Fable 2 Recenzja

Jakim bohaterem zostaniesz? Jest to główny motyw w Fable II... Czy będziesz samolubem, który będzie zbierać niezliczone bogactwa i szukać wszelakich sposobów na dodatkowe wzbogacenie się, nawet jeśli komuś przyniesie to cierpienie? Czy może zostaniesz szlachetnym bohaterem, który wspiera ubogich i poświęci wszystko, aby chronić niewinnych? Od tego, jak odpowiesz na te pytania, będzie zależeć przyszłość Albionu oraz to, jak postrzega cię świat.

Akcja w Fable II rozgrywa się ponad 500 lat po wydarzeniach z pierwszej części, o której nie musisz wiedzieć nic, aby móc w pełni cieszyć się tym sequelem, jednakże występuje sporo odniesień do przyszłości. Istnieje mnóstwo niespodzianek dla osób, które zaznajomiły się z "Zapomnianymi Opowieściami", można uważać je za nagrodę za granie w prequel. W Fable II tworzysz nową postać – możesz wybrać jej płeć – która rozpoczyna życie na ulicy, a koniec końców stanie się zbawicielem Albionu. Główny wątek jest krótki oraz trochę intrygujący. Cała historia nie jest wymyślna, lecz dość prosta. Jednakże atmosfera oraz niektóre elementy spoza głównego wątku zasługują na uznanie.

Podczas podróży towarzyszy ci pies. Jeśli jesteś miłośnikiem kotów, to być może nie jest to gra dla ciebie. Jak wszyscy wiemy, pies to najlepszy przyjaciel bohatera, a twój oczywiście nie jest wyjątkiem. Kocha cię bez względu na wszystko. Możesz go karcić, ile chcesz, możesz nie leczyć jego ran, możesz nawet w ogóle na niego nie zwracać uwagi – nie zrobi mu to najmniejszej różnicy. Ty jesteś jego panem i pies zawsze będzie po twojej stronie. Baw się z nim, dawaj mu przysmaki, a prawdopodobnie poczujesz się lepiej. Tak czy inaczej, pies jest bardzo przydatnym sojusznikiem. Odnajdzie dla ciebie drogę, wskaże skrzynie czy ukryte elementy, pokaże, w którym miejscu kopać, ostrzeże cię przed zbliżającym się niebezpieczeństwem, a nawet będzie rozszarpywać gardła wrogom. Możesz nie okazywać mu żadnej życzliwości, jednakże do końca gry będziesz praktycznie całkowicie zależny od jego zdolności.

Osobiście uważam, że pomysł z psem jest wielkim sukcesem. Nie mogę powiedzieć, że pokochasz go i zostawisz dla niego w sercu specjalne miejsce nawet kiedy skończysz grę, ale niektórzy na pewno tak. Reszta może przynajmniej doceni psiego towarzysza, który jest pomocny, nigdy nie wchodzi w drogę oraz nie jest uciążliwy. Nie ma możliwości kontrolowania go. Działa on niezależnie i mądrze. I choć niekiedy można zobaczyć go przechodzącego przez zamknięte drzwi czy być świadkiem zniknięcia tekstur z jego futra, jest on dobrze "spreparowanym" zwierzęciem.

Twój pies nie jest jedynym narzędziem nawigacyjnym. Istnieje również złoty świecący szlak, który (zazwyczaj) będzie wskazywać odpowiedni kierunek dla wykonywanego zadania. Zamiast zajęcia części ekranu przez mini-mapę, szlak ładnie wpasowuje się w scenerię. Można go oczywiście wyłączyć, ale myślę, że byłby to błąd. Początkowo może się wydawać to dużym ułatwieniem, ale oszczędza sporo czasu, który zajęłoby szukanie właściwej drogi. Świat Fable II jest znacznie większy niż ten znany z pierwszej części i wypełniony sekretami do odnalezienia. Istnieje 50 srebrnych kluczy do zdobycia (tak podają twórcy, choć de facto w grze jest ich 51), 50 gargulców do zniszczenia, dziewięć Demonicznych Wrót do otwarcia oraz pół tuzina magicznych rzeźb z tajemnicami do rozwiązania.

Dzięki szlakowi w każdym momencie wykonywania misji możesz zrobić sobie przerwę i pozwiedzać. Zastanawiasz się, co się dzieje w jeziorze? Zanurz się w nim, a poznasz odpowiedź! Kiedy skończysz, możesz po prostu podążać za szlakiem do celu swojego zadania. Nie jestem w stanie stwierdzić, ile razy zbaczałem ze ścieżki w drodze do wykonania misji. Dzięki szlakowi nigdy nie wahałem się, żeby przyjrzeć się czemuś, co wydaje się interesujące. Wydaje się wręcz, że sam szlak zachęca do eksploracji. Wykorzystaj to! Jeśli przykleisz się do ścieżki i będziesz szarżował na ślepo przed siebie, ominiesz wiele świata i skończysz Fable II bardzo szybko. Grę powinno przechodzić się bez pośpiechu. Im więcej zainwestujesz siebie w Albion, tym więcej otrzymasz na koniec.

