Po pewnym czasie znów mamy dla Was wieści z Faerun Game! Tym razem wszystko zaczęło się od abdykacji Wielkiego Księcia Rangramila Stonehead. A co było dalej...:

Wrota Baldura po raz kolejny są świadkiem niezwykłych i strasznych wydarzeń. Zmęczony władzą Rangramil porzuca urząd, by powrócić w rodzinne strony, nie pozostawiając po sobie żadnego następcy. Arystokracja zaciera ręce i szykuje się do walki o tron. Równie pewne jest, że dotąd wierna Płomienna Pięść, lada dzień się zbuntuje, jednak czy będą chcieli koronować swojego dowódcę czy też raczej opuszczą miasto?

Tajemniczy kult Narkorka dostrzega swoją szansę, by raz na zawsze utrwalić swoją pozycję. Armie nieumarłych czekają tylko na rozkaz, by ruszyć do ataku i nieść żywym zgubę.

Starożytny wampir z niepokojem wysłuchuje wieści i zaczyna planować własne działania. Czy jednak wspomoże miasto czy raczej dobije dogorywającego?

Pośród tego wszystkiego wciąż znajdują się ludzie prawi, gotowi oddać życie, by ratować swój dom przed wojną domową. Jest ich jednak niewielu i nie są zjednoczeni we wspólnym celu. Czy to wystarczy, by powstrzymać mrok?

Tajemniczy, magiczny wybuch w centrum lasu na długo zmącił spokój sennego miasteczka Askavar. Miejscowi magowie prześcigali się w zapewnieniach, że to nie oni i rzucaniu podejrzeń na swych rywali. Wyglądało jednak, że to rzeczywiście żaden z nich.

Zdesperowany król wysłał prośbę o pomoc do najbliższego sojusznika, Wrót Baldura. W odpowiedzi, z owego miasta zaczęły nadpływać małe grupki wiecznie gotowych do akcji poszukiwaczy przygód. Niewielu jednak z tych, co wyruszyli, miało dotrzeć do źródła problemu. Na drodze czekały różne przeszkody – od gęstej, dziewiczej roślinności, przez dzikie bestie, po plemiona dzikich elfów, zawracających wszystkich do domu. Ktoś jednak dał radę. Czego się dowiedział? Co zobaczył? Może czas, abyś przekonał się o tym sam!

W tym samym czasie, we Wrotach zagnieździł się nowy mieszkaniec, z gatunku tych, których niechętnie widuje się gdziekolwiek. Kim jest, jakie są jego możliwości i co najważniejsze, do czego dąży? Twoja w tym głowa, by się dowiedzieć. O ile oczywiście, nie dasz się przestraszyć...

Faerun Game

Czekali, czekali… aż się doczekali. Pod murami Wrót Baldura zauważono pierwsze oddziały nieprzyjaciela. Wkrótce pojawiły się następne a wraz z nimi katapulty – będzie zatem oblężenie i próba zdobycia miasta. Już pierwszy ostrzał zniszczył kilka budynków, lecz niewzruszone dotąd mury miejskie pozostały nienaruszone. Jakby zaraza nie wystarczyła napastnikom.. Populacja miasta szybko zaczęła się kurczyć, niektórzy wybrali ucieczkę. Trudno się im dziwić, gdy dotychczasowi sojusznicy, z Waterdeep na czele, uznali, iż ich pomoc niewiele może zmienić.

Ci co pozostali są jednak gotowi bronić się choćby przez rok – o ile miasto wytrzyma tak długo…

Jednak w żadnym razie nie można było od tak stwierdzić, że wojna czeka sobie na lepsze, a może gorsze czasy. W obecnej chwili, trwała jednak jedynie na poziomie planowania strategicznego, wywiadu i szukaniu możliwości na wrzucenie przeciwnikowi kłody pod nogi. Trudno jednak było określić, na czyją korzyść zwłoka działała bardziej. Bo z jednej strony rekruci z Wrót mieli dość czasu, by przejść pełne przeszkolenie, a z drugiej, Amnijczycy mieli czas, by okrzepnąć po forsownych marszach, wyleczyć rannych z ataku na Beregost, poznać okolicę. W chwili obecnej żadna z armii nie mogla wyjść w pole i mieć pewność, co do posiadania miażdżącej przewagi. Po prostu siły były zbliżone, a nikt nie chciał ryzykować krwawego boju, bez nadziei na pewny zysk, w dowolnej postaci.

