Draco Malfoy

Tekst zawiera spoilery.

Data urodzenia: piąty czerwca
Różdżka: 10 cali, głóg i włos jednorożca, giętka
Dom w Hogwarcie: Slytherin
Pochodzenie: matka wiedźma, ojciec czarodziej

Draco Malfoy dorastał jako jedynak w posiadłości Malfoyów w Wiltshire, należącej do jego rodziny od wielu pokoleń. Już od momentu kiedy nauczył się mówić, stało się jasne, że jest w trójnasób wyjątkowy: po pierwsze był czarodziejem, po drugie czystej krwi i po trzecie pochodzącym z rodu Malfoyów.

Draco dorastał w atmosferze żalu za tym, że Czarny Pan nie objął władzy nad społecznością czarodziejów. Jednocześnie cały czas musiał pamiętać, że ten sentyment nie może być okazywany poza wąskim gronem jego rodziny i ich przyjaciół, ponieważ „Tatuś może mieć przez to kłopoty”. W dzieciństwie Draco zadawał się z innymi młodymi czarodziejami czystej krwi, którzy byli dziećmi Śmierciożerców – kumpli jego ojca. W związku z tym w Hogwarcie zjawił się wraz ze swoim małym gangiem, do którego należeli Theodor Nott i Vincent Crabbe.

Jak każde inne dziecko czasu Harry’ego Pottera, Draco słyszał historie o Chłopcu, który przeżył. Dookoła krążyło wiele koncepcji na temat sposobu, w jaki Harry’emu udało się przetrwać śmiertelny atak, a jedną z najczęściej powtarzanych była ta, że sam jest bardzo potężnym mrocznym czarnoksiężnikiem. Fakt, że został usunięty ze społeczności czarodziejów, tylko potwierdzał tę tezę. Ojciec Draco, przebiegły Lucjusz Malfoy, również podpisywał się pod tą teorią. Myśl, że jeśli młody Potter okaże się być kolejnym, jeszcze potężniejszym czarodziejem czystej krwi, on – Lucjusz, będzie miał ponowną okazję, żeby zapanować nad światem, była bardzo kusząca. W związku z tym w drodze do Hogwartu, Draco, gdy tylko dowiedział się kto z nim podróżuje, zaproponował Harry’emu Potterowi przyjaźń, wiedząc że ojciec pochwaliłby takie zachowanie. Miał również nadzieję, że będzie mógł dostarczyć do domu wielu interesujących informacji. Harry jednak odrzucił jego propozycję. Mało tego, zdążył już zaprzyjaźnić się z Ronem Weasleyem, którego rodzina była postrzegana przez Malfoyów jako zdrajcy krwi. Cała ta sytuacja natychmiast nastawiła Draco przeciwko Harry’emu. Młody Malfoy zdał sobie sprawę z tego, że wielkie nadzieje byłych Śmierciożerców na to, że Harry Potter jest nowym, lepszym Voldemortem, okazały się bezpodstawne. Wiedział również, że jest to początek wzajemnej wrogości między nim a Harrym.

W szkole Draco wzorował swoje zachowanie na ojcu – osobie najbardziej imponującej. Wiernie go naśladował, będąc zimnym i pogardliwym w stosunku do wszystkich spoza swojego kręgu. Podczas podróży pociągiem do Szkoły Magii i Czarodziejstwa znalazł drugiego pomocnika (Crabbe był na tej pozycji jeszcze przed zjawieniem się w Hogwarcie). Mniej okazały fizycznie Draco wykorzystywał Crabbe’a i Goyle’a jako popleczników i ochroniarzy przez sześć lat swojej nauki w Hogwarcie.

Odczucia Draco na temat Harry’ego bazowały przede wszystkim na zazdrości. Pomimo że Harry nigdy nie zabiegał o sławę, był najbardziej znaną i podziwianą osobą w szkole. Dla Draco, który był wychowywany w przeświadczeniu, że zajmuje niemal królewską pozycję w świecie czarodziejów, było to nie do zniesienia. Młody Malfoy miał nadzieję, że jego umiejętność latania na miotle przysporzy mu popularności w pierwszych latach nauki, niestety okazało się, że i w tym Harry jest lepszy. Fakt, że Mistrz Eliksirów – Snape miał słabość do Draco i gardził Harrym, tylko w niewielkim stopniu rekompensował upokorzenie.

Draco uciekał się do wielu brudnych zagrywek w swoich nieustannych próbach dobrania się Harry’emu do skóry i zdyskredytowania go w oczach innych. Wliczało się w to opowiadanie kłamstw prasie, tworzenie obelżywych odznak, próby rzucenia klątwy zza pleców Harry’ego i przebieranie się za jednego z Dementorów (na których Harry był uczulony). Niemniej jednak Malfoy również bywał poniżany przez Harry’ego, zwłaszcza podczas rozgrywek Quidditcha. Nigdy nie zapomni również o upokorzeniu, jakiego doznał, kiedy został zamieniony we fretkę przez nauczyciela Obrony przed Czarną Magią.

