Divinity 2: Ego Draconis

Czy wielu z was pamięta jeszcze Divine Divinity, firmy Larian Studios, z roku 2002? Chociaż ten Action RPG nie był zbyt zaawansowany w stopniu graficznym i wymagał karty graficznej 8 MB RAM (!), to cieszył się niezłą popularnością. Wtedy też nadszedł Beyond Divinity, posiadający oddzielna historię, prawie całkowicie niezwiązaną z pierwszą odsłoną, który poważnie nadszarpnął splendor tytułu. Po długim okresie milczenia, produkt pokryła warstwa kurzu, aż nadszedł czas, gdy Belgowie postanowili ponownie wprowadzić nas do boskiego świata w ramach Divnity II: Ego Draconis, skrzętnie wprowadzając oznaczenie sequela, by zamazać pamięć o wpadce z Beyond Divinity.

Jako że nie każdy kojarzy tytuł, pozwolę sobie na krótkie przypomnienie fabuły poprzedniej części, w której byliśmy jednym z Pomazańców. Poza nami było ich jeszcze dwóch. Po ataku orków obudziliśmy się w wiosce uzdrowicieli. Po krótkim zwiedzaniu okolicy napotkaliśmy smoczego jeźdźca z rozkazem zabicia nas. Bezsilni wobec takiej potęgi, padamy martwi na ziemię. Jednak zanim jeździec odjechał, pewien mag, niejaki Zandalor, ratuje nas z opresji. Razem z nim wyruszamy na poszukiwania pozostałych wybrańców w celu pokonania Władcy Chaosu. Ostatecznie nam się to nie udaje i adoptujemy Dziecko Chaosu, które nosi imię Damian. Pomiędzy dwiema odsłonami tytułu doszło do rozłamu w rodzinie i syn zwrócił się przeciwko tobie. Rivellon zostało spustoszone, a bitwa pomiędzy dobrem a złem zakończyła się wygnaniem dziecka do zaświatów. Jednakże zdołał on przekonać rasę smoków, by cię zabili. Divinity II: Ego Draconis rozgrywa się sto lat po tym incydencie, a my wcielamy się w młodego łowcę smoków, który w wyniku wielu wydarzeń zostaje uświadomiony o swej klątwie (bądź błogosławieństwie). Wtedy to ukazuje się nasze smocze ego. Jak można było się spodziewać, jesteśmy jednymi pozostałymi przedstawicielami swojego gatunku i czeka na nas epicka przygoda w walce ze złem Rivellonu, gdyż Damian postanowił powrócić. Taki obrót rzeczy niezbyt spodoba się naszym współpracownikom z wiadomych powodów – myśliwy stał się ofiarą.

Divinity II: Ego Draconis będzie grą typu hack&slash, ale wspomniana fabuła bardziej pasuje do gier cRPG, więc powstanie swoista mieszanka obu gatunków. Jak w większej części tego rodzaju gier, zanim zaczniemy naszą przygodę, musimy spersonalizować postać. Będziemy mogli poczuć się prawie jak w serii The Sims, gdyż do wyboru mamy kilkanaście fryzur, owale twarzy, płeć oraz charakterystyczny głos dla naszego nowego bohatera. Udostępnione są trzy klasy: wojownika, maga oraz łotrzyka, jeżeli jednak nie lubicie być ograniczeni jedną profesją, autorzy dają możliwość stworzenia autorskiej klasy złożonej z umiejętności trzech pozostałych.

