Runes of Magic

Przychodzi ci ocenić grę, która bardzo szybko po pojawieniu się na rynku zyskała sobie cztery miliony graczy, co w wypadku MMO RPG jest naprawdę imponującym wynikiem. Co więcej, gra jest darmowa i zbiera bardzo wysokie oceny. Tobie jednak nie tylko nie przypadła do gustu, lecz bardzo się nie spodobała. W takiej sytuacji należy dość jasno oddzielić fakty od opinii, by recenzja gry z gatunku tych, które nie mają końca ani klasycznej fabuły, miała jakąkolwiek wartość. Jakie są owe fakty?

Uruchamiając “Runes of Magic” przeniesiesz się do krainy o nazwie Taborea, którą przemierzać będziesz jako przedstawiciel jednej z dwóch ras – elfów lub ludzi – oraz jednej (przynajmniej na początku) z ośmiu klas postaci: wojowników, zwiadowców, łotrów, magów, kapłanów, rycerzy, druidów tudzież strażników. Żadna z nich nie różni się od swych odpowiedników w innych grach tego typu. Zanim jednak rzucisz się w wir walki, zabijania potworów, zdobywania przedmiotów i doświadczenia, musisz stworzyć swą postać, w czym pomoże ci imponująco rozbudowany edytor. Możesz wygenerować praktycznie wszystkie cechy wyglądu swego bohatera wedle własnego uznania, gdyż opcji jest tu niemal tyle, ile podczas tworzenia własnego piłkarza w “Fifie 09”. Jakikolwiek byłby efekt twoich plastycznych operacji, podczas gry i tak nie da się go dostrzec, więc bardzo szybko okaże się, że poświęciłeś właśnie 15 minut na bezsensowny bajer, jakich wiele jeszcze czeka na ciebie w grze.

Jeżeli uznasz, że ocenianie gry MMO przez porównywanie jej cech z “World of Warcraft” jest karygodnym lenistwem i pójściem na łatwiznę, musisz wiedzieć, że twórcy “Runes of Magic” nie pozostawili ci w tej kwestii wielkiego wyboru. Ilość zapożyczeń, skopiowanych rozwiązań i najrozmaitszych, bezczelnych “zrzynek” jest tak wielka, że po paru godzinach rozgrywki zachodzisz w głowę, dlaczego Blizzard nie pozwał twórców o prawa autorskie. Silnik graficzny przypomina wersję beta tego, co obserwujemy w “WoW”. Czy się komuś taka grafika podoba, czy nie – to kwestia gustu. Jednak wydajność owego silnika w tym wydaniu jest na tyle marna, że gdy w zabitej dechami, złożonej z kilkunastu chat wsi w środku lasu znajdzie się więcej niż pięć postaci jednocześnie, wszystko nabiera prędkości przerdzewiałego traktora, nawet przy bardzo szybkim łączu i sprzęcie znacznie przekraczającym maksymalne wymagania. Choć faktem jest, że graficy mogli postarać się znacznie lepiej (także przy efektach zaklęć, fizyce postaci, animacji ataków), opinie na temat rezultatów ich pracy są bardzo różne. W czym jeszcze “Runes of Magic” przypomina, czy może raczej – udaje, starszego brata? Wystarczy wymienić kilka cech, poczynając od interfejsu (stworzonego chyba na zasadzie kopiuj-wklej), przez rajdy, instancje, battlegroundy, system osiągnięć, pojedynków i PvP, tworzenia przedmiotów, zbierania surowców, na mechanice rozwoju umiejętności kończąc. Fakty, które przedstawiłeś w tym temacie są dość jasne dla wszystkich. Opinia na ich temat będzie zapewne taka, że jeśli komuś podobały się w “WoW”, to spodobają się i tutaj, a jeśli kłóci się to z jego upodobaniami oraz potrzebą nowości, to przecież nie musi grać. Niektórzy znaleźliby jeszcze kilka skopiowanych rozwiązań, inni stwierdzą, że nie ma ich wcale. Co można jednak powiedzieć na temat tego, w czym “RoM” nie przypomina “WoW” i jakie nowatorskie rozwiązania wprowadza?

