Drugie quarto

Magia zawsze ma swoją cenę. Temu prawu podlega nawet wielki mistyk Doktor Strange, a co dopiero nowicjusze nauk tajemnych. Przekonuje się o tym również młody Timothy Hunter.

W drugim tomie "Księgi Magii" Tim w dalszym ciągu pragnie odnaleźć Ellie, nastolatkę ze swojej szkoły, powszechnie uważaną za zaginioną, która tak naprawdę padła ofiarą zaklęć jednego z nauczycieli. Tymczasem doktor Rose, aby pomóc Timowi, przenosi go z Londynu do magicznego świata zamieszkiwanego przez elfy. Za sprawą czarów królowej Tytanii młodzieniec nie chce opuszczać pięknego miejsca. Wkrótce staje przed wyborem – pozostać w idyllicznej rzeczywistości lub wrócić na Ziemię, aby uratować Ellie i odnaleźć matkę. Chociaż może ta ostatnia nie znajduje się wcale tak daleko?

Kat Howard kontynuuje wszelkie wątki z poprzedniej części. Na pierwszy plan wysuwają się zatem magiczne aspiracje Tima, którego doktor Rose stara się ukierunkowywać, aby wykorzystywał zaklęcia tylko w słusznych sprawach i nie nadużywał magii, oraz poszukiwania Elle, wprost prowadzące do konfrontacji z odpowiedzialnym za jej porwanie kultem Zimnego Płomienia. Do tego scenarzystka przemyca jeszcze dwa wątki – wyprawę do królestwa elfów i rodzinne relacje Hunterów. Pierwszy z nich zupełnie rozczarowuje. Królestwo jest tak słabo zarysowane, że nawet nie sposób napisać o nim coś więcej. Ot, trochę zieleni i dumna królowa. Obecność tej części albumu usprawiedliwia jedynie jej końcówka, w której Howard ewidentnie kładzie podwaliny pod dalszą fabułę, choć czyni to cokolwiek topornie. Lepiej wypadają sceny z życia Hunterów, ponieważ Tim nie poskąpił – w dobrej wierze – zaklęć swojemu ojcu i teraz musi zbierać plony wcześniejszych decyzji. Dla nowicjusza zniwelowanie niektórych wcześniejszych czarów to zaś nie lada wyzwanie.

Przez większą część "Drugie quarto" czyta się lekko i przyjemnie, to bowiem opowieść sprawnie poprowadzona, z paroma zwrotami akcji umilającymi lekturę. Do tego w końcówce Howard serwuje sceny zwiastujące ciekawe wydarzenia w dalszym życiu Tima, który jako mag czuje się coraz pewniej – może nawet zbyt pewnie. Tak jak po pierwszym tomie "Ksiąg Magii" byłem bliski porzucenia serii, tak po "Drugim quarto" przyznaję jej kredyt zaufania.

Dziękujemy wydawnictwu Egmont za dostarczenie egzemplarza recenzenckiego.