Kiefer Sutherland

Syn aktorskiej pary Donalda Sutherlanda (ur. 1935), u boku którego debiutował w komedio-dramacie "Powrót Maksa Dugana" (1983) i Shirley Douglas (ur. 1934), jest siedem minut starszy od swojej siostry bliźniaczki Rachel. Na podstawie praw ius soli i ius sanguinis posiada paszporty kanadyjski oraz brytyjski. Jego dziadek Tommy Douglas był założycielem socjalistycznej Partii Kanady.

Kiedy miał 10 lat przeprowadzili się wraz z matką do Toronto. Aktorstwem zainteresował się mając 14 lat, po obejrzeniu na scenie sztuki "Kto się boi Virginii Woolf?" ze swoją matką. Zaczął występować w teatrze. W wieku 15 lat porzucił naukę w szkole katolickiej w Ottawie. Mając 16 lat był modelem w reklamach jeansów firmy Levis (zarobił na tym 4 tys. dolarów). Kiefer jest podobny do swojego ojca i obaj najczęściej brani są do odtwarzania ról demonicznych charakterów. Ojciec wychowywał go tylko przez chwilę. Gdy matka dowiedziała się o romansie męża z Jane Fondą, opuściła go. Na sześć miesięcy zostawiła Kiefera i jego siostrę bliźniaczkę Rachel pod opieką niewiernego męża.

Za rolę Donalda Campbella w dramacie "The Bay Boy" (1984), był nominowany do nagrody Genie. Po przeprowadzce do Los Angeles pojawił się w jednym z odcinków serialu sci-fi Stevena Spielberga "Niesamowite historie" (1985), wystąpił w telewizyjnym dramacie ABC "Bractwo sprawiedliwych" (1986), melodramacie kryminalnym "W swoim kręgu" (1986), dramacie przygodowym na podstawie powieści Stephena Kinga "Stań przy mnie" (1986) i dramacie "W pogoni za szczęściem" (1987).

Zagrał postać Davida – seksownego przywódcę wampirów w komediowym horrorze "Straceni chłopcy" (1987). Długo nie mógł przebić się do czołówki amerykańskich aktorów. Wraz z Jasonem Patrikiem, Charlie Sheenem i Emilio Estevezem tworzyli w latach 80. grupę zwaną "Brat Pack" – młodych, popularnych, dużo grywających aktorów, o których rozpisywały się kolorowe magazyny. W ich dorobku przeważały role drugoplanowe, które trudno byłoby zaliczyć do wielkich kreacji.

W latach 90. pokazał, że potrafi być aktorem wszechstronnym: wystąpił między innymi w "Zniknięciu", westernie "Młode strzelby" (1988 i 1999), dramacie sądowym "Ludzie honoru" (1992) i filmie przygodowym "Trzej muszkieterowie" (1993). Z czasem jego znakiem firmowym stały się role czarnych charakterów, podobnych do groźnego maniaka z filmu "Spojrzenie mordercy" (1996) czy rasistowskiego fanatyka z dramatu "Czas zabijania" (1996).

W roku 2001 pojawił się w głównej roli agenta Jacka Bauera, w kryminalnym cyklu "24 godziny". Ten nowatorski, przedstawiający wydarzenia w czasie rzeczywistym serial zdobył znaczną popularność i uznanie krytyki. Za tę rolę dostał w roku 2002 nagrodę Złotego Globu oraz dwukrotnie nagrodę Złotej Satelity (2002, 2003) i Screen Actors Guild Award (2004, 2006).