Choć wielu ludzi uważało Harry’ego Pottera za kłamcę, gdy twierdził, że Czarny Pan się odrodził, Draco był jednym z niewielu, którzy wiedzieli, iż mówi prawdę. Kiedy jego ojciec poczuł palący go Mroczny Znak i poleciał ponownie połączyć się z Czarnym Panem, był świadkiem pojedynku Harry’ego i Voldemorta na cmentarzu.

Dyskusje na temat tych wydarzeń prowadzone w posiadłości Malfoyów wzbudziły w Draco mieszane uczucia. Z jednej strony był podekscytowany sekretną wiedzą, że Voldemort powrócił, a wraz z nim opisywane przez ojca Draco dni chwały rodziny Malfoyów. Z drugiej strony to, że Harry’emu znowu udało się uniknąć próby zabicia go przez Czarnego Pana, spowodowało kolejne ukłucie zazdrości. O ile Śmierciożercy coraz bardziej nie lubili Harry’ego i traktowali go jako przeszkodę oraz poważnego przeciwnika, o tyle Draco nadal pozostawał uczniakiem, którego spotykali w domu jego rodziców. Mimo że byli po dwóch różnych stronach, Draco zazdrościł Harry’emu pozycji. Pocieszał się wyobrażeniami o triumfie Voldemorta, honorach, jakich zazna jego rodzina pod nowymi rządami, i o byciu ważnym, imponującym synem prawej ręki Voldemorta.

Szkolne życie Draco zmieniło się na lepsze podczas jego piątego roku w Hogwarcie. Mimo że nie mógł powtarzać tego, co usłyszał w domu, miał swoje chwile triumfu: został Prefektem (a Harry nie), a nowa nauczycielka Obrony przed Czarną Magią, Dolores Umbridge, zdawała się tak samo nienawidzić Harry’ego jak on. Stał się członkiem prowadzonej przez Umbridge Brygady Inkwizycyjnej i próbował odkryć, co planuje Harry wraz ze swoją bandą, kiedy ci postanowili się zjednoczyć i trenować w sekretnej organizacji – Gwardii Dumbledore’a. Niemniej jednak, kiedy Draco w końcu przyskrzynił Harry’ego oraz jego towarzyszy, i wydawało mu się, że tym razem Harry zostanie wyrzucony z Hogwartu, ten znowu uniknął kary. Co gorsza, Harry’emu udało się pokrzyżować plan Lucjusza Malfoya, przez co ojciec Draco został złapany i wysłany do Azkabanu.

Świat Draco się zawalił. W jednym momencie on i jego rodzina mieli władzę i prestiż, jakich wcześniej nie znali, a w drugim jego ojciec został pojmany i uwięziony w przerażającym więzieniu dla czarodziejów, strzeżonym przez Dementorów. Lucjusz, który był bohaterem dla swojego syna przez całe życie, okazał się być nieudacznikiem i zdyskredytował siebie oraz swoją rodzinę w oczach Lorda Voldemorta.

Życie i byt Draco były chronione aż do teraz. Do tej pory był uprzywilejowanym, beztroskim chłopcem, przekonanym o swoim statusie. Teraz, kiedy jego ojciec był nieobecny, a matka zrozpaczona i przerażona, musiał przejąć obowiązki głowy rodziny.

Miało być tylko gorzej. Voldemort szukając sposobu na ukaranie Lucjusza Malfoya za nieudaną próbę schwytania Harry’ego zażądał, by Draco podjął się zadania tak trudnego, że niemal skazanego na porażkę, która kosztowałaby go życie. Młody Malfoy miał zabić Dumbledora. Jak? Voldemort nie zamierzał mu w tym pomagać. Jak przypuszczała Narcyza, poprawnie zresztą, jej syn został wystawiony przez czarownika, który nie znał litości i nie tolerował porażek.

Draco, wściekły na los, który nagle odwrócił się od jego ojca, postanowił wykonać rozkaz Voldemorta i został jednym ze Śmierciożerców. Pragnąc zemsty i przywrócenia ojca do łask Czarnego Pana, ledwo zdawał sobie sprawę z tego, co musi zrobić. Wiedział tylko, że Dumbledore reprezentuje wszystko to, czego jego uwięziony ojciec nienawidzi. Draco bez większego problemu wmówił sobie, że świat będzie lepszym miejscem bez Dyrektora Hogwartu, wokół którego gromadzili się przeciwnicy Voldemorta.

