"Requiem Króla Róż" nieuchronnie zmierza do finału – już w poprzednim tomie zakończył się wątek ważnej postaci, a w siódmym śledzimy przebieg wielkiej bitwy, która zaważy o dalszych losach Anglii i zwaśnionych rodów. Jak z tymi wydarzeniami poradziła sobie Aya Kanno?
Duża część stron zostaje poświęcona właśnie zmaganiom wojennym. Na tym polu autorka radzi sobie bardzo dobrze. Historia trzyma w napięciu, ponieważ wkrada się w nią dramatyzm i mrok. Nie trudno też uwierzyć, że ktoś istotny faktycznie może zginąć – i niekoniecznie musi to być osoba obojętna czytelnikowi, ewentualnie przez niego nielubiana. Dostajemy także przyciągający obraz świata – średniowieczne realia oraz żyjące w nich postacie dawno nie wydawały się tak okrutne i bezwzględne.
Pojawiają się emocje – poruszenie, smutek... Fabuła w pewnym momencie chwyta za serce, co jest zasługą dobrze wykreowanych postaci. Na przestrzeni dotychczasowych odsłon zdążyliśmy wiele z nich poznać przynajmniej w niewielkim stopniu, dzięki czemu nabrały barw. Zresztą Aya Kanno kontynuuje przedstawianie bohaterów z szerszej perspektywy, tu szczególnie stawia na Lancasterów, w tym Małgorzatę, której wizerunek został umieszczony na okładce. Najbardziej jednak interesuje jej syn Edward. Kiedyś można było widzieć w nim żądnego władzy młodzieńca, należącego do szeregu raczej negatywnych charakterów. Tylko że uczucie do Ryszarda, odważna w kilku sytuacjach postawa i mające na niego wyraźny wpływ dzieciństwo, ostatecznie postawiły go w pozytywnym świetle.