Przede wszystkim dwuklasowość. Po dobrnięciu do dziesiątego poziomu doświadczenia, otrzymasz możliwość wyćwiczenia się w nowej profesji i grania na przykład jako Wojownik i Zwiadowca. Odpowiednie dopasowanie rozwoju umiejętności do takiej postaci wymaga starannego przemyślenia, lecz może skutkować wydatnym zwiększeniem mocy bohatera. Również system talentów jest dość nowatorski. Mag, który wchodzi na określony poziom, otrzymuje dostęp do z góry określonych zaklęć i zdolności, których uczy się automatycznie, otrzymując je najniższym poziomie ich mocy. Moc owych talentów podnosi za pomocą TP (punktów talentu), które zdobywa w trakcie gry wraz z punktami doświadczenia, pokonując kolejnych przeciwników. Podwyższenie poziomu talentu kosztuje określoną ilość TP (niezależną od punktów doświadczenia), którą możemy wydać w każdym momencie gry (nie tylko przy awansowaniu postaci). To bardzo ciekawe rozwiązanie, zupełnie inne od znanych nam dobrze drzewek umiejętności. Co zaś tyczy się podstawowych “skilli”, takich jak używanie różdżek, walka mieczem, zbieranie ziół, alchemia itd, rosną one standardowo – wraz z ich używaniem. W odróżnieniu od “WoW” możemy uczyć się ich już na początku gry praktycznie za darmo. Spotkamy też zupełnie nowe, jak “woodcutting” czy “carpentry”.

Ekwipunek składa się z kilku zakładek, lecz tylko do dwóch pierwszych mamy dostęp w trakcie gry, o ile nie wykupimy następnych za pomocą “Item Shop”. To duży, interaktywny sklep, oferujący graczom najrozmaitsze ulepszenia i udogodnienia, przedmioty, komponenty, przepisy, stałe mounty (normalnie wykupywane tylko na kila dni) i wiele innych przydatnych rzeczy. Podstawową walutą są tam specjalne diamenty, które należy wykupywać za prawdziwe pieniądze. Oczywiście, gra jest z założenia darmowa, więc teoretycznie nie korzystanie z tej opcji w niczym nam nie przeszkodzi, ale konieczność ciągłego opróżniania ekwipunku z szybko zapełniających go przedmiotów, gdy nie możemy używać go w pełnym zakresie, jest nieco irytująca.

Wymieniając różnice pomiędzy “RoM” a “WoW” nie możesz nie wspomnieć o tytułowych runach. To małe kamienie, które możesz wprawić w elementy swojego uzbrojenia, podnoszące statystyki twojej postaci. To system bardzo podobny do znanego nam z “Diablo II: Lord of Destruction”. Runy posiadają różne poziomy mocy, można także tworzyć je samemu. Co jeszcze odróżnia te dwie produkcje? Maksymalny poziom doświadczenia, który w “Runes of Magic” stanowi liczba 55. Wybór ras ograniczony tylko do dwóch opcji, co niewątpliwie rozczaruje fanów okrucieństwa, wiernych wyznawców zła i śmierci, którzy daremnie oczekiwali możliwości grania nieumarłym, demonem, potworem czy też czymkolwiek, co nie będzie dumne i rycerskie lub śliczne i elfickie. Muzyka, która w menu głównym jest nie tylko dobra, ale też odmienna od motywów znanych z innych MMO RPG oraz utwory z gameplay'u, przypominające soundtrack z “Kriby's Adventures”, których nie sposób ścierpieć przez dłużej niż 15 minut. Efekty środowiskowe, wypadające bardzo marnie choćby wtedy, gdy szlachtowane przez nas wilki skrzeczą i warczą jak wściekłe wiewiórki. Kilka ciekawych pomysłów na przedmioty, jak amulety gromadzące punkty talentów i doświadczenia, dające po dłuższym czasie bonus do obydwu z nich. Możliwość posiadania własnego mieszkania, w którym wyłożyć możemy na przykład samodzielnie zrobiony, wzmacniający statystyki dywan. Wojny gildii, będące prawdziwymi oblężeniami zamków, nadające rozgrywce bardzo dynamicznego tempa. Ułatwienie w eksploracji świata, dzięki któremu wystarczy zaznaczyć imię osoby wymienionej w zadaniu lub obiekt na mapie świata, by nasza postać została automatycznie skierowana w pożądanym kierunku. Oceniając tę grę mógłbyś podać jeszcze wiele faktów i wyrazić własną opinię na ten temat, do czego gorąco cię zachęcam. Co jednak powiem, gdy zapytasz mnie o moją osobistą ocenę “Runes of Magic”?

