Pośród cieni

Agnieszka Hałas zdobyła miejsce wśród ważnych polskich pisarzy. Jednym z jej dzieł jest drugi tom "Teatru węży" opatrzony tytułem "Pośród cieni".

Dla Krzyczącego w Ciemności, znanego także jako Brune Keare, nadchodzą trudne czasy. Podziemia w Shan Vaola przestają być dla niego bezpiecznym schronieniem. Srebrni magowie zaczynają zaciskać pętle, a są na tyle uparci, że nawet śmierć – czy to ich, czy też celu – nie powstrzyma ich od kontynuowania pościgu. Przed nimi można uciec do labiryntu, którym są sfery, lecz tam czyhają demony Otchłani, mające własne cele i aspiracje. Ponadto Krzyczącego dręczą rozmaite wizje i przebłyski dotyczące jego przeszłości.

Rozbudowa świata to ważne zadanie, dlatego pierwsze fragmenty książki dotyczą historii i natury spaczenia czarnej magii. Jest to doskonały przykład działania ludzkiej natury, pozwalający stracić resztki sympatii (jeśli się ją w ogóle miało) wobec osób odpowiedzialnych za ten czyn. Inną kwestią, o której dowiadujemy się nieco więcej, są demony i ich domena. Dzięki temu możemy lepiej zrozumieć relacje pomiędzy tamtejszymi istotami: na co mogą sobie pozwolić w stosunkach między sobą i innymi rasami. Dostajemy kolejne przykłady cechującego je pragmatyzmu, starań o podtrzymanie pozorów i pewną oczekiwaną po tego typu stworzeniach złośliwość.

Rozszerzenie tła fabularnego i odkrywanie nowych aspektów historii odbywa się także poprzez dodawanie nowych postaci, zarówno tych o większym znaczeniu, jak i zupełnie epizodycznych. Są to osoby na ogół mroczne, mające nieprzyjemne doświadczenia z przeszłości. Pomimo tego część z nich zachowała pewną niewinność i patrzenie, jak na skutek nowych doświadczeń powoli ją tracą, jest fascynujące. Jedną z poruszanych przy tym kwestii jest próba nauki magii bez posiadania odpowiednich predyspozycji, co może prowadzić zarówno do sytuacji niepokojących, jak i zabarwionych humorem.

Oczywiście dalszemu rozwojowi musiała też ulec postać głównego bohatera. Brune wciąż pozostaje tą samą osobą, mającą nawet te same zmartwienia, ale równowaga się zmienia. Ma to związek z polowaniem na jego głowę oraz nowymi zobowiązaniami, do których jest zobligowany ze względu na swój talent. Niemniej największym utrapieniem coraz bardziej staje się własna tajemnicza przeszłość. Jest ona dla niego nadzieją na uzyskanie odpowiedzi na ważne pytania. Zdaje sobie jednak sprawę, że znaczna część tej wiedzy może mieć nieprzyjemne konsekwencje. Ten problem dodatkowo pogłębiają pewne przebłyski wspomnień. Przez całą książkę czytelnik stopniowo zdobywa odrobinę więcej informacji niż sam Krzyczący, co pogłębia zainteresowanie lekturą.

Pierwszy tom nie był powalający, lecz przykuł moją uwagę na tyle, bym chętnie wziął się za jego kontynuację. Z zadowoleniem można stwierdzić, że poziom został podtrzymany. Autorka umie zaskoczyć, zaciekawić oraz sprawić, by czytelnik przejmował się losem postaci. Jej książka bez wątpienia zapewni miło spędzony czas.

Dziękujemy wydawnictwu Rebis za dostarczenie egzemplarza recenzenckiego.