Jeśli spędzisz trochę czasu na zwiedzaniu, odkryjesz, że Albion jest światem ciekawym z kilkoma naprawdę dziwnymi postaciami. Lionhead odeszło od wyglądu świata przedstawionego w oryginale, stawiając na lekko zniszczony. Podczas gdy tereny wokół Bowerstone są bujne i piękne, wiele późniejszych krajobrazów, takich jak Wraithmarsh czy Bloodstone, jest wręcz pełnych przygnębienia. Nawet w Bowerstone dzielnica biedoty także nie wygląda zachęcająco. Mimo wszystko, krainy te mają swój urok. Nowoczesność wkracza do fantasy przedstawionego w Fable II.

W całym świecie Albionu istnieje bardzo dużo do zrobienia, kiedy nie skupiasz się na głównym zadaniu. Każdy budynek – zarówno dom mieszkalny, jak i biznes – jest na sprzedaż. Można nawet kupić piękny Zamek Fairfax, lecz dopiero po zakończeniu głównego wątku. Inwestorzy odnajdą prosty, ale funkcjonalny system ekonomiczny. Pilnuj, aby na drogach było bezpiecznie, wydawaj mnóstwo pieniędzy w sklepach, a ekonomia miasta zacznie wzrastać. Nie jest to dla nas zbyt dobrze, jeśli mamy akurat zamiar dokonać jakiegoś zakupu. Nieruchomości mają swoją podstawową wartość, ale istnieje także sporo czynników, które mogą zmienić ich całkowity koszt. Wysoka ekonomia – wyższe ceny nieruchomości. Lecz jeśli spowodujesz chaos w mieście, poprzez niszczenie mienia czy kradzieże, będziesz napędzać gospodarkę w dół, przez co zauważysz spadek wartości nieruchomości.

Sprytny przedsiębiorca może szkodzić gospodarce przez jakiś czas, odnaleźć odpowiedni moment i kupować miejsca po zaniżonych cenach. Następnie przedsiębiorca może pomóc w poprawieniu się ekonomii i wiele na tym zyskać. Albo... możesz ignorować to wszystko. Jeśli zaczniesz dokonywać zakupów, możesz wynajmować domy i prowadzić działalność. Możesz zwiększać lub zmniejszać czynsz, jak również zmieniać ceny w swoich sklepach. Za wysokie ceny spowodują, że ludzie w mieście odwrócą się od ciebie, w efekcie czego będziesz okropnym właścicielem. Z drugiej strony możesz kupić karczmę, obniżyć ceny napojów i każdy będzie cię kochać.

Nawet jeśli unikniesz większości nieporęcznych czynności handlowych, będziesz musiał mieć trochę kasy, przez wzgląd na zbliżające się zakończenie. Zadania dają ci sławę (im więcej jej masz, tym bardziej jesteś znany), ale nie pieniądze. Oczywiście, odnajdziesz skrzynie ze złotem w całym Albionie, jednakże nie jest to wystarczająco na zakupienie wymarzonych broni premiowych. W pewnym momencie będziesz chcieć znaleźć pracę. Istnieją pewne żmudne oferty. Możesz zostać kelnerem, kowalem albo drwalem. Praca polega na graniu w całkowicie pozbawione wrażeń mini gry. Przykładowo będąc kowalem, musisz wcisnąć przycisk A, kiedy "dioda" pojawi się nad zieloną częścią paska. Parę udanych trafień, miecz gotowy, a ty zarabiasz kilka monet. I ponownie, ponownie, ponownie... Koniec końców zarobisz całkiem niezłą kasę, ale nie jest to zbyt ekscytująca metoda. Pozostałe prace to mniej więcej ten sam pomysł.

Na szczęście istnieje kilka innych możliwości na zarobienie gotówki. Możesz zostać łowcą nagród, hazardzistą bądź zabójcą. Kiedy ukończysz Fable II, będziesz niewątpliwie najbardziej sławną osobą w świecie Albionu, ale prawdopodobnie jednocześnie albo najbogatszą, albo najbiedniejszą.

Będąc w mieście, możesz również udzielać się towarzysko. Poprzez towarzysko rozumiem, że możesz z siebie zrobić głupca albo zaimponować ludziom. Twój bohater nigdy nie mówi w Fable II. Nie ma żadnych drzewek dialogowych, ani rozwiniętych konwersacji. Twoim darem dla komunikacji jest koło gestów. Istnieją ponad dwa tuziny gestów do nauczenia, od tańczenia, do podnoszenia kciuka do góry. Od gwizdania do bekania. Wszystkie gesty są dość śmieszne i przydatne, jeśli chcesz zjednać sobie ludzi.

