James Caviezel

Dorastał w Conway, w stanie Waszyngton. Wychowywał się w rodzinie katolickiej pół Słowaka (ze strony matki) i pół Szwajcara kręgarza Jamesa Caviezela, gwiazdy uniwersyteckiej drużyny na UCLA i amerykańskiej Irlandki Maggie Caviezel. Już jako dziecko miał zdolności mimiczne, potrafił znakomicie naśladować sławy ekranu i estrady. Kiedy uczył się w katolickiej podstawówce, występował w szkolnych przedstawieniach, szczególnie spodobał się w roli Szymona w wigilijnym spektaklu. Tak naprawdę miał być koszykarzem. Marzył o grze w NBA. Razem z trójką sióstr -Anne, Amy, Erin- i bratem Timothy'm trenował koszykówkę od dziecka. Grał w szkolnych drużynach szkoły katolickiej John F. Kennedy Memorial High School w Burien, w stanie Waszyngton, O'Dea High School w Seattle (1986), Bellevue Community College i na University of Washington. Marzenia przekreśliła kontuzja stopy. Nabawił się jej podczas intensywnych treningów. Dopiero kiedy porzucił koszykówkę, pomyślał o aktorstwie.

W 1990 roku wyjechał do Los Angeles i przekonał asystentów Gusa Van Santa, że jest świeżo upieczonym emigrantem z Włoch i w dramacie "Moje własne Idaho" (1991) dostał dziesięciosekundowy epizod przedstawiciela włoskich linii lotniczych, a do wygłoszenia miał zaledwie dwie linijki tekstu: "Czy ma pan jakiś bagaż?" i "Życzę miłego lotu". Potem jednak bezskutecznie zabiegał o jakąkolwiek rolę. Po dwóch miesiącach miał dosyć. Zaczął dorabiać jako kelner na hollywoodzkich przyjęciach. Po trzech miesiącach dostał wreszcie wyczekany angaż w dramacie sportowym "Pojedynek oszustów" (1992) jako rasista, który naprzykrza się czarnoskóremu bokserowi. Pojawił się też w jednym z odcinków serialu "Cudowne lata" (1992) jako gwiazdor koszykówki Bobby Riddle. W 1993 roku bez trudu dostał stypendium od prestiżowej nowojorskiej Juilliard School, ale z nauki zrezygnował na rzecz udziału w biograficznym epickim westernie "Wyatt Earp" (1994), gdzie u boku Kevina Costnera zagrał najmłodszego z braci Earpów. Wtedy właśnie zaczęły się jego problemy z koncentracją uwagi przy czytaniu i zapamiętywaniem tekstu. Lekarze rozpoznali u niego dysleksję, wynik kontuzji odniesionej jeszcze w szkole – podczas jednego z meczów Caviezel oberwał piłką w głowę i na 45 minut stracił przytomność. Dysleksja była przeszkodą w jego karierze aktorskiej, jednak w przygotowaniach do kolejnych filmów zaczęła pomagać mu żona Kerri (od roku 1997), nauczycielka języka angielskiego, niegdyś gwiazda koszykówki, którą Caviezel poznał w 1993 roku na randce w ciemno, zaaranżowanej przez jego siostry.

Zagrał epizod wojskowego pilota F-18 (tego, który mówi: "Jesteśmy 500 stóp od celu") w sensacyjnym thrillerze przygodowym "Twierdza" (1996). Po udziale w komedii sportowej "Małpa na boisku" (1996) i roli szeregowego 'Slov' Slovnika w dramacie sensacyjnym "G.I. Jane" (1997), zagrał w końcu swoją przełomową rolę szeregowego Witta, w sensacyjnym dramacie wojennym "Cienka czerwona linia" (1998).

Słynie z tego, że zdecydowanie odmawia udziału we wszystkich reklamach i grania scen erotycznych. Na planie melodramatu "Oczy anioła" (2001) poprosił, aby Jennifer Lopez zakryła piersi i tego samego wymagał od Ashley Judd w thrillerze "Bez przedawnienia" (2002). Wcielił się w postać idealisty Edmunda Dantesa, marynarza nieświadomie zawikłanego w spisek polityczny, który został przez jego wrogów wykorzystany dla osiągnięcia prywatnych korzyści, w ekranizacji słynnej powieści Aleksandra Dumasa "Hrabia Monte Christo" (2002). Jednak dopiero kreacja Jezusa Chrystusa w filmie Mela Gibsona "Pasja" (2004) sprawiła, że znalazł się w oku kinematograficznego cyklonu. Za tę rolę odebrał nagrodę Grace – MovieGuide w Los Angeles jako najlepszy inspirujący aktor kinowy oraz był nominowany do nagrody MTV.