Zatem zarówno sztab Rangramila, jak i Admirała, zbierały informacje i czekały na przedwczesny ruch, bądź potknięcie przeciwnika, jednocześnie zbierając się w sobie na natychmiastową reakcję. I tak będzie to trwać, dopóki ktoś nie uzyska znacznych posiłków, bezcennych danych, lub dopóki komuś nie puszczą nerwy. A ponieważ decydowali doświadczeni dowódcy, to ostatnie mogło nie nadejść nigdy...

Dwa tygodnie przeobraziły Nuren w nadbrzeżną twierdzę, otoczoną palisadą i co najważniejsze, stanowiącą dom dla prawie dwóch tysięcy żołnierzy, sług i kadry oficerskiej. W przeciągu paru dni, ta liczba miała się podwoić dzięki kolejnym żołnierzom, po których już wypłynęły statki. Amnijczycy starali się ukryć swoją obecność, a każdy, kto próbował dostać się do wioski był łapany, by jeden z Zakapturzonych modyfikował mu kilka wspomnień, zmuszając go, by uwierzył, że w Nuren nic się nie zmieniło.

Lord Kratos zażądał innego miejsca obozowania, bliżej wroga. Plan zakładał zdobycie nowego przyczółka. Nad Beregost nadchodziły ciemne chmury…

Zawalenie wąwozu, którym miały iść amnijskie wojska kupiło Wrotom trochę czasu. Niestety nie tak dużo, jak się spodziewano. Jeszcze tego samego dnia północne porty Amn opuściła imperialna flota. Dziesiątki statków wypełnionych żołnierzami i zapasami ruszyło na północ, omijając góry.

- Kurs na północ, cel – Nuren! – Wykrzyknął kapitan okrętu flagowego „Słońce Athakli”, przekazując rozkazy admirała.

Nastał dzień 17 Hammer, jakieś dwie godziny po południu. Wszystkie rybackie łodzie od dawna suszyły się na słońcu, kobiety cerowały sieci, dzieci patroszyły dzisiejszy połów, a mężczyźni odpoczywali po pracowitym ranku. Nikt nie patrzył w morze. A tam czaiła się śmierć.

- Morakis, weźmiesz pięćdziesięciu ludzi i teleportujesz się na brzeg. Wyrżniecie miejscowych i przyślecie jastrzębia. Tylko pamiętaj, żadnych ogni, niczego, co mogłoby ściągnąć niepożądaną uwagę. – Admirał wykładał zakapturzonemu magowi szczegóły planu.

-Ależ nie ma problemu. Nikt nawet nie zauważy, że tam byliśmy... Na chwałę Amnu! – Z tymi słowy mag odszedł. Z jakiegoś powodu admirała przeszły ciarki. Ci czarodzieje byli upiorni…

-Jeszcze tego samego dnia, "Słońce Athaktli" przybiło do portu. Admirał z widocznym zadowoleniem przyglądał się efektom "roboty". Żadnych świadków i niczego, co mogłoby przyciągnąć ciekawskie spojrzenia. Idealnie…

W Faerun Game niedawno wystartowała nowa era! Teraz szanse są wyrównane, zaś wielka wojna z Amn krąży nad głowami wszystkich niczym sępy, które tylko czekają by zacząć ucztę. Nie czekaj dłużej! Dołącz do gry i patrz, jak mieszkańcy dzielnie bronią swoich ziem lub jak też giną pod naporem przeciwnika…

"Cóż to za czasy nastały, że władcą staje się drow?! Cóż za problemy istnieją na dworze, że Rangramil posunął się aż tak daleko! Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam! W głowie naszego władcy zapanowały Amnijskie psy! Mroczny Elf Zgubi Wrota Baldura!"

Na targu od szaleńca usłyszano...

