Fatale: Klątwa dla demona

"Klątwa dla demona" to finał "Fatale", komiksu o ściganej i przynoszącej mężczyznom zgubę Josephine. W poprzednich albumach zdarzało mi się zarówno chwalić, jak i krytykować historie z jej udziałem. Ostatnia przesądza o tym, że czytanie tej serii nie było straconym czasem.

Ed Brubaker nareszcie odpowiada na pytania, które towarzyszyły lekturze poprzednich tomów. Jest to o tyle istotne, że do tej pory fabuła była tak przeciągana, że zostawienie odbiorcy z sekretami nie byłoby zaskakującym wyjściem. Rozwinięcie przeszłości bohaterki i jej wroga oraz definitywny, aczkolwiek nie dla wszystkich szczęśliwy i nadal spowity tajemnicą, koniec okazały się tym samym trochę niespodziewane.

Jak na femme fatale przystało, Josephine jest postacią tragiczną. Nieintencjonalnie niszczącą życie innych, nieszczęśliwą i ciągle uciekającą. "Klątwa dla demona" pokazuje to jednak dużo dobitniej, ponieważ dopiero teraz poznajemy najbardziej dramatyczne wydarzenia, które świadczą o tym, o jak mrocznych mocach czytamy. W pewnym momencie autor nawet daje do zrozumienia, że mężczyźni, zakochani na zabój w bohaterce, nie muszą być wcale niewinnymi ofiarami. Zresztą również ostateczne starcie i zwieńczenie historii są pozbawione jednoznaczności, jakby autor, świadom oczekiwań, nie chciał skończyć opowieści w prosty, łatwy do przewidzenia sposób. Nie silił się jednak na gwałtowne zwroty akcji, bo to by nie pasowało do charakteru opowieści – do tej pory pozbawionej wielkich twistów – i mogło wydawać się sztuczne.

Akcja jest dość szybka, zwłaszcza w porównaniu do wcześniejszych części. Nie ma żadnych zbędnych scen; scenarzysta żwawo przedstawia działania przeciw złu oraz uzupełnia nasze informacje o świecie i postaciach za pomocą krótkich retrospekcji albo z wykorzystaniem fantastyki. Ostatni sposób zasługuje na wyróżnienie, ponieważ znacząco zmienia się wygląd ilustracji. Do tej pory proste, klasyczne, nagle zabierają czytelnika w kosmiczno-erotyczno-dramatyczną podróż po życiu Jo. Niezwykła mieszanka. W kadrach widzimy chwile z przeszłości, a poza nimi stronę wypełnia jakby kosmos wraz z zupełnie nagą bohaterką w pełnej krasie.

To nie jedyne wizualne urozmaicenie, ponieważ Sean Phillips zmienia styl także podczas opowiadania pewnej baśni. W tym fragmencie ilustracje przypominają witraże, od razu (i nie bez powodu) kojarzą się ze średniowieczem – są kanciaste, pozbawione szczegółowości i cieniowania, a jednak w tej prostocie, zupełnie innej od prostoty tworzącej nastrój grozy w głównym wątku, jest dużo urody i właśnie baśniowości. W pozostałej części komiksu rysunki nie różnią się od tego, co wcześniej oglądaliśmy. Jednak wspomniane urozmaicenia sprawiają, że "Klątwa dla demona" ma najładniejszą szatę graficzną ze wszystkich pięciu tomów.

Słowem podsumowania: "Fatale" to dobra seria, której największą zaletą jest nastrój grozy niczym z opowiadań Lovecrafta i połączony z postacią kobiety fatalnej, pięknej i zgubnej. Twórcy nie szczędzili ani krwawych, ani erotycznych scen, a mrok potęgowała ciemna stylistyka. Historia momentami była przeciągana i nigdy nie aspirowała do bycia szczególnie porywającą, ale punktowała tajemniczością, w trzecim tomie przedstawieniem różnych realiów, a na koniec przyniosła satysfakcjonujące zakończenie. Ed Brubaker i Sean Phillips nie stworzyli cyklu, który bym polecał z miejsca każdemu fanowi komiksu, lecz jeśli ktoś lubi podobne klimaty, to powinien dać szansę "Fatale".

Dziękujemy wydawnictwu Mucha Comics za dostarczenie egzemplarza recenzenckiego.