Jak przystało na superbohaterów o niecodziennych zdolnościach, również ich przygody nie należą do zwyczajnych. Przykładem takiej sytuacji jest znana z "Superior Spider-Mana" zamiana ciał, która nastąpiła między Pająkiem a Doktorem Octopusem, tego drugiego czyniąc bohaterem. W "Amazing Spider-Man: Szczęście Parkera" w tej roli ponownie występuje Peter Parker. Jak po długiej przerwie poradzi sobie we własnym życiu?

W przeciwieństwie do głównej postaci czytelnik dosyć łatwo odnajdzie się w nowej serii. Oczywiście nie wszystkie detale będą jasne dla nowych odbiorców niemających do czynienia z "Superior Spider-Manem", jak chociażby relacje pomiędzy niektórymi postaciami, lecz Dan Slott wplata w fabułę wystarczająco dużo rozmów i monologów wewnętrznych tłumaczących kierujące bohaterami pobudki. O wiele trudniej ma więc sam Peter.

Dla protagonisty powrót do własnego ciała niesie spore zmiany. Dowiaduje się, że ma firmę – i to ogromną, przodującą w nowoczesnych rozwiązaniach technologicznych – a Octopus nie zasypiał gruszek w popiele zjednawszy sobie pewną przedstawicielkę płci pięknej. Jednak bohaterowi w niczym to nie przeszkadza i z sobie dobrze znaną swadą wskakuje w stare-nowe buty Petera Parkera i Spider-Mana. Oczywiście takie zaznajamianie się z nieco odmiennym życiem było świetnym pretekstem do zabarwienia historii humorem, czego efektem są częste, niekiedy doprawdy komiczne sytuacje. Warto nadmienić, że nie doznamy żadnych wymuszonych dowcipów, ponieważ wszystkie zabawne scenki wypadają bardzo naturalnie.

Komiksy ze świata "Gwiezdnych Wojen" to świetny sposób na to, by autorzy mogli dodać coś od siebie do ogromnego i cieszącego się niesłabnącą popularnością uniwersum. Inni zaś postanawiają wykorzystać popularne postacie i wątki, przybliżając je czytelnikom z odmiennej perspektywy. Niestety nie wszyscy twórcy są w stanie właściwie spożytkować daną im szansę.

Darth Vader to postać do tego stopnia ikoniczna, iż chyba w najdalszych zakamarkach galaktyki nie znajdziemy osobników, dla których okuty w czarną zbroję Sith byłby zupełnie anonimowy. Tym bardziej można odczuwać żal, że Haden Blackman zmarnował tak naprawdę samograj, jakim jest opowieść z lordem Vaderem w roli głównej.

Fabuła rozgrywa się w Mgławicy Duchów, gdzie Imperator posłał Dartha Vadera w celu odnalezienia zaginionych członków imperialnej ekspedycji. Skąd taka troska o zwykłych siepaczy? Otóż na ich czele stoi mężczyzna imieniem Garoche, syn sławetnego Tarkina, a Imperator chce go odnaleźć, by admirał czym prędzej powrócił myślami do tłumienia buntów, w czym osiągnął niemałą sprawność. Ostatnim razem Vader miał jednak na tyle nieudaną misję, że tym razem będzie zmuszony do współdziałania z innym oficerem. Co z tego wyniknie?

Wydawnictwo Non Stop Comics zaprezentowało przykładowe ilustracje z komiksów, które ukażą się we wrześniu. Są to następujące pozycje: "Giant Days tom 1: Królowe dramy", "Paper Girls tom 1" (patrz: obrazek niżej), "Tank Girl tom 1", "James Bond: Vargr" oraz "Rat Queens tom 1: Magią i masakrą".

Przykładowe plansze zobaczycie w rozwinięciu newsa.

