Bramy Domu Umarłych

Kontynuacją wydarzeń z "Ogrodów Księżyca" i drugim tomem pokaźnej, bo aż dziesięciotomowej, serii "Malazańskiej Księgi Poległych" są "Bramy Domu Umarłych". Steven Erikson opisuje dalsze losy wcześniej poznanych bohaterów, a dokładnie tej grupy, która w zakończeniu pierwszej części udała się na subkontynent Siedmiu Miast. Porzucone zostają więc na jakiś czas ziemie Genabackis na rzecz imperialnego przyczółka, gdyż wielu zwiastuje rychły koniec malazańskiej potęgi w obliczu Tornada Apokalipsy.

"Bramy Domu Umarłych" skupiają się głównie na postaci Kalama, Krokusa i Apsalar (znanej również pod nazwą Żal). Ponadto dochodzi mnóstwo nowych, kompleksowych postaci, których losy powiązane są z Siedmioma Świętymi Miastami. W przeciwieństwie do pierwszej części, mającej na celu zapoznanie ze światem przedstawionym, ta pozycja znacznie bardziej obfituje w akcję i dynamiczne zdarzenia. Głównym tego powodem są próby wyzwoleńcze popleczników sha'ik, które w szybkim tempie skutkują odwrotem wojsk zaborczych pod dowództwem generała Coltaine'a. Jego armie czekają trudne starcia z nieprzyjazną lokalną społecznością i surowym klimatem w drodze do imperium. Ale to nie wszystko, gdyż na pustyniach wzmógł się ruch zmiennokształtnych poszukujących ścieżki do ascendencji, Sznur Psów – armia malazańskich uchodźców ewakuujących się z kontynentu, na każdym kroku spotyka się z krwawymi atakami, a do otalarowego obozu pracy zesłano członkinię rodu Paranów, znanego z poprzedniego tomu.

Chociaż książka zawiera setki stron i bazuje na wędrówce, to nie da się narzekać na nudę. Wprowadzanie dużej liczby wątków, mniej lub bardziej wciągających, to typowa cecha dla twórczości Eriksona. Jednak nie każdemu przypada do gustu, wymagając od czytelnika dużej uwagi, by spamiętać imiona i związane z nimi wydarzenia. Każdy kolejny rozdział, dialog czy opis zawiera nieco wiedzy na temat rozbudowanego uniwersum i właśnie to powodowało, że z ciekawością przewracałem kolejne strony.

W drugim tomie większy nacisk kładziony jest na inny aspekt wojny – ucieczkę z ogarniętego chaosu krajem i związanymi z tym tragediami. Wątek Sznura Psów przedstawia dramat niegdysiejszych okupantów i stosunek byłych ciemiężonych. Erikson ponownie ukazuje wszystkie oblicza wojny, ich wspólnym mianownikiem jest krew niewinnych, którzy najliczniej stają się ofiarami konfliktów możnych. Poza tym ponownie pisarz zajął się rysem psychologicznym ludzi, zatracających się w poczuciu obowiązku chronienia za wszelką cenę życia innych dla samej idei, nierzadko ostatecznie spotykającej się z pożałowaniem i niewdzięcznością chronionych.

"Bramy Domu Umarłych" jeszcze bardziej utrzymały mnie w przekonaniu, że coś musi być w całej serii, dlatego składa się ona aż z dziesięciu pozycji. To coś, to właśnie wielowątkowość, studium psychologiczne postaci i przedstawienie okrucieństw wojny. Drugi tom znacznie odbiega od pierwszego, który nie był tak dynamiczny i złożony. Steven Erikson to jeden z tych autorów fantasy, którzy udowadniają, że literatura fantastyczna to nie tylko forma rozrywki, ale również cenny zbiór przemyśleń możliwych do przełożenia na świat rzeczywisty.

Dziękujemy wydawnictwu MAG za dostarczenie egzemplarza recenzenckiego.