Przyznam bez specjalnych tortur, że podchodzę z dużą dozą zdrowego sceptycyzmu do "System Shock 3". O kolejnej części tej kultowej marki mówi się przynajmniej od 2006 roku, ale los dla tego projektu nigdy nie był zbyt łaskawy, gdyż zaliczał on już tyle zmian koncepcji i powrotów do zamrażalki, aby przez lata skutecznie zmniejszyć mój entuzjazm. Nawet jakieś poważniejsze kroki w ostatnich miesiącach tego nie zmieniły, bo ile już widziałem takich historii, że szerzej nieznane studio przejmuje prawa do tytułu, a potem wychodzi z tego coś śmierdzącego. Nic nie zmieniło nawet to, że w studiu OtherSide siedzi Paul Neurath, który wie co w trawie piszczy, gdyż był jednym z designerów "System Shock 2".

Muszę jednak stwierdzić, że nowy zwiastun demonstrujący fragmenty z wersji pre-alpha prezentuje się smakowicie. Jasne, może mój mózg nie ugotował się w ekstazie i nie włączył mi się ślinotok, ale z fanowskiego obowiązku należy stwierdzić, że nawet spodobało mi się to, co zobaczyłem. Czuć mroczny i klaustrofobiczny klimacik, graficznie jest nieźle, a do tego gra ma pociągnąć wątki z dwóch pierwszych części. Czyżby powrót do batalii ze zbuntowaną Sztuczną Inteligencją nie okazał się katastrofą?

Moda na odgrzewanie nostalgicznych kotletów i tworzenie remaków legendarnych marek może jeszcze nie zatacza takich kręgów jak w kinematografii, ale tendencja wzrostowa widoczna jest gołym okiem. Generalnie nie ma nic złego w powrocie do starej historii oraz zgranej paczki bohaterów w przyjemnej dla oka oprawie graficznej, dopóki jest to zrobione z odpowiednią dozą szacunku dla materiału bazowego.

No i trzeba przyznać, że kompletne odświeżenie "Final Fantasy VII", nad którym Square Enix dłubie już od ładnych kilkunastu miesięcy, przywodzi raczej na myśl powrót w stylu kinowego Mad Maxa. Jest pięknie, widowiskowo, widać w tym spore serducho oraz sens, a i gdzieś w tle da się wyczuć zapach wiktorii. Doskonały miks klasyki ze współczesnością? Przekonamy się, ale widać gołym okiem, że to magnes na branżowe nagrody oraz gra skazana na kasowy sukces.

Jordan Peele to nadal stosunkowo nowy twórca horrorów, którego karierze należy się bacznie przyglądać. Za debiutanckie "Uciekaj!" zdobył Oscara i to wtedy zaprezentował swoje zdolności w łączeniu tematyki społecznej z motywami grozy. Komiks "Infidel" miał być w tym miksie podobnie dobry.

Akcja dotyczy nawiedzonego domu – czy raczej: nawiedzonego bloku. W budynku mieszka istota, która swoją siłę czerpie z ksenofobicznych zachowań ludzi. Mieszkańcy – w tym jedna z bohaterek, muzułmanka z rodziną – stają się ofiarami mrocznego bytu.

Z okładki można przeczytać opinię Hollywood Reporter: "Perfekcyjnie wyważone". Nie mogę się z nią zgodzić, bo przekaz społeczny zdecydowanie i za bardzo dominuje nad historią grozy. To jest wyraźne do tego stopnia, że Porsnak Pichetshote prawie nie pisze normalnych rozmów. Zawsze stara się włączyć w dialog temat uprzedzeń i w ten sposób zaprzepaszcza szansę na stworzenie ciekawych bohaterów – służą mu oni głównie do dyskusji o ksenofobii. Autor nie ustrzegł się też czasem przegadania.

Ostatnimi czasy można odnotować stopniowy powrót do łask gier platformowych, które założeniami nawiązują do schematu określanego żargonem jako metroidvania. Pośród nich da się znaleźć tytuły, które pełnymi garściami czerpią z klimatu protoplasty tego gatunku, jak i takie, które prezentują sobą motywy baśniowe. Dziś przyjrzę się pozycji z tej drugiej kategorii noszącej tytuł "Monster Boy and the Cursed Kingdom" – nieoficjalnie (bo wydawca nie ma praw autorskich) siódmej części cyklu "Wonder Boy/Monster World".

