Wśród książek towarzyszących serii "Harry Potter" znalazły się "Fantastyczne zwierzęta i jak je znaleźć". Chyba największą rozpoznawalność odniosły dzięki filmowi o tym samym tytule, który pokazał przygody Newta Skamandera – to jemu w świecie stworzonym przez J.K. Rowling przypisuje się napisanie wspomnianego leksykonu o magicznych stworzeniach. Skoro to leksykon, to niestety bez mocy, jaką ma proza brytyjskiej pisarki, ale nadal ze znaczącymi zaletami.

Najpierw podkreślmy pewną rzecz. Chociaż "Fantastyczne zwierzęta i jak je znaleźć" są stylizowane na naukową pozycję, to nie zawierają aż tylu szczegółów, które czyniłyby ją w pełni przekonującą. Dla nas to wciąż świetna rzecz, ale trudno uwierzyć, że może być przydatna dla czarodziejów. Tu przydałoby się więcej informacji, opisów... Z drugiej strony – we wstępie Newt Skamander zaznacza, że ta praca to tylko wstęp do przebogatego skarbca fantastycznych stworzeń – i tak należy ją traktować.

Waneko dba o napływ nowych jednotomówek na polski rynek. Jedną z najnowszych pozycji oficyny są "Duchowe bliźnięta". Czy warto się z nimi zapoznać?

Na świecie istnieją tzw. duchowe bliźnięta, ludzie tacy sami, mimo iż na pozór zupełnie od siebie różni i zwykle żyjący w odmiennych miejscach globu. Bywa, że spotykają się przypadkowo, ale najczęściej nie jest to im dane. W Maryland został zabity chłopiec o imieniu Alex. Równocześnie w Niemczech zginęła Rite. Zmarli odkryli, że niektórzy żyjący ludzie są w stanie ich widzieć. Ich duchowe bliźnięta.

Historia skupia się nie tylko wokół Alexa i Rite, lecz także walczącej z bezdzietnością Japonki oraz lekarza wyrzucającego sobie śmierć ludzi, których nie zdołał uratować. To oczywiście nie wszystkie postacie tej ponad 400-stronicowej opowieści, aczkolwiek te wymienione są zdecydowanie najciekawsze. Zarówno Japonka, jak i lekarz wywierają silne wrażenie na odbiorcy, łatwo wywołując sympatię i współczucie. Duża w tym zasługa wiarygodnego przedstawienia pragnień oraz obaw, które niejednokrotnie skrywają w życiu codziennym.

Wydawnictwo Non Stop Comics podzieliło się swoimi planami na styczeń-maj 2018 roku. Pełną rozpiskę komiksów z datami premier i cenami znajdziecie poniżej.

Nie zabraknie kontynuacji rozpoczętych serii. Fani m.in. "Giant Days", "Głębi", "Rat Queens" i "Paper Girls" będą mogli liczyć na ukazanie się ich kolejnych tomów. Pojawią się też nowości – "Pieśń zapomnienia", "Vei" i "Pan Higgins wraca do domu". Czwarta – "Janitor: Good as Gold" – wstępnie ma wyjść we wrześniu.

Bóg zaopiekował się ludzkością. O ile Miraclemana można określić mianem boga.

Poprzednio mogliśmy poznać genezę superbohatera oraz wydarzenia, które doprowadziły do powstania na Ziemi utopijnego świata. Za komiks odpowiadał niezwykle ceniony Alan Moore. Przy "Złotej Erze" funkcję scenarzysty przejął Neil Gaiman znany m.in. z serii "Sandman" i książek fantasy takich jak "Amerykańscy bogowie" czy "Nigdziebądź". Jak sprawdził się w kontynuacji kultowego dzieła?

Gaiman nie stawia nowej rzeczywistości na głowie. Skoro ludzkość osiągnęła wysoki poziom szczęścia, to postanowił głębiej wejść w ten temat. Miracleman nie jest tutaj głównym bohaterem – to dzięki niemu świat rozwinął się w tak dużym stopniu i niejednokrotnie postacie go wspominają, lecz pojawia się tylko gościnnie. O ile więc komiks Moore'a był fantastyczną opowieścią, której parę fragmentów do dziś może prześladować myśli czytelnika, o tyle "Złota Era" koncentruje się po prostu na utopijnych realiach i żyjących w nich ludziach. Co – dodajmy – robi bardzo dobrze.

Nadchodząca produkcja studia Ceres Games z pewnością zainteresuje wielu fanów cRPG-ów. Jeżeli w swoich inspiracjach twórcy wymieniają takie produkcje jak seria "Wizardry", "Ultima IV: The Quest for Avatar" i gry "Advanced Dungeons & Dragons" z "Gold Boxa", mechanika i zasady zostaną oparte na edycji 3.5 "Dungeons & Dragons", a twórcy wcześniej stworzyli "Chaos Chronicles", to możemy oczekiwać nielichej rozrywki.

