańcy. Na szczycie jego wieży stoi posąg Beliara. Krocząc w stronę Khorinis spotkamy starego druha z kopalni, Cavalorna. Idąc dalej natkniemy się na pirata, który potrzebuje naszej pomocy.

Ale skupmy się na nowej lokacji. Mamy do przebycia nowe areały ziemi. Przemierzymy skaliste zbocza gór, pustynie z kopalniami złota, mokradła, przypominające trochę obóz Bractwa Śniącego z części pierwszej, jak i piaszczyste plaże, na których nie zawsze jest spokojnie.

Wprowadzono mnóstwo nowych postaci, które oferują nam kolejne zadania. Dodatkowo NPC zwracają uwagę na naszą zbroję (!), niektórzy nie będą chcieli z nami rozmawiać z powodu przynależności do innej grupy, a niekiedy będą wręcz wrogo nastawieni. Szczególnie bandyci na pirackie fatałaszki.

Podczas rozgrywki w każdej lokacji możemy znaleźć tajemnicze tabliczki, których nie będziemy mogli odczytać, jednakże z czasem nauczymy się języka budowniczych (podzielonego na 3 rodzaje). Dzięki tym kamiennym płytom zwiększymy nasze statystyki.

  

Poziom trudności został podwyższony, gdyż teraz jedno zadanie możemy zrobić na jeszcze więcej sposobów. Rozdawanie punktów nauki również uległo modyfikacji. Stare jak i nowe istoty są teraz o wiele silniejsze. Zabicie Orków nie będzie teraz zwyczajnym wyczynem, a pokonanie smoków, które w podstawie nie były zbyt morderczymi przeciwnikami, stanie się zadaniem dla prawdziwych bohaterów, godnych pieśni pochwalnych.

Lazurowe wybrzeże i skrzeczenie mew

Oprawa graficzna wciąż zapiera dech w piersiach, chociaż nie zmieniła się zbytnio. Obszary są bardzo realistyczne. Na pustyni można poczuć prawdziwy skwar, przez gęste opary mokradeł z rzadka przebijają się promienie słońca, a obóz piratów jest niczym wyjęty z filmu "Piraci z Karaibów". Co prawda możemy wciąż „przeniknąć” różne przedmioty, ale nie wpływa to znacznie na rozgrywkę.

Muzyka wciąż oceniana jest wysoko. Kto nie wystraszył się, gdy po raz pierwszy włączył Gothic II i usłyszał dźwięki towarzyszące menu? Teraz przemierzając stare świątynie, usłyszymy tajemnicze dźwięki, dzięki czemu nieraz będą nam przechodzić ciarki po plecach. Często będziemy zastanawiać się, czy aby na pewno nikt za nami nie stoi i nie spróbuje wbić sztyletu w plecy.

Głosy lektorów mogłyby być bardziej przemyślane, gdyż nowe ścieżki dialogowe często mówione są przez różnych ludzi, co nieco dziwnie brzmi w grze.

Zło wciąż buszuje po świecie

Innowacyjny pomysł z wpleceniem nowej fabuły do starych historii udał się w 100%. Chociaż sam dodatek jest dość krótki, jednak razem ze starymi lokacjami wydłuża nam przyjemność grania w produkt Piranha Bytes. Powrót do korzeni, czyli wprowadzenie znanych nam postaci z części pierwszej, było miłym doznaniem. Szkoda tylko, że nie mieliśmy czasu na wspominanie starych dziejów, ale jak to w życiu, zło nigdy nie śpi, a bohaterowie muszą działać…