Informacja prasowa

Na październik wydawnictwo Non Stop Comics przygotowało dwie nowości oraz cztery kontynuacje. Są to:

• Monstressa tom 3: Przystań
• Głębia tom 4: Zewnętrzne aspekty wewnętrznych postaw

Dekapitator powrócił. Swoją pierwszą historią – "Wyspa albo Plaga bestii" – zapracował sobie na uznanie dużego grona czytelników. Spodziewałem się więcej, ale z lektury też byłem zadowolony.

Nieliczne negatywne głosy były powodowane prostotą fabuły. Drugi tom serii, "Karmazynowa Wieża", też nie należy do skomplikowanych komiksów. Norgal wraz ze swoimi towarzyszami przybywa do tytułowego miejsca. Tam grupa musi zmierzyć się z wyzwaniami przygotowanymi przez pana Karmazynowej Wieży, który czeka na przetrwałych, aby z nimi stoczyć ostateczną walkę.

Czwarty tom "Hellboya" nie popycha głównej fabuły naprzód. Jest – podobnie jak odsłona druga – zbiorem historii. Tym razem mamy ich dziesięć, ale i one udowadniają, że świat Mike'a Mignoli to wdzięczne miejsce dla krótkich form.

"Lichwiarz" dostał Nagrodę Eisnera za najlepszą miniserię, więc z nim można było wiązać największe oczekiwania. I rzeczywiście je spełnia. To dosyć rozbudowana historia, która od początku budzi zaintrygowanie tajemniczymi postaciami i wydarzeniami. Walka z prawdziwym, mrocznym złem, które kusi i przeraża jednocześnie. Zawsze uważałem taki rodzaj zła – którego można pragnąć, a naprawdę powinno się go wystrzegać – za najatrakcyjniejszy. Bohaterowie mogą wejść na niewłaściwą ścieżkę i nie będzie to czyniło ich negatywnymi – bo pokusa zmienienia swojej sytuacji bywa zbyt silna.

Następne historie nie są już tak długie, lecz okazują się niewiele słabsze. "Penanggalan" nie ma nawet dziesięciu stron, jednak styl typowy dla Mike'a Mignoli i jego "Hellboya" oraz zaczerpnięcie z malezyjskiego folkloru nie pozwalają na zawód. I tak jest z pozostałymi utworami. Oparte o nadprzyrodzoną tajemnicę i zadziwiające, czasem wydawałoby się niedorzeczne pomysły – a także z odważnym, kpiącym ze zła bohaterem. Dają one świetną porcję przygód z kategorii grozy. Czyta się o nich z ekscytacją.

Niedawno na komiksowym rynku pojawiło się Wydawnictwo KBOOM wraz ze swoim pierwszym tytułem – "Walecznymi". Dla polskiego czytelnika to okazja do wejścia w uniwersum Valiant.

Wieczny Wojownik żyje już od tysięcy lat, a jego celem jest ochrona Geomantów. Jednak za każdym razem, gdy nadchodził moment walki z Nieśmiertelnym Wrogiem, Wieczny Wojownik przegrywał – ochraniany Geomanta ginął, a świat ogarniał mrok. Żeby nie zawieść ponownie, zbiera superbohaterów, którzy mają mu pomóc w odniesieniu zwycięstwa.

Klasyczna walka dobra ze złem. Scenarzyści nie eksplorują nowych rejonów, ale szkoda, że nie udaje im się stworzyć przynajmniej komiksowego odpowiednika "popcorniaka". Nie oczekiwałem cudów, lecz rozrywki porównywalnej do tej dawanej przez Marvela czy DC. Drużynowej historii, w której pozornie niepasujące do siebie postacie zaczynają się rozumieć, a ich współpraca – dawać owoce. Jednak twórcy poszli w innym kierunku. Przede wszystkim – nie ma drużyny. Wbrew oczekiwaniom w "Walecznych" jest za mało interakcji między bohaterami. Do tego bohaterów pojawia się bardzo dużo (przynajmniej na ilustracjach), tworzą więc armię, a nie ekipę. Najważniejsi? Powiedzmy, że Wieczny Wojownik, choć na kogoś, kto powinien być liderem, mógłby mieć większy udział, oraz na pewno Bloodshot z Geomantką.

Każdego roku na rynek trafiają setki nowych komiksów. Ich przekrój jest obszerny: od wydawanych masowo pozycji spod znaku superhero, przez kryminały, po komiks obyczajowy, romanse i erotyki. W tej zawierusze są także tytuły, które nie próbują poruszać poważniejszych tematów, a schematy powielają świadomie i głównie po to, by je wyśmiać. I robią to z powodzeniem.

Zgodnie z życzeniem kilkuletnia Gertrude pewnego dnia została przeniesiona do cudownej krainy, pełnej fantastycznych stworzeń. Baśniowo, bo tak zwie się owa kraina, rządzi się jednak swoimi prawami. Otóż Gertrude powróci do swojego świata, gdy odnajdzie pewien klucz. Oprócz tego królowa Baśniowa nie może zrobić krzywdy bohaterce, która ma status gościa. I za to drugie Gertrude jest wdzięczna kodeksowi krainy. I tylko za to. Niezmiennie od 27 lat.