O „Amelon” nie słyszałem do tej pory nic. Pewnie dlatego, że dostałem w swoje ręce pierwszą, niezależną produkcję, za którą stoi ledwie pełnoletni chłopak. To właśnie on poprosił, byśmy zagrali w jego grę i wydali jakiś werdykt. Świat przyszłości, wszczepy oraz możliwość przetestowania czegoś przed innymi sprawiły, że dałem „Amelonowi” szansę. Tylko czy moje pierwsze zderzenie z tematyką gier niezależnych można uznać za przełomowe?

W Stanach Zjednoczonych 7 marca czytelnicy będą mogli przeczytać pierwszy zeszyt nowej serii autora "Żywych trupów" i "Outcast: Opętanie". Tymczasem w Polsce tego samego dnia nakładem wydawnictwa Non Stop Comics ukaże się pierwszy tom tej serii – zawierający już sześć zeszytów. Imponujące, co nie?

Czyli polscy czytelnicy są w lepszej sytuacji – dostaną większą część historii przed czytelnikami w USA. Nową seria Roberta Kirkama, o której mowa, nosi tytuł "Oblivion Song". Jej bohaterem jest Nathan Cole, ratujący ludzi, którzy trafili do innego wymiaru – wykonujący zadanie, z którego zrezygnował rząd. Za ilustracje odpowiada Lorenzo De Felici.

W znakomitej większości dzieła traktujące o schyłku cywilizacji pokazują świat wyniszczony przez wojny, w których nie żałowano broni nuklearnej. Autorzy często serwują też wizje związane z wirusami czy zombie. Niezależnie od przyczyn zagłady, obraz świata bywa podobny i rzadko sprowadza się do eksploracji terenów wodnych. A szkoda, bo Rick Remender i Greg Tocchini udowadniają, że i w głębinach Rowu Mariańskiego kryje się duży potencjał dla twórców fantastyki.

Promieniowanie Słońca sprawiło, że tysiące lat temu ludzkość została zmuszona do ucieczki z powierzchni Ziemi. Ludzki gatunek odnalazł azyl w głębinach oceanów, lecz mimo to w kosmos wysyłano sondy, poszukujące miejsca nadającego się na nowy start. Wiele lat później pewna rodzina zamieszkująca jedno z podwodnych miast staje w obliczu całkowitej zagłady ludzkości, której będzie mogła zapobiec.

"Głębia: Iluzja nadziei" rozpoczyna się w sposób godny filmowych blockbusterów – czytelników wita scena łóżkowa oraz następująca tuż po niej równie intymna rozmowa, które doskonale i bezboleśnie wprowadzają w świat przedstawiony. Na tym nie koniec, ponieważ już od pierwszych chwil Rick Remender dba o kreacje bohaterów.

Andrew MacLean stworzył heroiczne fantasy, którego bohater zabija swoich przeciwników, zazwyczaj pozbawiając ich przy tym głowy. Czy wypełnione walkami przygody dekapitatora Norgala dają taką radość, na jaką się zapowiadało?

Akcja rozgrywa się na wyspie Barra, gdzie zaczęły grasować potwory nasyłane przez czarownika z Czarnego Bagniska. Norgal przybywa na miejsce wraz z odciętą (i gadającą) głową Agathy Błękitnej Wiedźmy i podejmuje się zabicia osoby odpowiedzialnej za ataki wszelakich bestii. Czarownik ma jednak pewien plan...

...który nie jest szczególnie skomplikowany, podobnie jak cała historia. "Head Lopper: Wyspa albo Plaga Bestii" oferuje prostą opowieść opartą na licznych starciach z różnego rodzaju potworami rodem z jakiegoś folkloru. Są to intrygujące stworzenia obdarzone specyficznym, dziwnym wyglądem, z którymi spotkania kończą się rozlewem krwi oraz ucinaniem kończyn i głów. Norgal pokazuje się wtedy jako wojownik dobrze rozumiejący język stali. Jak poradzić sobie z wrogiem? Pchnąć go mieczem. Nadal żyje? Trzeba więc pchnąć go jeszcze raz.

Prosta droga i niezła pogoda ułatwiły punktualne przybycie i wprawiały w dobry nastrój. Kolejka biletowa była szczęśliwie dość krótka, człowiek nie miał czasu, żeby się znudzić. Imprezę zorganizowano na terenie szkoły, skala nie była zbyt wielka, więc gubienie się nie wchodziło w rachubę.

Prowadzący prelekcje musieli kilkakrotnie zmagać się z opornym szkolnym sprzętem (to chyba jakaś klątwa działająca w każdej placówce). Pomimo trudności większość prezentacji odbyła się według planu. Co prawda niektóre się nie odbyły, ale nadal było ich wystarczająco dużo, by wypełnić cały weekend. Tematyka była zróżnicowana, od dawnych i współczesnych mitów, przez planszowe RPG, aż po dyskusje na temat książek i pisarstwa. Z tej ostatniej kategorii wyróżniała się prelekcja książki poświęconej nawiedzonym miejscom w Krakowie i jego okolicach. Prelegenci wiedzieli co robią i nie pozwalali, żeby problemy techniczne wybiły ich z rytmu. Dużym wzięciem cieszyły się również spotkania z autorami, wśród których byli choćby Robert Wegner i Andrzej Pilipiuk.