Ulegając złudzeniu, że jest prawdziwym Śmierciożercą, Draco wyruszył do Hogwartu z palącym pragnieniem zrealizowania celu. Z czasem zaczął jednak zdawać sobie sprawę z tego, że zadanie, którego się podjął, jest trudniejsze niż się spodziewał. Po tym jak niemal zabił dwie inne osoby zamiast Dumbledore’a, stracił pewność siebie. W obliczu zagrożenia , zaczął się łamać. Wszystkie jego wyobrażenia o sobie i swoich bliskich rozpadały się. Draco przez całe życie idealizował swojego ojca, który nie wahał się stosować przemocy, a teraz kiedy sam miał kogoś zabić, czuł niesmak. Traktował to jak haniebną porażkę. Mimo to nie zgadzał się na pomoc Severusa Snape’a, ponieważ bał się, że ten odbierze mu chwałę.

Voldemort i Snape nie docenili Draco. Okazał się być zdolnym adeptem Oklumencji (magicznej sztuki odpierania ataków na umysł), która była niezbędna do wykonania zadania. Po dwóch próbach zabicia Dumbledore’a, Draco wprowadził w życie swój przebiegły plan. Postanowił wpuścić grupę Śmierciożerców na teren Hogwartu, czego skutkiem faktycznie była śmierć Dumbledore’a, jednak nie z ręki Draco.

Nawet kiedy Dumbledore stał przed nim, słaby i pozbawiony różdżki, Draco nie był w stanie zadać mu śmiertelnego ciosu. Był poruszony dobrocią i współczuciem Dyrektora Hogwartu. Snape był zmuszony kryć Draco i skłamać Voldemortowi na temat tego, że Draco opuścił różdżkę tuż przed przybyciem Snape’a do Wieży Astronomicznej. Snape podkreślił sprawność, z jaką Draco wpuścił Śmierciożerców do szkoły i otoczył Dumbledore’a, by Snape mógł go zabić.

Niedługo po tych wydarzeniach Lucjusz Malfoy został uwolniony z Azkabanu, a jego rodzina dostała pozwolenie na powrót do domu. Niestety w oczach Voldemorta byli skończeni. Ich marzenia o wysokim statusie pod rządami Czarnego Pana prysły niczym bańka mydlana – znaleźli się na najniższej pozycji wśród Śmierciożerców. Byli słabeuszami i nieudacznikami, co Voldemort szyderczo podkreślał.

Zmiany, jakie zaszły w Draco, stały się zauważalne w trakcie wojny między Voldemortem a tymi, którzy chcieli go powstrzymać. Mimo że niemal do ostatniej chwili miał nadzieję na powrót swej rodziny do łask Czarnego Pana, nieoczekiwanie obudziło się w nim sumienie. Postanowił spróbować uratować Harry’ego, kiedy ten był więziony w posiadłości Malfoyów. Jednak pod koniec bitwy o Hogwart, Draco podjął kolejną próbę schwytania Harry’ego – powodzenie tej misji miało ocalić jego rodziców. Kwestia, czy faktycznie byłby w stanie to uczynić, jest dyskusyjna. Podejrzewam, że tak jak w przypadku Dumbledore’a, zdałby sobie sprawę z tego, że pozbawienie życia drugiej istoty jest znacznie trudniejsze w praktyce niż w teorii.

Draco przetrwał oblężenie Hogwartu, ponieważ Harry i Ron uratowali mu życie. Po bitwie jego ojciec uniknął powrotu do więzienia dostarczając dowodów potrzebnych do schwytania pozostałych Śmierciożerców, którzy ukryli się po porażce Voldemorta.

Wydarzenia z czasów młodości zmieniły Draco. Cały okres jego dorastania był pełen przemocy i beznadziei, widział, jak jego rodzice cierpią przez swoją lojalność, był świadkiem tego, jak wszystko to, w co jego rodzice wierzyli, rozpada się. Wszyscy ci ludzie, których nauczono go nienawidzić – jak np. Dumbledore, ofiarowali mu pomoc i przyjaźń, lub tak jak Harry – życie. Po wydarzeniach Drugiej Wojny Czarodziejów, Lucjusz odkrył, że jego syn nie chce podążać tą samą ścieżką.

Draco poślubił młodszą siostrę innego Ślizgona. Astoria Greengrass, która przeszła podobną, ale mniej przerażającą i brutalną zmianę światopoglądu, była dla Narcyzy i Lucjusza swego rodzaju zawodem. Wiele się spodziewali po dziewczynie, która pochodziła ze Świętej Dwudziestki Ósemki, ale ponieważ Astoria nie chciała wychowywać syna Scorpiusa w przekonaniu, że Muggole to śmiecie, na spotkaniach rodzinnych często panowała napięta atmosfera.

Źródło: pottermore.com