Baśniowo wywarło na główną postać spory wpływ. Od chwili jej przybycia minęło wspomniane 27 lat, więc mentalnie Gertrude stała się kobietą, lecz wciąż jest uwięziona w ciele dziewczynki. To rozwiązanie wraz z pomysłem na samo Baśniowo zapewniło pretekst do stworzenia cukierkowej, przesłodzonej i jednocześnie miłej dla oka oprawy. Widać pewne pójścia na skróty i parokrotne wykorzystywanie bardzo podobnych kompozycji, lecz łatwo to wybaczyć dzięki gagom, również tym kryjącym się w warstwie rysunkowej, nie literackiej.

Informacja prasowa

Kazimierz Leski powraca w trzecim tomie serii Bradl autorstwa Tobiasza Piątkowskiego i Marka Oleksickiego!

Muzeum Powstania Warszawskiego i wydawnictwo Egmont zapraszają na uroczystą premierę trzeciego tomu serii komiksowej BRADL

W spotkaniu, które poprowadzi Marta Perchuć-Burzyńska, udział wezmą m.in. autorzy komiksu: Tobiasz Piątkowski i Marek Oleksicki. Gościem specjalnym będzie Zbigniew Kruszewski, wieloletni znajomy Kazimierza Leskiego.

Informacja prasowa

Wydawnictwo Egmont wprowadza do sprzedaży nową linię wydawniczą komiksów dla dzieci pod nazwą „Komiksy są super”. Będzie to kolekcja zabawnych, świetnie narysowanych i mądrych opowieści rysunkowych. Już 3 października 2018 r. trafią do sprzedaży pierwsze tomy z czterech nowych cykli.

Każda z kolekcji komiksów „Ptyś i Bill”, „Studio tańca”, „Ernest i Rebeka” oraz „Lou” składa się z krótkich, jednostronicowych historyjek, ale też dłuższych epizodów. To opowieści o dzieciach – ich perypetiach szkolnych, relacjach z przyjaciółmi i rodzicami, ulubionych zwierzakach i pasjach. O codziennym życiu, ale też o przygodach przeżywanych dzięki dziecięcej fantazji. Mają zapewnić młodym czytelnikom (i oczywiście ich rodzicom!) inteligentną rozrywkę.

Enigma. "Syn", pierwszy tom cyklu "Woda i ogień" autorstwa Benedykta Szneidera, jest na tyle tajemniczy, że nie potrafię rozstrzygnąć, czy stanowi to jego wadę, czy zaletę.

Ujmująca grafika – zasadniczo (bo są nieliczne wyjątki) czarno-białe, szrafowane kadry wciągają czytelnika w świat opowieści. Plansze wypełniają starannie narysowane detale. Autor nie ma problemu z oddaniem dynamicznego ruchu czy też sielskiego spokoju (imponujące całostronicowe plansze). Jest nastrój!

Szneider bardzo oszczędnie dawkuje dialogowe dymki. I bardzo dobrze – nie lubię przegadanych komiksów – tylko bez "głosu z offu", czyli informacji zamieszczonych na stronie tytułowej i okładkowych wklejkach prezentujących główne postacie, historia byłaby nieczytelna. Powstaje wrażenie, że autor nie tyle opowiada, ile mówi, o czym chciał powiedzieć. Protagonistom poskąpiono wypowiedzi, antagoniści mają pojedyncze kwestie. Wszystkim brakuje osobowości. Dla czytelnika są zbyt zimni, by mógł przejąć się ich losami.

Zmiana na stanowisku scenarzysty serii o Daredevilu okazała się udana – Ed Brubaker stworzył świetną historię, rozprawiając się z wątkami pozostawionymi przez Bendisa. W piątym tomie mógł sobie pozwolić już na większą swobodę – z jakim efektem?

Ciemne chmury z powrotem zbierają się nad Mattem Murdockiem. W Hell's Kitchen znów panują przestępcy, a bohater ma problemy z przywróceniem porządku. Co gorsza, w więzieniu szaleje Gladiator, który jednak zaprzecza swoim czynom i twierdzi, że ktoś go wrabia. Sprawy wymykają się Daredevilowi spod kontroli...

Gdyby autorzy, czyli Leśniak & Skarżycki, mieli okazję przeczytać tę recenzję, to niechybnie nasłaliby na mnie swego bohatera, a on nie omieszkałby wziąć najcięższej ze swoich desek.

Pierwszy tom "Dzieł zebranych" składa się z trzech już wcześniej wielokrotnie wydawanych zeszytów – "Nie dla dzieci" (2002, 2005, 2011), "Wróg publiczny" (2002, 2006, 2011) oraz "Egzorcysta" (2003, 2006) – wrzuconych razem w twardą oprawę o książkowym formacie. Zmniejszona nieco czcionka licznych i obszernych dymków dialogowych nie jest problemem. Charakterystyczna, pozornie naiwna i niedbała grafika albo komuś pasuje, albo nie. Innej sobie nie wyobrażam. Jeż Jerzy jest już bohaterem popkultury. Za dowód niech robi Jeż Jerzyk – biedronkowy pluszak z gangu słodziaków. Wszyscy odbiorcy powinni wiedzieć, o co chodzi, więc skupianie się na tym aspekcie przy recenzowaniu "Dzieł zebranych" mija się z celem.