Dawno nie było gry, która sprawiła mi tyle prostej radochy, co “Neon White”. Skrojona na miarę, pozbawiona zbędnych elementów i oparta o bardzo satysfakcjonującą mechanikę rozgrywki. Nie jest grą doskonałą, można znaleźć w niej parę wad, ale w ogóle nie wpływają one na ocenę całości. To wyśmienita produkcja na letnie granie. Zacząłem trochę od końca. Czym właściwie jest “Neon White”?