Święta, święta i po świętach. Tyle było ambitnych planów, jak kreatywnie wykorzystać ten wolny czas, a skończyło się na tym, co zawsze – radosnym leniuchowaniu. Jednakowoż oszczędzę Wam tym razem frywolnych rozważań nad kwestią inteligentnej eksploatacji urlopu i przejdę od razu do rzeczy, bo sprawa ciągnie się niczym smród za wojskiem, a jej końca nie widać. Przyszła pora na ostateczne podsumowanie starej ankiety i przywitanie nowej ze wszystkimi należnymi honorami.

Ostatnio zapytaliśmy o bardzo drażliwe zagadnienie, które wypłynęło w przypadku premiery „Dragon Age II” – nowoczesne cRPG a odczucia pasjonatów gatunku. Jakie są największe mankamenty najświeższych premier?

Akcja „Gry o tron” rozpędza się z odcinka na odcinek, a sama intryga zagęszcza się coraz bardziej. „The Kingsroad” miał sporo mocnych akcentów i kilka bardzo emocjonalnych scen, a całość została podlana smakowitym sosem złożonym z wyśmienitego aktorstwa oraz miodnego klimatu. Napięcie między Lannisterami i Starkami zaczyna narastać, ale nie da się ukryć, że to dopiero niewinny początek przed tym, co czeka nas już niedługo. Wkraczamy bowiem do Królewskiej Przystani, stolicy Siedmiu Królestw i politycznego serca krainy Westeros. Gniazda żmij po brzegi wypełnionego korupcją, zdradą, ambicją, pożądaniem i chciwością.

Tak jest, HBO zamieściło w sieci pierwszą zapowiedź trzeciego odcinka – „Lord Snow”. Pozostaje mi tylko gorąco zaprosić do rozwinięcia informacji. Oj, będzie się działo.

Cały świat śmieje się z Belgów i ich niechlubnego rekordu w długości kryzysu politycznego (ponad trzysta dni bez rządu), którego końca nie widać. Czyżby jedynym lekarstwem na tamtejsze dolegliwości był Shepard? Z pewnością, w końcu to on uratował Radę Cytadeli i niejednokrotnie uchronił prostaczków przed ostateczną zgubą. Niestety, dziarski komandor ma na głowie inne ważne kwestie (m.in. inwazję Żniwiarzy i romansowanie ze swoją załogą), więc nie naprawi bajzlu trawiącego lokalny parlament. Na szczęście, przed kategoryczną odmową zdążył zdradzić to i owo miejscowemu czasopismu „Chief”.

Jesteście zainteresowani kolejnymi faktami związanymi z „Mass Effect 3”? Jeżeli tak, to zapraszam do rozwinięcia wiadomości.

Większości czytelników zapewne obiło się o uszy hasło "DOTA" (Defence of the Ancients). Z tego dość zaawansowanego i popularnego moda do Warcrafta 3 zrodził się cały gatunek gier, ochrzczony mianem MOBA (Multiplayer Online Battle Arenas), którego przedstawicielami są chociażby League of Legends, Heroes of Newerth czy młode Bloodline Champions. Nadchodzące dzieło Maxis Darkspore, a dokładniej jego komponent multiplayerowy, także można wrzucić do tego grona. I to nie koniec łakoci, gdyż Valve, w burzy kontrowersji, zapowiedział DOTA 2... Wydaje się więc, że gracze mają już w czym przebierać i rynek jest nasycony. Jednakże kilka dni temu zapowiedziano kolejną grę z tego gatunku. Poznajcie...

Smite, nową darmową produkcję od Hi-Rez Studios, odpowiedzialnego chociażby za MMOFPS Global Agenda: Free Agent. Akcja ma rozgrywać się w klimatach starożytnej mitologii. Gracze wcielą się w rolę takich bohaterów, jak Zeus czy Anubis i będą się radośnie prali na arenach ze sobą i tępymi sługami (czyt. mięsem armatnim). Tym, co odróżnia ją od wymienionych wcześniej gier jest zarzucenie rzutu izometrycznego na rzecz widoku zza pleców. I... w sumie tyle wiemy. Jak myślicie, gra ma szansę odnieść sukces na tym dość pełnym rynku?

Nadal nie wiemy. A dokładniej – nie wiemy na czym pójdzie pełna, oficjalna wersja gry. Jednak już teraz możemy mieć o tym pewne pojęcie dzięki użytkownikowi serwisu diii.net, który wyśledził parametry sprzętu, na którym pokazywano dema Diablo III oraz WoW: Cataclysm podczas imprezy G-Star 2010.

„Dungeons & Dragons: Daggerdale” to taka typowa gra, która ani grzeje, ani ziębi. Tytuł, jakich wiele, nie wyróżniający się praktycznie niczym i powstający chyba tylko po to, aby wycisnąć kasę z wyposzczonych pasjonatów lochów i smoków, bo ile można grać w „Baldur’s Gate” czy „Neverwinter Nights”? Pozostaje jedynie zacisnąć zęby i modlić się po cichu, że Atari w końcu zacznie wykorzystywać swoją dojną krowę do ambitniejszych oraz wznioślejszych celów. Może jakaś mała współpraca z Obsidianem? Wyszłoby to wszystkim na zdrowie, a panowie z Kalifornii wyrażali już zainteresowanie.