Gra jest nudna, żmudna i brzydka. Nie ma w niej nic, co mogłoby skłonić mnie do grania w nią dłużej niż godzinę. Nawet gdyby nie irytowały mnie ukradzione i znacznie gorzej zrealizowane pomysły, “RoM” nie zaoferowałoby mi nic, co uznałbym za interesujące. Przedstawiony świat jest nieciekawy, pozbawiony klimatu, nastroju, poczucia przynależności do większej całości czy też posiadania jakiegokolwiek, choćby iluzorycznego celu. Ot, wpadamy do lokacji, gdzie snują się w metrowych odstępach półmetrowe, plujące fireballami grzyby i biegamy od jednego do drugiego. Może ktoś powie, że tak wygląda każde MMO, że nie inaczej jest w “World of Warcraft”. Tu jednak brakuje historii, nie czuć opowieści, którą można by współtworzyć. Lokacje zniechęcają zarówno topornym wykonaniem, jak również zbyt szybkimi respawnami potworów. Przez kilkanaście pierwszych poziomów, nie wydając nawet jednego punktu talentu, nie miałem żadnych problemów z wykonaniem którejkolwiek z licznych i sztampowych misji, o bardzo nieatrakcyjnym opisie. Samouczek wyjaśniający, że aby zbliżyć się do kamienia należy na niego kliknąć, nie służy absolutnie niczemu, a także nie wyjaśnia innych kwestii związanych z rozgrywką, w związku z czym nasz – ograniczony przecież odgórnie – ekwipunek, zawalają tony przedmiotów, z którymi nie wiemy, co zrobić, lub możemy zrobić niewiele. Combat logi zamieniają się w czaty, na których prowadzone są żenujące rozmowy w stylu “lol” – “noob” – “gdzie jest dyniogłowy?” – “znajdź sobie frajerze – dwukropek – duże o “. Co prawda możemy je wyłączyć, ale wtedy nie uzyskamy informacji, ile punktów albo zasobów zdobyliśmy. Drzewka, kwiatki i kamyczki pozwalające zbierać nam masę surowców o niezbyt imponującej wartości spotykamy na każdym kroku, lecz nie bardzo przysługują się nam w rozgrywce, zaś system tworzenia przedmiotów, choć rozbudowany, jest szalenie nieciekawy. Możliwości jest wiele, lecz na odkrywanie większości po prostu nie miałem ochoty, gdyż już na początku gra zniechęciła mnie bezpłciowością, brakiem wyrazistości i niedopracowaniem, których nie zmieniły niekończące się aktualizacje.

Zapewne moje krytyczne nastawienie wynika w dużej mierze z faktu, że nigdy nie byłem entuzjastą gier RPG w wydaniu MMO. Jeśli sami spróbujecie zabawy z “Runes of Magic”, do czego mimo wszystko zachęcam, bo niewiele będzie to kosztować, wyrobicie sobie własne opinie na temat przedstawionych tu faktów. Dla mnie jednak jest po prostu niedobra gra, której jedynym atutem ma być fakt, że jest całkowicie darmowa, a to zdecydowanie za mało. I choć panowie z Blizzarda życzą sobie za swój produkt naprawdę bandyckie pieniądze, wolę zapłacić wygórowaną cenę za profesjonalnie przygotowaną zabawę na bardzo wysokim poziomie, niż poświęcać czas na jej niezbyt udany ekwiwalent, choćbym nawet otrzymywał go całkowicie gratis.

Dziękujemy firmie Frogster Online Gaming GmbH za dostarczenie egzemplarza recenzenckiego.