Trzeba przyznać, że polski dystrybutor "Borderlands 3" ma wiele nietypowych pomysłów na promocję tytułu w naszym kraju i nie szczędzi pieniędzy, aby o grze było głośno w różnorakich mediach, nie tylko tych specjalizujących się w informowaniu o branży elektronicznej rozrywki. Na początku sierpnia, w świetle widma paraliżu komunikacyjnego związanego z festiwalem Pol'and'Rock, Cenega przygotowała specjalny autobus inspirowany szalonym klimatem produkcji, który dowiózł 50 szczęśliwców do Kostrzyna nad Odrą. Natomiast teraz reklamuje grę ostrym kawałkiem, nagranym przez znanego rodzimego rapera.

Wspomnianym jegomościem jest Słoń, czyli przedstawiciel nurtu horrorcore'u, w którym warstwa liryczna ocieka od przemocy, makabry, sztuki transgresji oraz horroru. Sam kawałek znajdziecie w rozwinięciu wiadomości, choć uprzedzam, że bluzgów jest tam co niemiara, stąd też "viewer discretion is advised".

W miniony czwartek, w dniu swoich 80. urodzin, zmarł Andrzej Polkowski – wybitny tłumacz, a także pisarz i archeolog.

Najbardziej znany jest z tłumaczeń literatury dziecięcej i fantastycznej, przede wszystkim "Opowieści z Narnii" C.S. Lewisa i "Harry'ego Pottera" J.K. Rowling. To jednakże tylko część jego wieloletniej pracy, przełożył bowiem ponad 100 tytułów. Pogrzeb odbędzie się w środę na Cmentarzu Wawrzyszewskim w Warszawie.

Jak co roku TVN emituje "Harry'ego Pottera". Ostatnio leciał "Zakon Feniksa" i jeśli ktoś go oglądał zamiast meczu reprezentacji, to źle na tym nie wyszedł. Jednak ja nie o tym.

Z książek "Zakon Feniksa" jest najdłuższym – prawie 1000-stronicowym – tomem, a film długością ustępuje wszystkim innym ekranizacjom. Ma jednak niesamowicie ważny atut: najbardziej zwartą, emocjonującą fabułę. To się ogląda znakomicie w oderwaniu od powieści, w stosunku do której pocięto część wątków. Scenarzysta zachował problem przyjęcia do świadomości powrotu Voldemorta, w centrum akcji umieścił apodyktyczną nauczycielkę i postawił na tworzenie się więzów między młodymi bohaterami, wkrótce mającymi walczyć ze śmierciożercami. Mroczny, efektowny finał był częścią wielkiej konfrontacji. Nie można się nudzić.

Informacja prasowa

We wrześniu Non Stop Comics wyda tylko trzy tytuły. Będą to kontynuacje dwóch serii z Image Comics: szósty tom "Odrodzenia" Tima Seeleya i Mike'a Nortona oraz trzeci "Deadly Class" Ricka Remendera i Wesa Craiga. Nowością będzie arcydzieło horroru, adaptacja opowiadań H.P. Lovecrafta w wykonaniu mistrza Alberto Brecci, "Mity Cthulhu".

Poniżej kalendarz premier:

Jeszcze nie tak dawno ze zdziwieniem przyjmowano wiadomość o udziale "Jokera" w konkursie na Festiwalu Filmowym w Wenecji. Dziś możemy ogłosić pełen sukces twórców filmu.

Nieoczekiwanie "Joker" zdobył główną nagrodę – Złotego Lwa. Rok temu nagroda przypadła "Romie", która później wygrała trzy Oscary, a miała jeszcze więcej nominacji, w tym w kategorii "Najlepszy film". Tym samym "Joker" może być czarnym koniem zbliżających się Oscarów – i mowa tu o filmie DC, inspirowanego komiksami.

Uniwersum "Tower of Time" nie pieści się ze swoimi mieszkańcami. Nie ma już śladu po tłustych latach technologicznego rozwoju na niespotykaną wręcz skalę, kulturowego renesansu oraz pokojowej koegzystencji pięciu skrajnie myślących ras. Można rzec, że z kranu od dawna nie leje się Johnny Walker i nikomu w głowie wycieczka do muzeum lotnictwa, a miejsce na liście największych ekstrawagancji zajęły przeróżne katastrofy naturalne, przy których huragan Dorian przywodzi na myśl leciutki podmuch wiatru. Urodzajne ziemie zamieniają się w jałowe kawałki lądu, niebo zasnute jest nieprzeniknionymi chmurami, oceany występują z brzegów, a kiedyś żyjące w zgodzie nacje teraz najchętniej skoczyłby sobie do gardeł. Klasyk zaśpiewałby w tym momencie: "Jak do tego doszło, nie wiem", bo przyczyny zmiany stanu rzeczy zatarły się w mrokach dziejów, ale stwierdzenie, że nie jest lekko, byłoby gargantuicznym niedopowiedzeniem.