Richard Pryor

Richard Franklin Lennox Thomas Pryor był synem barmana, weterana II wojny światowej. Według jego własnych wspomnień, wychowywał się w domu publicznym prowadzonym przez babkę.

Po porzuceniu szkoły odbył dwuletnią służbę wojskową (1958-1960), występował następnie w lokalach jako komik. Sławę zyskał w drugiej połowie lat 60. monologami wygłaszanymi w potocznym języku Afroamerykanów, z charakterystycznymi wulgaryzmami, które stały się swoistą wizytówka jego występów. Był jednym z prekursorów stylu monologów stand-up, a wśród jego następców wymienia się m.in. Eddiego Murphy'ego, Robina Williamsa czy Davida Lettermana.

Miał na koncie liczne role filmowe. Debiutował w 1967 w filmie "Zajęte ciało", później wystąpił m.in. w nominowanym do Oscara filmie biograficznym "Lady Sings the Blues" (1972). W czterech komediach partnerował Gene Wilderowi: "Nic nie widziałem, nic nie słyszałem" (1989), "Sobowtór" (1991), "Czyste szaleństwo" (1980), "Express Srebrna Strzała" (1976). Jako scenarzysta współpracował m.in. z Melem Brooksem. Przez pewien czas prowadził program "The Richard Pryor Show" w telewizji NBC.

Od 1986 cierpiał na stwardnienie rozsiane, co uniemożliwiło mu występy; pojawiał się jeszcze sporadycznie w filmach, po raz ostatni w 1997 w "Zagubionej autostradzie", gdzie posługiwał się wózkiem inwalidzkim. Zmarł na atak serca w wieku 65 lat.