Tak, to prawda. Na piedestał władzy został wyniesiony Courun Yraen. Głównie dzięki głosom ludu, który pragnął wspomóc swego władcę w rządach. Courun zaś miał stać się... zbawicielem? Cóż chodziło po głowach mieszkańcom? Czy też miała to być rzeczywista pomoc czy też może... spisek? Rangramil nie był zbytnio lubianym władcą... Jednakże czyżby mieszkańcy chcieli jego zabójstwa?

Do Wrót Baldura wielkimi krokami zbliżała się armia Amnijska, której Cień ogarniał pobliskie łąki, lasy, wsie. Raz po raz ogromne stada kruków nadlatywały nad mury Wrót i zamek władcy Rangramila. Tak... władca Wrót Baldura miał wiele zmartwień na swej krasnoludzkiej głowie. Albowiem to właśnie Wrota Baldura zostały źródłem rzeki, której nazwa brzmiała "Śmierć". To tutaj będą mieć miejsce najcięższe i najkrwawsze walki... Zapasy żywności z każdym dniem maleją. A na ulicach? Na ulicach Chaos, krzyki, morderstwa, gwałty... a przede wszystkim szpiedzy. Nikt nie wiedział ilu ich jest... Wszyscy jednak mają świadomość kruchości sukcesów, jakie udało się dokonać w wojennych przygotowaniach. Jedno jest pewne... Każda para rąk była na wagę złota.

Chcesz się o tym wszystkim przekonać? Chcesz wspomóc Wrota w obronie przed Amnijską śmiercią, która zalewa pobliskie lasy i wsie? Czy pragniesz oddać życie ku chwale Wrót? Nie czekaj zbyt długo... Wrota Cię potrzebują!

Amnijczycy nie próżnowali. Wciąż nie udało się odnaleźć ich armii, co doprowadzało nawet najlepszych wróży Wrót do granic rozpaczy, jednak nagle stracono kontakt z kilkoma wysuniętymi na południe wioskami, a na niebie widać było kilka sporych stad kruków, nieomylnie świadczących o przesuwającym się wojsku.

Było też kilka dobrych wieści. Przede wszystkim zwodowano kolejne dwie karaki i udało się kupić barkas, do zablokowania bram portu, co zwiększyło siłę floty prawie o połowę. Wszystkim trzem jednostkom przydzielono już nowych kapitanów i załogi. Także siły lądowo przeżywały rozkwit. Dzięki ochotnikom i najemnikom, Armia Połączonych Sił Północy przekroczyła magiczną liczbę siedmiu tysięcy żołnierzy.

Armii brakowało już tylko jednego: porządnej głowy. Wrota wciąż nie miały odpowiedniego generała, ani sztabu dowódczego. Tylko kogo wybrać?

Wrota Baldura, jak też cały region, przygotowują się do nadchodzącej wojny z Amn. Siły wroga są nieznane, więc władze robią wszystko, aby nie dać się zaskoczyć. Mianowano nawet na Wielkiego Księcia drowa, co świadczyć może o tym, że w obliczu wspólnego wroga nienawiść do mrocznych elfów zdaje się schodzić na drugi plan.

Wielka wojna zbliża się nieubłaganie. Nie wszyscy będą walczyć, lecz wszyscy coś utracą...

Na ulicach Wrót Baldura coraz częściej mówi się o wezwaniu doradców przez Marszałka, którzy będą mieli pomóc w rozwiązaniu wielu ciężkich spraw jakie dręczą owe miasto. Ludzie sceptycznie podchodzą w rozmowach do tej jeszcze niczym nie potwierdzonej informacji. Nie wierzą, iż obce osoby z nie wiadomo jakich krain będą w stanie pomóc w zażegnaniu chaosu...

Sprawa Grotsa przyćmiła oczy wielu mieszkańców, którzy nie dostrzegli dziwnej, zielonej chmury, zbliżającej się do Wrót Baldura. Informacje o zatrutych dziwnym gazem dochodziły do miasta z przeróżnych stron. Szlaki szybko zostały zablokowane przez zbrojnych Płomiennej Pięści. Jednakże to eksploatowanie obrońców miasta przyczyniło się do obniżenia bezpieczeństwa pomiędzy murami...