Wracając jednak do tego nieszczęsnego dzieła Bedlamu, bo generalnie o nim jest ta informacja. Pojawił się najnowszy zwiastun przybliżający pokrótce intrygę, na której opiera się ich nowe dziecko, ale w sumie niezbyt jest o czym pisać. Niby są jakieś krasnoludzkie kopalnie, mroczne wieże i majaczące w tle zuchwałe zło, lecz to czysty standard dla tego typu gier. Do wyrzynania tałatajstwa taka historyjka w zupełności wystarcza, jednakowoż wątpliwe, aby ktokolwiek później wspominał Rezlusa i jego ambitne plany. Trochę to smutne, nie sądzicie?

Premiera już tej wiosny.

Kolejny wpis na oficjalnym blogu ArenyNet przedstawia nam legiony Popielców, na które podzieliła się ta wojownicza rasa.

Historia rozpoczyna się w roku 1090, kiedy to ostatni ludzki władca Askalonu, Król Adelbern, wykorzystał moce swojego miecza i uwolnił Foefire. Magiczny efekt był trudny do wyobrażenia, obejmując całe królestwo i przemieniając jego poddanych oraz ich władcę w duchy. Od tej pory te niematerialne istoty stanęły na straży ruin Askalonu.

Mimo to, do 1112, legiony Popielców zajmują cały obszar dawnego ludzkiego królestwa, wyłączywszy bronioną przez duchy dawną stolicę tego obszaru. Cztery lata później Kalla Scorchrazor z Legionu Krwi oraz Forge Ironstrikez Legionu Żelaza łączą siły, aby pozbyć się rządzącego do tej pory Legionu Płomienia. Tyrania tego ostatniego zostaje obalona, zaś z chaosu wyłaniają się trzy legiony – Popiołu, Żelaza oraz Krwi.

Przez najbliższe kilka dni prawdopodobnie wszyscy będziecie mieli ważniejsze zajęcia niż zaglądanie do nas, dlatego właśnie już dziś chcemy życzyć wam, naszym wiernym czytelnikom, ciepłych, rodzinnych i spokojnych świąt – słowem (lub trzema) – Fantastycznych Świąt Wielkanocnych!

Informacja prasowa

Druga po „Pamięci Ziemi” część znakomitego cyklu mistrza science fiction!

Naddusza uświadamia sobie, że nie może już skutecznie ochraniać mieszkańców Harmonii przed ich autodestrukcyjnymi skłonnościami. W celu dalszego wypełniania swojej misji musi uzyskać pomoc od Opiekuna Ziemi – nadrzędnej sztucznej inteligencji. Ingeruje zatem w umysły wybranych ludzi, aby skłonić ich do powrotu na opuszczoną przed milionami lat ojczystą planetę...

Po Pamięci Ziemi obiecano nam jeszcze cztery tomy tej serii! Pierwsza część nie zawiodła, druga jest jeszcze lepsza. Prawdziwa uczta dla smakosza fantastyki.

„Chicago Tribune”

Informacja prasowa

Powieści o kelnerce-telepatce Sookie Stackhouse to wspaniałe historie z amerykańskiego Południa zaludnionego barwnymi postaciami: ludźmi, czarownicami, wróżkami, wampirami, wilkołakami i zmiennokształtnymi. Niektóre z nich to istoty dobre, wiele jednak nastaje na życie innych, zarówno w nocy, jak i w dzień.

"Wszyscy martwi razem" od 20 kwietnia w Wydawnictwie Mag

Sookie zaczyna się przyzwyczajać do życia w świecie zaludnionym przez licznych nieumarłych, wilkołaki, wróżki, zmiennokształtnych i inne istoty nadnaturalne, ale nawet jej cierpliwość ma swoje granice. Potrzebuje czasu, by dojść do siebie po zdradzie wampira Billa, swego pierwszego kochanka, i chciałaby się rzucić w romans z atrakcyjnym zmiennokształtnym Quinnem. Niestety, nie może sobie pozwolić na odpoczynek, gdyż musi wziąć udział w zaplanowanym od dawna wampirzym kongresie, „zaproszona” przez Sophie-Anne Leclerq, królową Luizjany. Jednakże organizacja kongresu napotyka przeszkody. Siedzibę wampirzej królowej poważnie uszkodził huragan Katrina, a sama Sophie-Anne Leclerq ma stanąć przed sądem oskarżona o zamordowanie męża, Petera Threadgilla, króla Arkansas. Sookie wie, że królowa jest niewinna, ale, niestety, problem jest bardziej rozległy, ponieważ równocześnie wokół niej dochodzi do innych szokujących morderstw: wygląda na to, że niektóre wampiry pragną dokończyć dzieło natury. Wobec sekretnych sojuszy i zakulisowych układów Sookie musi rozstrzygnąć, po której stronie powinna stanąć, i musi tę decyzję podjąć szybko, gdyż może to być wybór pomiędzy przetrwaniem a straszliwą katastrofą.