Każdy NPC ma opinię o tobie, w oparciu o sławę, wygląd i moralność. Możesz zmieniać to postrzeganie poprzez rozdawanie prezentów czy też wykonywanie gestów. Jeśli ktoś cię lubi, możesz zyskać zniżki w sklepach lub wywołać uczucie miłości (bądź pożądania). W tym miejscu można się zastanowić nad rolą gracza w całym świecie. Możesz być najbardziej złym draniem w historii gier komputerowych – możesz wyciąć w pień całe miasto, możesz składać w ofierze swoich najbliższych przyjaciół w Świątyni Cieni, możesz zabijać niewinne króliczki – ale, ponieważ chcesz zniżkę w sklepie, zaczniesz tańczyć jak palant na środku rynku. Możesz otrzymać poważne filozoficzne pytanie, ale masz tylko dwie odpowiedzi: kciuk – w górę bądź w dół. Dla świata gry, który często jest ciemny i depresyjny, to błazeńskie zachowanie nie pasuje.

Społeczna interakcja w Fable II jest niesamowicie sztuczna. Nie odgrywasz wtedy żadnej roli. Możesz jedynie wybrać gest, aby manipulować różnymi wskaźnikami, aby otrzymać od NPC reakcję, której oczekujesz. Jeśli miałbyś odróżniać, co dana osoba lubi, nie lubi i jakie są jej uczucia względem ciebie poprzez jej zachowanie i wygląd, być może by to zadziałało. Lecz jeśli zamiast tego masz dostęp do informacji, co dana osoba lubi/nie lubi poprzez menu, cały ten proces wydaje się być fałszywy.

Jeśli nie chcesz zostać samotnikiem, możesz użyć swojej sławy oraz gestów ze swojego repertuaru, aby inni się w tobie zakochali. Z pierścionkiem zaręczynowym oraz domem mieszkalnym, możesz wyjść za mąż/ożenić się z każdym zainteresowanym. Ze swoją drugą połówką można się kochać oraz mieć dzieci, jeśli nie używasz zabezpieczenia. Tak, w Fable II istnieją prezerwatywy. Seks bez zabezpieczenia może prowadzić do zarażenia się jakąś chorobą oraz do dzieci. Na szczęście nie tej samej nocy. Nie martw się, jeśli wybrałeś kobietę, nie będziesz musiał czekać dziewięciu miesięcy na potomka. Zaraz po nocy pojawia się informacja o ewentualnym dziecku, czas przeskakuje do przodu, a koło łóżka pojawia się kołyska.

Twoje dziecko w końcu podrośnie i będzie cię uwielbiać. Bycie żonatym/”mężatym” wiąże się z pewnym obowiązkiem. Nawet najbardziej rozumiejący współmałżonkowie potrzebują uwagi, ale z twoim przygodowym stylem życia nie jest to łatwe. Dopóki odwiedzasz dom regularnie, wszystko będzie w porządku. Nie pojawiaj się w nim, a prawdopodobnie rozwiedziesz się zanim zdążysz uratować Albion.

Rzecz jasna, czym jest RPG bez walki? System walki w Fable II jest prosty, ale genialny. Przycisk X to atak w zwarciu, Y atak z broni dystansowej, B – magia. To, co sprawia, że Fable II jest takie specjalne, jest to, że możesz łatwo połączyć te trzy przyciski, aby wziąć udział w naprawdę niezłej bitwie. Wciśnij kilka razy X, aby wykonać kilka cięć mieczem, następnie wyciągnij swój pistolet i strzel wrogowi w klatkę piersiową zaraz przed podgrzaniem go czarem inferno.

Im więcej mieszasz te trzy elementy walki, tym większy jest twój mnożnik doświadczenia. Doświadczenie może być wykorzystane do odblokowania nowych rodzajów ataków, do zwiększenia siły i celności oraz do doskonalenia któregokolwiek z ośmiu czarów. Kiedy odblokujesz wszystkie poziomy stylu brutalnego i zwinnego, zmiażdżysz każdego wroga, który wejdzie ci w drogę. A ponieważ magia nie zużywa many, jesteś wolny w rzucaniu czarów na wrogów. Walka jest okrojona dla łatwości użytkowania i nigdy nie staje się zbyt skomplikowana. Walka daje dużo zabawy pomimo dwóch braków: jest bardzo łatwa i występuje mała różnorodność wrogów.

Jak wspomniałem wcześniej, do rzucania czarów nie potrzebna nam mana, mało tego, bo pasek ten całkowicie zniknął. System rzucania czarów jest dość innowacyjny. Każdy czar możemy rzucić zarówno na wybrany cel, jak i obszarowo. Im dłużej będziemy trzymać klawisz B, tym wyższy poziom będzie miał nasz czar, a co za tym idzie, większa siła oraz obszar działania.

