Nadchodzi piątek, więc porzućcie wszelkie elektroniczne urządzenia i powróćcie do korzeni – RPG bez prądu. W tej odsłonie Piątku z eRPeGiem kontynuować będziemy wątek rozpoczęty jakiś czas temu, tyczący się figurko-manii i związanych z tym kosztów. Jednak tym razem w swoich rozważaniach starałem się podejść bardziej alternatywnie do problemu i przyjrzeć się zamiennikom firmowych miniaturek.

Modele nie są tanie, zwłaszcza te bardziej szczegółowe, wykonane z trwalszego tworzywa i o większych rozmiarach. Jednak każdy uczestnik sesji, nawet nowicjusz, ma choć krztę wyobraźni, by znaleźć alternatywę dla miniaturek. Zapewne wielu ma swoje własne doświadczenia na tym polu, a zamienników jest cała masa, w zależności od celów wykorzystania miniaturowych postaci – czysto wizualnych czy taktyczno-systemowych.

Czytaj dalej...

Ostatnio za sprawą Beamhita znów odżyła dyskusja – "czemu RPG umierasz?". Temat podchwycił i całkiem dobrze rozwinął Drachu. Zachęcam naturalnie do zapoznania się z oboma tekstami, bo temat moim zdaniem jest ważny dla każdego fana RPG. Faktem w końcu jest – RPG jest w odwrocie.

Powiedzmy sobie szczerze – jeśli dziś za sukces uważa się sprzedanie podręcznika w nakładzie idącym w tysiącu egzemplarzy – to jak to inaczej nazwać?

Ach, majówka... Czas relaksu, zabaw, słonecznych przyjemności! Wystarczy spojrzeć za okno, by zobaczyć te... chmury...? Krople deszczu...? Lodowate wichry i cztery stopnie na termometrze...?

Dokładnie tak, moje drogie nerdy. Nawet majówkowy piątek nie dostarczy Wam pretekstu do oderwania się od swych nieżyciowych pasji. Zasłaniajcie więc zasłony, zamykajcie szczelnie okna i siadajcie razem z GE do kolejnego dnia pod znakiem eRPeGie.

Dziś będzie dość krótko. Taki mały felieton: trzy powody, dla których warto grać w i prowadzić gotowe przygody. Może w którymś kolejnym "Piątku z eRPeGiem" poruszę odwrotny temat, ale ostatnio coś mnie korci, aby utrzeć nosa "domowym Spielbergom".

Zainteresowanych zagadnieniem zapraszam do rozszerzonej części "Piątku".

Mija kolejny tydzień, otwierając nam wrota do weekendu – pola nieprzebranych rozkoszy na polu eRPeGowej zabawy. Czy poświęcicie się czynom heroicznym, bluźnierczym lub jeszcze innym – Wasza to rzecz i Waszych punktów doświadczenia. My tymczasem, zgodnie z zapowiedzią sprzed miesiąca, w kolejnej edycji Recenzji z Ktulu przedstawiamy recenzje dwóch światowej sławy planszówek – Neuroshimy Hex i Runewars – oraz pewnej niszowej, wielce intrygującej produkcji o Wielkim Przedwiecznym.

Tym razem nie będzie to jednak koniec atrakcji, mamy bowiem jeszcze potężnych sojuszników. Dzięki nim macie okazję do wygrania kluczy do elektronicznych wersji nowego "Talisman: Digital Edition" wraz z polską wersją językową. Fhtangujcie!

Od razu zaznaczę, że ten "Piątek" miał być o czymś innym, ale po lekturze dość tendencyjnego artykułu "Gwałt w grze" (pewnie jeszcze do niego wrócimy, przy innej okazji) poczułem pokusę zajęcia się tym kontrowersyjnym tematem.

Od razu zaznaczam, że nie przeprowadzałem żadnych większych badań, bazuję w dużej mierze na własnym doświadczeniu sesyjnym, opiniach znajomych i na lekturze blogów RPG. Jeśli masz inne zdanie niż ja, cóż, czekam na Twój komentarz pod tekstem.

Nie macie czasem problemu z prowadzeniem przygody w gotowych światach? Czy to będących RPGową adaptacją książki, czy oryginalnym tworem, który poobrastał fabularnym sadełkiem przez lata, jak np. "Forgotten Realms"?

Rozumiem, że "gotowiec" stanowi często świetny podkład pod kampanię, wzbogacając ją niepomiernie o unikatowe historie, mity, legendy itp. – ale będę z wami szczery – choć to niewątpliwy atut, problem leży w czymś innym. Dla przykładu – dajmy na to taki – "Władca Pierścieni" ma już swoich bohaterów, mijsę "uratuj ten świat" rozegrał ktoś inny, wedle innego scenariusza niż gracze.

Tak się też złożyło, że i ja trafiłem do tego grona piątkowiczów. W zeszłym tygodniu Wiktul uraczył nas kilkoma recenzjami kilku gier planszowych i karcianek. O planszówkach mógłbym mówić dość długo, bo wiele się ich rozegrało. Jednak ten wątek pozostawię sobie na później.

W dzisiejszej odsłonie cyklu chciałbym powrócić do macierzy i poruszyć czysto eRPeGowy temat – wykorzystanie miniaturek w sesjach. Tekst Miniaturowy dylemat przedstawia kilka moich doświadczeń, przemyśleń i zasłyszanych opinii na temat tych akcesoriów.

Kolejny tydzień, piątek i weekend oznacza kolejny odcinek naszego erpegowego cyklu. Dziś moja nieskromna osoba przedstawi Wam doskonałe, sklecone z pełną maestrią mych czcigodnych macek, recenzje gier planszowych i karcianych w związanym z nimi bloku – "Recenzje z Ktulu".

Zapewne wielu z Was w swej erpegowej karierze omijało gry planszowe w myśl stwierdzenia "no tak jakoś...". No właśnie, tak jakoś się nie składało, bo dziwne to to, bo drogie, bo czasu pożera masę, a przecież jeśli już go trawić, to na POWAŻNE rozrywki, czyli pełnoprawne sesje RPG. Nic bardziej mylnego, moi drodzy, nieszczęśni, potencjalni kultyści. Wyprowadzimy Was z błędu krok po kroku, zaczynając od przedstawienia jednej z najbardziej klasycznych planszówek w historii, dodamy recenzję rodzimej, fantastyczno-historycznej karcianki, a całość zwieńczymy wywiadem z jej twórcami, odnoszącymi sukcesy na międzynarodowych targach w Essen. Fhtagnujce!

Pierwsza odsłona cyklu już za nami. Sądząc po ilości wyświetleń, spotkała się z całkiem niezłym odbiorem, więc idziemy za ciosem. Tym razem prezentujemy przygodę zwycięzcy naszego dedekowego konkursu – Kamila "Kamulca" Chmiela – "Na dobry początek".

W oczekiwaniu na premierę D&D Next coraz częściej wracam myślami do gier poprzednich. Prawda jest taka, że (jak pewnie spora część z was) zacząłem erpegować na poważnie od polskiej wersji 3. e. Chyba nikomu nie trzeba mówić, że to dobra gra H&S. Daje sporo możliwości kreacji własnego bohatera (klasy, umiejętności i, last but not least, atuty), ma świetnie napisany "Przewodnik Mistrza Podziemi", a także bestiariusz, pełen najróżniejszym szkarad, gotowych do bycia usieczonym. Trójka stała się dla mnie i dla graczy, którym prowadziłem, źródłem masy frajdy i wielu nieprzespanych nocy.