W ostatnim tomie Aladyn zaczął poważnie myśleć o zadaniu, jakie mają do spełnienia ludzie o jego uzdolnieniach. W związku z tym zapragnął ponownie spotkać się z przyjacielem, z którym nie tak dawno ramię w ramię przemierzył mistyczny Labirynt – Alibabą. Czwarty album to jednak również powiększona rola innych znanych już czytelnikowi postaci.

Jedną z zyskujących więcej miejsca person jest niedawna niewolnica Morgiana, uwolniona przez duet przyjaciół. To właśnie jej Shinobu Ohtaka poświęciła dynamiczny początek albumu, kiedy to bohaterka musi zmierzyć się z nieznanym dla siebie uczuciem – wolnością. Od małego dziecka była w niewoli, a jej ciało wciąż nosi znamiona bestialskiego traktowania przez byłego pana. Autorce po raz kolejny udało się ukazać problem niewolnictwa, lecz tym razem zrobiła to z interesującej perspektywy osoby wyzwolonej z ucisku. Morgiana czuje niepewność przed światem, który poznaje zupełnie na nowo, ale też lęka się, że w każdej chwili może ponownie zostać spętana. Cieszy fakt, że autorka konsekwentnie rozbudowuje charakterystyki postaci, nawet tych, zdawałoby się w momencie ich poznania, pobocznych.

Tej jesieni minie dziesięć lat od momentu premiery pierwszej części komputerowych przygód Geralta z Rivii. Chociaż tytuł ten ma w swoich zbiorach każdy fan tego typu produkcji, to wkrótce w sprzedaży pojawi się specjalna, limitowana edycja gry. Czy warto dać się skusić nostalgii?

Chociaż tytuł ten był już rozdawany za darmo, jak też często trafia na różnego rodzaju promocje, to być może znajdą się jeszcze chętni, by lepiej poznać grę, dzięki której Biały Wilk zagościł w świadomości graczy. Trudno jednak, aby wydusić z nabywcy niemal 50 złotych, więc musiało paść określenie "limitowana edycja". O co tak naprawdę chodzi?

Długo wahałam się, czy w ogóle czytać "Mannumiterrę". Wystarczyło kilka stron, by wiedzieć, że jeśli to zrobię, to chyba tylko po to, by w końcu wylać swoje żale do wydawnictw typu vanity i zachwyconych swoim rzekomym talentem autorów gotowych zapłacić, byle ich „dzieło” ujrzało światło dzienne.

Czy pisanie tego tekstu miało sens? Pewnie nie. W polskim Internecie przetoczyła się już niejedna dyskusja na temat vanity publishing i mnóstwa, mnóstwa wad tego systemu. A jednak chętnych do wyrzucenia w błoto kupy pieniędzy nie brakuje i nie sądzę, by jedna czy druga recenzja przekonała natchnionych autorów, że nie tędy droga. Czytelników też nie bardzo trzeba ostrzegać, bo i nie lada sztuką jest trafić w księgarni na te książki – wydawca już swoje zarobił na autorze, więc niespecjalnie mu zależy na wysokiej sprzedaży. To tylko ja, wielka miłośniczka konkursów, mam takiego pecha, że jak już coś wygram, to zwykle okazuje się, iż to kolejne dzieło spod znaku vanity. Początkowo czytałam, śmiejąc się pod nosem (czasem wręcz krztusząc), później nieczytane wynosiłam na strych, bo do biblioteki przecież wstyd oddać. Aż wreszcie trafiłam na "Mannumiterrę" i już po pierwszych stronach wiedziałam – oto mam przed sobą powieść idealną.

Informacja prasowa

Z przyjemnością informujemy, że w związku z wizytą Robin Hobb w Polsce w dniu 4 sierpnia o godz. 18 odbędzie się spotkanie z autorką w Empiku Junior w Warszawie, ul. Marszałkowska 116/122.

