Opowiem wam pewną historię...

Jak doskonale wiecie, mamy w redakcji Babę-Sępa, nieustannie zadręczającą nas i wtykającą dziób w nieswoje sprawy. Nikt oczywiście nie ma odwagi jej tego powiedzieć – wszyscy, niczym w standardowej polskiej szkole, trzymają gęby na kłódkę i nie wychylają się.

Kilka tygodni temu, przy wspólnym obiedzie, Tamc. nieopatrznie podzielił się z resztą redakcji swoimi planami – zamierzał wypłynąć na morze i wieść żywot uczciwego marynarza. Kiedy tylko Baba-Sęp to usłyszała, kategorycznie zażądała, aby włączono ją do załogi. Na nieśmiałe argumenty, iż słabo przypomina kapitańską papugę, w ogóle nie zwracała uwagi. Tamc., chociaż na ogół poczciwy i dobroduszny, odmówił koleżance z redakcji. I doskonale wiedząc, czym taka odmowa się kończy, poderwał się od stołu i ruszył biegiem w stronę wybrzeża, gdzie czekał nań zacumowany statek.

Wszystkie kobiety w wieku od jedenastu do siedemdziesięciu pięciu lat z utęsknieniem wypatrywały tego dnia Jubileuszu. Wszystkie głośno szlochały, wchodząc na GameExe i widząc, że to "jeszcze nie teraz". Ich partnerzy zgrzytali ze złością zębami, z niepokojem wypatrując przyszłych wydarzeń, zaś dystrybutorzy chusteczek higienicznych zanotowali rekordowe zyski.

Drogie panie, ukoję ból, przepełniający wasze serca – dzisiejszy dzień należy do największego przystojniaka w dziejach GameExe – Lionela!

Zapewne wiecie, że w Wigilię zwierzęta otrzymują możliwość mówienia ludzkim głosem. Osobiście porównałbym to do procederu, nagminnie uprawianego w polskich szkołach – faworyzowanie tych najmniej rozgarniętych i usilne ciągnięcie w górę najsłabszych. Dlaczego? Ja ze swoimi kotami rozmawiam codziennie i na brak odpowiedzi narzekać nie mogę. Zresztą, literatura zna tak dużo przykładów gadających zwierzaków, że nie jest to już nic niezwykłego, prawda?

Mawiają, że święta winny być przede wszystkim okresem zadumy i refleksji, ale także momentem, który spędzamy z najbliższymi dla siebie osobami. W tym z pozoru niewinnym zdaniu kryje się tragedia naszych czasów – zdolni jesteśmy do myślenia tylko w konkretnych chwilach, dodatkowo stymulowani presją otoczenia. Wszystkie portale zapewne przygotowały już oklepane życzenia świąteczno-noworoczne, ja nie chciałbym jednak schodzić do takiego poziomu, w którym lekceważę potencjalnych czytelników, serwując im papkę, z każdym rokiem coraz mniej strawną i słabiej przyswajalną przez organizm.

Dziękuję Lionelowi za pomoc przy pisaniu newsa.

Zastanawialiście się kiedyś, co pija redakcja GameExe? Opowiem wam o tym.

Nazin przechyla do ust jedynie najprzedniejszy olej silnikowy, jaki jest obecnie dostępny na rynku. Wszystko po to, aby trybiki w jego głowie działały sprawnie i nie zacinały się. Od czasu do czasu trzeba go też nasmarować, coby nie zardzewiał.

Wiktul, na pytanie o jakiekolwiek płyny, odpowiada tylko "Cthulhu fhtagn" i natychmiast milknie. Med pije jedynie Kubusia, bo jest nieletni i jeszcze nie urósł. Lio w ogóle nie przyjmuje substancji ciekłych, gdyż lusterko, wystające mu z czoła, uniemożliwia swobodny dostęp do otworu gębowego. Eni również – ona z kolei bezustannie wpatruje się w Lionela, więc nie ma czasu na tak trywialne rzeczy. Ranger rzuca kośćmi dwudziestościennymi, następnie zabazgruje całą kartkę skomplikowanymi liczbami i zamawia to, co wyliczył. Matt, odkąd wziął mnie na pomagiera przy Jubileuszu, preferuje melisę i ziółka uspokajające, a Cou coś tak okropnego, że na samą myśl robi mi się niedobrze.

Dlaczego wam to opowiadam? Otóż pewnego razu, cała redakcja zasiadła przy okrągłym stole. Lionel rzucił pewien pomysł, a reszta go poparła i zadeklarowała pomoc. Tak oto narodziła się idea, którą z dumą dzisiaj prezentujemy.

Święta za pasem, ale to wcale nie znaczy, że ekipa GameExe zamierza przestać serwować Wam codziennie kilka wyśmienitych tekstów. Wręcz przeciwnie, z czasem podkręcamy obroty. Za niedługo, być może nawet jutro, spodziewajcie się oddania do użytku "Sejwowaru", tajemniczego programu, nad którym bez wytchnienia pracują nasi informatycy. Pomysłodawca, Lionel, zapewnił mnie, że będzie to prawdziwa bomba! Narobiliśmy Wam smaku? To dobrze, bo dzisiaj również przygotowaliśmy kilka apetycznych kąsków.

Courun Yauntyrr dał wam się doskonale poznać podczas tegorocznego Jubileuszu – zrecenzował Wychowanka Goriona, Eilistraee's Song, DLC: Z prochów... W jego przypadku chodzi jednak o coś więcej, aniżeli samą radość z publikacji własnego dorobku literackiego. W redakcji trwa właśnie eksperyment "Oswajanie drowa". Widzicie, Cou miał do tej pory ogromne problemy z adaptacją we współczesnym społeczeństwie. Pluł jadem, składał regularne ofiary dla Lolth, do tego to niepokojące zabarwienie skóry... Nieciekawa sprawa.

I kontynuujemy szczytną ideę powrotu do korzeni, zapoczątkowaną dnia wczorajszego. Tym razem nie skupimy się na jednej produkcji, a zaserwujemy Wam swoisty misz-masz, odnoszący się do starych, klasycznych cRPG. Tak się składa, że wśród proponowanych tekstów jest jeden mojego autorstwa, więc rozumiecie – najwyższa jakość gwarantowana.

Dzisiejszy jubileuszowy dzień śmiało może przebiegać pod hasłem "powrotu do korzeni". Tak się bowiem składa, że nasi dwaj redaktorzy, Courun i Wolvertino, przygotowali artykuły na temat gry komputerowej, w której świecie wielu fanów fantasy spędziło setki godzin. Mawiają, że gry wzbudzają agresję, ale u nas jest zupełnie inaczej, skoro dzięki nim drowy podejmują współpracę z naziemcami.

No, kto już wie na jakiej produkcji skupiał się będzie dzisiejszy dzień?

Muszę się z wami podzielić dziwną historią. Pewnego dnia przyszedł do mnie jeden z redakcyjnych kolegów. Wręczył mi order (plastikowy, pomalowany żółto, ale przecież nie będę wybrzydzał), pogratulował sukcesów i powiedział, że mój tekst – "Rękopis znaleziony w smoczej jaskini" – zostanie przeniesiony do innego działu, aby go specjalnie wyróżnić. Ucieszyłem się; któż nie lubi tych rzadkich momentów, w których docenia się jego ciężką pracę? Zwłaszcza w takim miejscu, jak to...