Amnijczycy nie próżnowali. Wciąż nie udało się odnaleźć ich armii, co doprowadzało nawet najlepszych wróży Wrót do granic rozpaczy, jednak nagle stracono kontakt z kilkoma wysuniętymi na południe wioskami, a na niebie widać było kilka sporych stad kruków, nieomylnie świadczących o przesuwającym się wojsku.
Było też kilka dobrych wieści. Przede wszystkim zwodowano kolejne dwie karaki i udało się kupić barkas, do zablokowania bram portu, co zwiększyło siłę floty prawie o połowę. Wszystkim trzem jednostkom przydzielono już nowych kapitanów i załogi. Także siły lądowo przeżywały rozkwit. Dzięki ochotnikom i najemnikom, Armia Połączonych Sił Północy przekroczyła magiczną liczbę siedmiu tysięcy żołnierzy.
Armii brakowało już tylko jednego: porządnej głowy. Wrota wciąż nie miały odpowiedniego generała, ani sztabu dowódczego. Tylko kogo wybrać?
Wrota Baldura, jak też cały region, przygotowują się do nadchodzącej wojny z Amn. Siły wroga są nieznane, więc władze robią wszystko, aby nie dać się zaskoczyć. Mianowano nawet na Wielkiego Księcia drowa, co świadczyć może o tym, że w obliczu wspólnego wroga nienawiść do mrocznych elfów zdaje się schodzić na drugi plan.
Wielka wojna zbliża się nieubłaganie. Nie wszyscy będą walczyć, lecz wszyscy coś utracą...
Komentarze
Brak komentarzy! Bądź pierwszy! Podziel się swoimi spostrzeżeniami!
Dodaj komentarz