Robin Hobb jest autorką między innymi trylogii "Skrytobójca", na którą składają się "Uczeń skrytobójcy", "Królewski skrytobójca" i "Wyprawa skrytobójcy". Szybko stała się największym objawieniem literatury fantasy lat dziewięćdziesiątych. Szczególne uznanie krytyków i czytelników na całym świecie przyniosła jej umiejętność tworzenia autentycznych, nietuzinkowych postaci, jakże różnych od rzesz papierowych, podobnych do siebie jak krople wody bohaterów opisanych na kartach wielu innych powieści z tego gatunku.

Chociaż za nami finały zarówno serialowego "The Flash", jak i "Supergirl", to włodarze CW mówią o wiszącym w powietrzu romansie. Kto ma największe szanse na to, by stanąć przed ołtarzem?

Fani nie mieli żadnych wątpliwości. Najlepszym kandydatem do sakramentalnego "tak" wydaje się być Barry Allen, który wraz z Iris przebrnął chyba przez wszystkie dylematy, na jakie może natrafić para, która składa się z jednego superbohatera. Szef stacji stwierdził, że jednym z nadchodzących wątków będzie "wiszący w powietrzu romans”. Może jednak dojść do drobnego zamieszania, bowiem w serialu zobaczymy kolejny crossover.

"Gdy zapłaczą cykady" to wyjątkowa seria – księgi pytań, które ją rozpoczynają, przedstawiają kilka scenariuszy opartych na wątku tajemniczych śmierci w wiosce Hinamizawa. Główny pomysł pozostaje więc bez zmian, podobnie jak bohaterowie, ale fabuła rozwija się już na różne sposoby, odsłaniając przed czytelnikiem kolejne poszlaki. Dopiero księgi odpowiedzi wyjaśniają, o co chodziło – ale wcześniej można samemu tworzyć teorie na ten temat.

Do Hinamizawy przeprowadził się Keiichi Maebara. Mieszka tutaj już miesiąc, czas spędzając z poznanymi przyjaciółkami – w szkole i poza nią. Jest tu szczęśliwy, ale do czasu, gdy dowiaduje się, iż w wiosce dochodzi do niewyjaśnianych śmierci. Czy odpowiadają za nie mieszkańcy? A może to tylko zwykłe wypadki albo efekt... klątwy?

"Księga uprowadzenia przez demony" to – jak już sugeruje tytuł – horror. Zanim jednak dojdziemy do najlepszych scen z mangi, autorzy prezentują nam miejsce akcji z bardzo pozytywnej strony. Dominuje sielankowa atmosfera, przekomarzanie się i żarty w gronie serdecznych przyjaciół, wzajemna troska oraz radość. Aż chciałoby się samemu zamieszkać w Hinamizawie. W pełni rozumiemy więc zauroczenie Keiichiego wioską, choć czytelnicy mogą stwierdzić, że elementy komediowe są zbyt głupie. Humor jest specyficzny – od zastawiania pułapek po "szczucie cycem". Jednak nie da się ukryć, że czyta się to przyjemnie, lektura mija szybko i nic nie wskazuje na to, że klimat ulegnie zmianie, że to tylko niepozorny wstęp.

Za twoje zbrodnie skazano cię na wieczny pobyt Po Drugiej Stronie (Downside) – strącono do mistycznego więzienia rozdartego przez obcą magię, nieprzyjaznego i dzikiego. Choć w zewnętrznym świecie nie udało ci się umknąć karzącej sprawiedliwości Rzeczypospolitej, to być może Po Drugiej Stronie zaznasz miłosierdzia na wpół mitycznych Skrybów. Oni to bowiem, poświęcając swoje własne szczęście i wolność, stworzyli Ryty. Te mistyczne rytuały, do których dostęp mają tylko nieliczni Wygnańcy w chwilach gdy gwiazdy znajdą się w odpowiednim porządku, mogą zapewnić ci odkupienie. Czy jednak naprawdę? Czy opowieści o zbawczej mocy Rytów są prawdziwe? Nie wszyscy w to wierzą... „Pyre”, trzecia gra sławnego już studia Supergiant Games, opowiada o walce Wygnańców o wolność, walce toczonej pod blaskiem gwiazd i w cieniu starożytnych przepowiedni.