Christian Slater

Christian Michael Leonard Gainesborough Slater – amerykański aktor, reżyser i producent filmowy.

Syn aktora Michaela Hawkinsa i odpowiedzialnej za dobór obsady w castingach Mary Jo Slater, dorastał na nowojorskim Manhattanie. Mając siedem lat pojawił się po raz pierwszy na szklanym ekranie w operze mydlanej ABC "Jedno życie dla przeżycia". W 1976 roku jego rodzice rozwiedli się. Ma przyrodniego brata Ryana (ur. 19 kwietnia 1983) z drugiego małżeństwa matki. Ukończył Dalton School, Professional Children's School oraz szkołę średnią High School of Performing Arts w Nowy Jorku. W 1980 roku zadebiutował na nowojorskiej scenie City Center w przedstawieniu "Muzyk". Rok później zagrał w telewizyjnej adaptacji powieści Arthura Conana Doyle HBO "Sherlock Holmes" (1981) u boku Franka Langelli i Stephena Collinsa. W operze mydlanej ABC "Nadzieja Ryana" pojawił się jako D.J. LaSalle. Po udziale w debiutanckim filmie kinowym "Legenda o Billie Jean" (1985), zwrócił na siebie uwagę przez krytyków i widzów rolą nowicjusza benedyktyńskiego Adso z Melku w dramacie kryminalnym "Imię róży" (1986).

W 1987 roku przeniósł się do Los Angeles. W dniu 29 grudnia 1989 roku, po pościgu policyjnym, został aresztowany w West Hollywood; został oskarżony za ucieczkę policji, prowadzenie samochodu pod wpływem alkoholu, napad z bronią i prowadzenie samochodu bez ważnego prawa jazdy. Karierę ekranowa kontynuował w filmach: "Mistrz deskorolki" (1988), czarnej komedii "Śmiertelne zauroczenie" (1989) w roli nastoletniego zabójcy, "Więcej Czadu" (1990) jako zbuntowany nastolatek, który zakłada własną radiostację w garażu. Za rolę Willa Scarletta w obrazie "Robin Hood: Książę złodziei" (1991) i postać młodego kryminalisty w dramacie kryminalnym "Gangsterzy" (1991) był nominowany do anty-nagrody Złotej Maliny jako najgorszy aktor drugoplanowy.

W 1992 roku zadebiutował jako reżyser dziecięcego musicalu "Śmiech epidemiczny" dla Fundacji Pediatrycznej AIDS. Rola samotnika zafascynowanego światem kina i komiksów kierowanego duchem Elvisa Presleya w dramacie kryminalnym "Prawdziwy romans" (1993) przyniosła mu nominację do nagrody Saturna. W 1994 roku został aresztowany za wniesienie broni na pokład samolotu. W 1996 roku wyreżyserował film krótkometrażowy "Muzeum miłości" z Sandrą Bernhard.

W 1997 roku został ponownie aresztowany, a w czasie zatrzymania ranił policjanta i wyrokiem sądu został skazany na 90 dni więzienia, z czego odsiedział dwa miesiące; w trakcie procesu przyznał się do zażywania heroiny oraz kokainy i został zmuszony do leczenia odwykowego. Powrócił na scenę Broadwayu w 1998 roku w sztuce "Side Man" jako narrator Clifford. W filmie "Ukryta prawda" (2000) wcielił się w młodego senatora.

W 2004 roku pojawił się na deskach londyńskiego West End w sztuce "Lot nad kukułczym gniazdem" jako Randle Patrick McMurphy. W 2005 roku wystąpił w dwóch spektaklach Tennessee Williamsa; "Słodki ptak młodości" na West End jako żigolak i hollywoodzki aktorzyna Chance Wayne oraz "Szklana menażeria" na Broadwayu w roli narratora Toma.