Gérard Depardieu

Gérard Xavier Marcel Depardieu urodził się jako trzecie z sześciorga dzieci blacharza i ślusarza Dédé Depardieu (ur. 1923 w Montchevrier, wiosce w Berry), który nie umiał czytać ani pisać i gospodyni domowej Lilette (wł. Alice Marillier, ur. 1923). Jego dziadek ze strony matki Xavier Marillier był pilotem wojskowym i na początku lat 40. został przeniesiony do bazy lotniczej w Châteauroux. Dziadek matki był właścicielem fabryki fajek.

Został wychowany w biednym środowisku. Gdy miał 12 lat, uciekł ze szkoły podstawowej i włóczył się, mieszkając nawet z prostytutkami, zarabiał na kradzionych samochodach i czarnorynkowych transakcjach, za co spędził trzy tygodnie w więzieniu. Część wakacji spędzał ze swoją babką na lotnisku w Orly, czasem jeździł także do dalekiej ciotki ojca, u której pasał krowy. W 1962 roku zdał egzamin końcowy w szkole powszechnej pod wezwaniem św. Dionizego w Châteauroux i odbył praktykę w drukarni Centre Presse. Żył potem z dorywczych prac, ciągle zmieniając nazwiska.

W 1965 roku dotarł do Paryża. Pojawił się na scenie w Theatre Nationale Populaire, a następnie podróżował z teatrem objazdowym Cafe de la Gare. Debiutował na ekranie rolą bikiniarza, w filmie krótkometrażowym "Bikiniarz i koteczek" (1965), przychylność krytyki zdobył dzięki roli Jeana-Claude, żyjącego z nieczystych źródeł dochodu, który terroryzuje mieszkańców blokowiska, w komedii kryminalnej "Jaja" (1974). W dramacie notorycznego skandalisty, Marca Ferreriego, "Ostatnia kobieta" (1976) jako niepotrzebny żonie i kochance inżynier, od początku do końca filmu paradował nago, z obwisłym członkiem, tak bezużytecznym, że w finale obciął go sobie elektrycznym nożem. Za rolę młodego aktora w dramacie "Ostatnie metro" (1980), otrzymał nagrodę Cezara. Tytułowa rola Cyrana de Bergeraca (1990) przyniosła mu drugiego Cezara, nagrodę w Cannes i nominację do Oscara. Światową popularność zyskał dzięki roli francuskiego imigranta, który poślubia, potem poznaje, a dopiero później zakochuje w Amerykance, w komedii "Zielona karta" (1990), za którą zdobył Złoty Glob.

Kręcił potem po pięć albo sześć filmów rocznie. W jego bogatym dorobku kinowym jest m.in. tytułowa rola polityka Georges'a Dantona, w filmie historycznym Andrzeja Wajdy, "Danton" (1982). Zagrał w ponad 130 kinowych produkcjach francuskich, brytyjskich, amerykańskich, włoskich, niemieckich, a także rosyjskich, polskich i norweskich.

Sympatię wśród młodych widzów zapewniła mu postać Obelixa, w trzech adaptacjach komiksu: "Asterix i Obelix kontra Cezar" (1999), "Asterix i Obelix: Misja Kleopatra" (2002) i "Asterix na olimpiadzie" (2006).

Wyreżyserował m.in. takie filmy jak: "Świętoszek" (1984) według Moliera i "Most Pomiędzy Dwoma Brzegami" (1999). Jest również producentem filmów, m.in. "Drôle d'endroit pour une rencontre" (1988), "Shakha proshaka" (1991) oraz mini-serialów: "Nędznicy" (2000) i "Napoleon" (2002), który był nominowany do nagrody Emmy.

W 1999 roku miał wypadek motocyklowy w Paryżu. Po przejściu zawału serca – 10 lipca 2000 roku poddał się zabiegowi wszczepienia bypassów, w klinice w Paryżu.

W 2006 roku ukazała się jego autobiografia – książka napisana w formie wywiadu "Po prostu żyję! Rozmowy z Laurentem Neumannem".

Jako gwiazdor gali Telekamery 2000 zdobył nagrodę specjalną, przyznawaną przez redakcję Tele Tygodnia, dla najpopularniejszej gwiazdy zagranicznej.