Agnieszka Hałas zdobyła miejsce wśród ważnych polskich pisarzy. Jednym z jej dzieł jest drugi tom "Teatru węży" opatrzony tytułem "Pośród cieni".

Dla Krzyczącego w Ciemności, znanego także jako Brune Keare, nadchodzą trudne czasy. Podziemia w Shan Vaola przestają być dla niego bezpiecznym schronieniem. Srebrni magowie zaczynają zaciskać pętle, a są na tyle uparci, że nawet śmierć – czy to ich, czy też celu – nie powstrzyma ich od kontynuowania pościgu. Przed nimi można uciec do labiryntu, którym są sfery, lecz tam czyhają demony Otchłani, mające własne cele i aspiracje. Ponadto Krzyczącego dręczą rozmaite wizje i przebłyski dotyczące jego przeszłości.

Rozbudowa świata to ważne zadanie, dlatego pierwsze fragmenty książki dotyczą historii i natury spaczenia czarnej magii. Jest to doskonały przykład działania ludzkiej natury, pozwalający stracić resztki sympatii (jeśli się ją w ogóle miało) wobec osób odpowiedzialnych za ten czyn. Inną kwestią, o której dowiadujemy się nieco więcej, są demony i ich domena. Dzięki temu możemy lepiej zrozumieć relacje pomiędzy tamtejszymi istotami: na co mogą sobie pozwolić w stosunkach między sobą i innymi rasami. Dostajemy kolejne przykłady cechującego je pragmatyzmu, starań o podtrzymanie pozorów i pewną oczekiwaną po tego typu stworzeniach złośliwość.