Lionhead podjął decyzję, że bohater nie może zginąć, aktualnie całkowicie zgadzam się z tą decyzją. Pod wieloma względami śmierć jest przestarzałym pomysłem w wielu grach. Kiedy twój poziom życia spadnie do zera, zostajesz wyeliminowany – na chwilę tracisz przytomność i całe niezebrane doświadczenie, ale za to zyskujesz kilka blizn. Po kilku sekundach znów stajesz do walki.

Jednym ze sposobów, aby przyprawić trochę walkę oraz socjalną interakcję, jest wprowadzenie drugiego gracza. W Fable II istnieje możliwość walki w trybie kooperacyjnym. Dodatkowo elementy online pozwalają innym graczom pokazać się w twoim świecie jako ruchome kule. Możesz ustawić, aby pokazać swój świat wszystkim dostępnym online, tylko przyjaciołom albo w ogóle go wyłączyć. Kule symbolizujące innych graczy nie są tylko na pokaz. Można z nimi rozmawiać, handlować oraz przeglądać ich statystyki.

Sama gra kooperacyjna ma szereg wad. Istnieje serwer, do którego podłączają się gracze, ale przenoszą oni ze sobą tylko doświadczenie oraz zdolności, bez ich modelu postaci oraz broni. Jedną z wielkich rzeczy w Fable II jest to, jak jeden bohater może różnić się od drugiego. Czyż celem gry kooperacyjnej nie jest pokazanie jak moja postać różni się od twojej?

Kolejną kwestią jest kamera. Manipulacja nią jest znacznie ograniczona i z powodu widoku dwóch graczy na ekranie wszystko widzimy z daleka. Nie ma też możliwości użycia przybliżenia swojej broni dystansowej. Nie wiem czemu, nawet jeśli wyłączysz tryb bezpieczny, nie możesz zaatakować drugiego bohatera. Kto nie chciałby się zmierzyć ze swoim znajomym w walce?

Istnieje także kilka pozytywnych aspektów gry kooperacyjnej. Ty oraz twój gość możecie zdecydować, jak podzielić doświadczenie oraz pieniądze zdobyte podczas jednej sesji. Niskopoziomowy bohater może wynająć lepszego do pomocy. Przyjemnie jest biegać w kółko rozwalając razem ze znajomym, a na dodatek pojawiają się lepsze mnożniki za współpracę w walce.

Tak więc jakim bohaterem zostaniesz? Założysz rodzinę? Zostaniesz samotnikiem? Bigamistą? Czy poprowadzisz jakiś ludzi na poświęcenie w Świątyni Cieni?

Moralność tak naprawdę jest tylko urządzeniem, aby dać graczom wybór. Twoje działania będą miały wpływ na Albion – raz w mały sposób, a innym razem wręcz przeciwnie. Twoja postać nie jest oceniana tylko przez złe oraz dobre czyny, ale także przez poziom czystości oraz zepsucia. Wskaźniki te odnoszą się do tego, jak traktujesz swoje ciało oraz życie. Podniesienie czynszu oraz picie piwa spowodują zepsucie dla twojego ciała i duszy. Pomaganie biednym oraz jedzenie warzyw są czynami, które cię oczyszczą.

To, jaką jesteś postacią, nie tylko wpływa na to, jak inni postrzegają ciebie, ale także na to, jak wyglądasz. Prawdziwie zła osoba otrzyma rogi, zaś dobra aureolę. Twój poziom zepsucia także wpływa na to, jak wyglądasz. W Fable II twoja postać może stać się grubasem. Większość napoi oraz jedzenia zawiera elementy tłuszczu. Warzywa pomogą ci schudnąć, natomiast mięso i alkohol działają w drugą stronę.

Co będziesz jadł, z kim się zaprzyjaźnisz, kogo zdradzisz, gdzie zamieszkasz, jaki będziesz jako właściciel – są to wybory, których będziesz musiał dokonać w Fable II. Większość z nich jest nieistotna i ma bardzo niewielki wpływ na świat, ale istnieje także kilka, które mocno wpłyną na przyszłość Albionu. Jednakże wybory te są proste, kiedy już zdecydujesz się czy grać jako dobry, czy zły.

Podsumowując, Fable II ma wspaniały system walki, niezwykłą atmosferę i klimat oraz inteligentny system doświadczenia. Największym mankamentem jest system towarzyski. System gestów jest zbyt głupkowaty dla poważnego tonu Fable II i praktycznie każda interakcja z NPC wygląda sztucznie. Mimo to gra jest obowiązkowa dla każdego, kto ma styczność z cRPG.