Raoul Bova

Swoje imię otrzymał po dziadku. Jego rodzice pochodzą z południowych Włoch – ojciec Giuseppe z Reggio Calabria, matka z Neapolu. Dzieciństwo miał spokojne i dostatnie. Ojciec pracował w liniach lotniczych Alitalia, a matka zajmowała się domem.

Jako szesnastolatek, wraz z zespołem S.S. Lazio, zdobył mistrzostwo Włoch na 100 m stylem grzbietowym. Studiował w Istituto Superiore di Educazione Fisica, w Rzymie. Chciał zostać policjantem, ale nie zdał egzaminu do Carabinieri. Poszedł do szkoły teatralnej, studiował aktorstwo w Szkole Beatrice Bracco z Michaelem Margottą w Rzymie i poświęcił się karierze aktorskiej. Mając 21 lat debiutował na dużym ekranie w komedii "Kiedy byliśmy stłumieni" (1992) i pojawił się w filmie telewizyjnym "Włoska historia" (1992). Swoje pierwsze szlify aktorskie zdobywał również na scenie włoskich teatrów, m.in. w spektaklach: "Animali a sangue freddo" (1993), "Messico e nuvole" (1994), "Macbeth Clan" (1998).

Zwrócił na siebie uwagę rolą nauczyciela pływania, w melodramacie "Piękna księżniczka" (1993). W 1994 roku odebrał nagrodę Telegatto za rolę komisarza Gianni'ego Bredy, w siódmej serii serialu "Ośmiornica" (1994), w którym zaistniał jeszcze w serii ósmej (1997) i dziewiątej (1998) jako prowadzący śledztwo młody inspektor Carlo Arcuti, a rola ta uczyniła go popularnym także w innych krajach świata. Grał w filmach komercyjnych, jak "Palermo – Mediolan – bilet w jedną stronę" (1995) w roli Nino Di Venanzio (nominacja do włoskiej nagrody David di Donatello za najlepszą rolę męską), komedii "Słodka Zemsta" (2002) jako poczytny, jednak zagadkowy pisarz Marcello czy komedii romantycznej "Pod słońcem Toskanii" (2003), gdzie jako Marcello romansuje z dojrzałą pisarką (Diane Lane) z San Francisco, która w chwili twórczego i osobistego kryzysu, wyjeżdża do Włoch.

Chcąc przełamać stereotyp aktora o urodzie pięknego chłopca, niezdolnego grać głębokie role, z powodzeniem wcielił się w austriackiego oficera, w dramacie wojennym "Granica" (1996), wystąpił jako terrorysta w thrillerze "Rewind" (1998), zagrał człowieka opętanego przez diabła w filmie 'I Cavalieri che fecero l'impresa" (2001) oraz skomplikowaną postać Lorenzo, w melodramacie "Okna" (2003). Włoska krytyka bardzo chwaliła sposób, w jaki zagrał świętego Franciszka z Asyżu (dla roli schudł 14 kg), w biograficznym filmie telewizyjnym "Franciszek" (2002).

W polskim filmie biograficznym "Karol – Człowiek, który został papieżem" (2005), zagrał autentyczną postać księdza Tomasza Zaleskiego, który w czasie hitlerowskiej okupacji chce zachować godność i nie poddaje się terrorowi.