Jak już ujawniłem wcześniej, nasza postać jest również smokiem albo raczej potrafi się w niego przemienić. Ogromnym plusem tej produkcji jest właśnie smoczy aspekt. Będziemy mogli wznieść się w przestworza, by móc spojrzeć na wszystko z innej perspektywy, ale nie tylko w ważniejszych wątkach fabuły, lecz w każdej chwili, prócz tych spędzonych w ciasnych pomieszczeniach, gdyż pamiętajmy, że smoki nie są filigranowych rozmiarów. Jeżeli ta opcja nie będzie w finalnej części w pewien sposób zdegradowana, może być to najbardziej znaczący plus tytułu. Oczywiście rozmowy z NPC w gadziej formie nie będą możliwe, gdyż mieszkańcy nie pałają zbytnią miłością do tego, którego ród pali całe wioski. Ze smoczych zdolności nie będziemy mogli korzystać wyłącznie w tej formie. Jako człowiek będziemy mieć szansę użyć czytania w myślach, by poznać prawdziwe zamiary rozmówcy, bo przecież nie każdy jest prawdomówny. Jednakże takie szperanie w czyjejś głowie ciągnie za sobą pewne konsekwencje, a mianowicie utratę punktów doświadczenia. Trzeba więc zastanowić się, zanim jej użyjemy, bo możemy stracić cenne punkty, dowiadując się, że Esteban zdradza Eleonorę z bratem swojego ogrodnika Horacego, gdy ona opłakuje śmierć przyjaciela rodziny, jakim był Klemens – bury Ratlerek. Drugim z ważniejszych smoczych uzdolnień jest widzenie świata niematerialnego, chociaż autorzy nie sprecyzowali, do czego dokładnie może się ono nam przydać. Zamiana w smoka pociągnie również za sobą możliwość rozwijania tej formy postaci oraz zakupu nowych umiejętności i egzotycznego rynsztunku dostępnego wyłącznie dla smoków. Jako że nasza dwoista natura w świecie, gdzie panuje smocza fobia, nie jest tym, czym warto się szczycić wśród okolicznej ludności, autorzy postanowili udostępnić nam naszą własną wieżę. To w niej będziemy móc do woli dokonywać transmutacji, składować ekwipunek, odpoczywać czy tworzyć nowe przedmioty i mikstury. Do jej komnat będzie można wprowadzić służbę, w tym trenerów i magików, którzy mogą hodować dla nas różne stwory, stanowiące pomoc w przywróceniu równowagi światu.

System walki ma się opierać na unikach, władaniu orężem, walką dystansową, magicznych zaklęciach oraz potyczkach w przestworzach. Tak więc czeka nas efektowne ciskanie ognistymi kulami we wrogie armie i cała otoczka towarzysząca smokom. Autorzy projektu wspominali również o możliwości wprowadzenia tzw. aktywnej pauzy, która pozwoli na przemyślenie kolejnego ruchu, ale nie wiadomo, czy ta opcja znajdzie się w ostatecznej wersji. Chociaż w Divinity II większy nacisk kładzie się na fabułę, zadania oraz interakcje otoczenia, rozgrywka zapowiada się dość ciekawie, szczególnie, że Larian Studios postanowiło iść za europejskim trendem, utrzymanym w serii Gothic, Drakensang: The Dark Eye czy Risen, dotyczącym widoku z perspektywy trzeciej osoby.

Warto wspomnieć też o zadaniach, bez których nie ma oczywiście cRPG. Nie tylko ma być ich kilkadziesiąt, ale również sposobów na ich rozwiązanie ma być kilka. Każdy wybór przyniesie pewne konsekwencje, mniejsze lub większe. Tak więc zanim zgodzimy się pomóc karczmarzowi przy wyrzucaniu podejrzanych gości z szynku, zastanówmy się, czy nie jest to przypadkiem możnowładca ze świtą, który na pewno nie szczędzi grosza tym, którzy pomogą mu w zwalczeniu jego niegodziwego bratanka, który czyha na jego włości. Ponadto twórcy postawili nacisk na dynamizm świata. NPC, któremu nie pomożemy w zadaniu, dotyczącym pozbycia się grasujących w pobliżu bandytów, sam wyruszy w las i zapewne niechybnie zginie. To dość innowacyjne, gdyż rzadko się zdarza, by takie postacie interweniowały poza swoje gospodarstwo.

Sam Rivellon będzie wykreowany przy pomocy, znanego chociażby z Oblivion, Gamebryo 3D Engine. Może nie wiele wam to mówi, ale najważniejsze, że generuje jednolitą krainę, więc nie będzie żadnych wczytywań lokacji, za co twórcom należą się podziękowania. Sama grafika jest dopracowana i ładna, ale to pozostawiam każdemu do indywidualnej oceny. Warto nadmienić jeszcze, że za ścieżkę dźwiękową odpowiedzialny jest Cyril Pokrowski, znany dzięki symfoniom z poprzednich części.

Co prawda Divinity II: Ego Draconis ma przed sobą nie lada drogę do pokonania, chociażby starcie z Dragon Age: Początek, jeśli jednak najważniejsze elementy zostaną wykonane tak, jak to przedstawiają materiały promocyjne, to jest szansa, że na olimpiadzie gier cRPG może zająć wysoką pozycję. Swoją drogą ostatnio wylęgło się kilka tytułów dotyczących smoków (m.in. Drakensang: The Dark Eye) – czyżby baśniowy stwór przeżywał swój renesans w świecie fantastyki?