Giants

Teksty kultury na temat ogromnych, niebezpiecznych potworów atakujących ludzi już dawno nie są niczym nowym, a właściwie można powiedzieć, że współcześnie już się trochę przejadły. Wystarczy wymienić tutaj filmową "Godzillę" albo powieściowe "Toromorze" China Miéville'a. W polskiej literaturze współczesnej pewną próbą spojrzenia z innej perspektywy na życie po apokalipsie była powieść "Polaroidy z zagłady" Pawła Palińskiego, z kolei pośród licznych powieści amerykańskich z gatunku YA pewne odświeżenie stanowiła pozycja "Where She Fell" autorstwa Kaitlin Ward. Warto zatem zastanowić się, jak ten problem udało się przedstawić w komiksie. "Giants" wpisuje się w nurt dzieł postapo, autorzy skupiają się przede wszystkim na stworzeniu dobrej, rozrywkowej publikacji.

Bracia Valderrama proponują odbiorcy zgrabną historię o zagładzie świata, w której losy wszystkich bohaterów (także potworów) stale splatają się ze sobą. Ziemia zostaje spustoszona i rządzą na niej niebezpieczne mutanty, zaś ludzie przeorganizowali się i stworzyli społeczność podziemną. Jak można się domyślić, nowe porządki oznaczają, że są grupy posiadające władzę oraz te, które marzą o tym, aby ją zyskać. Gogi i Zedo także chcą od życia czegoś więcej niż to, co obecnie mają, i pragną dostać się do podziemnej elity. Okazuje się to jednak dużo trudniejsze niż sądzili, a podczas tej życiowej wędrówki każdy z nich przynajmniej raz obleje egzamin z człowieczeństwa.

Historia została zbudowana w sposób przemyślany, więc szybko przemierzamy z bohaterami ten nieznany świat i mierzymy się z kolejnymi przeciwnościami. Akcja rozwija się dynamicznie i wciąga czytelnika, ale nie należy oczekiwać zaskakujących rozwiązań fabularnych albo nieoczekiwanych zwrotów akcji. Właściwie zakończenie, tak samo jak cała opowieść, jest przewidywalne i oparte na dobrze znanych schematach.

Bohaterowie zostali nakreśleni wyraziście, bardzo często można podsumować ich zachowania i charakter jednym słowem, zazwyczaj sprowadzając tym samym ich decyzje do kluczowej dla nich wartości życiowej, np. ambicji, władzy, współczucia czy wolności. Dlatego postaciom, które zdecydowanie miały potencjał, brakuje odrobiny głębi, trudno tutaj mówić o budowaniu ich psychologii oraz wieloaspektowej prezentacji osobowości. Szkoda. Sposób opisywania świata po zagładzie jest przemyślany. Czytelnik łatwo się w nim odnajduje i nie zostaje przytłoczony zbyt dużą ilością szczegółów. Można nawet powiedzieć, że w zasadzie co chwilę dowiadujemy się czegoś nowego na temat otoczenia.

Na uwagę zasługuje przede wszystkim doskonała szata graficzna. Szkice są zrobione dokładnie i z dużą dbałością o szczegóły, a jednocześnie nie są bardzo realistyczne. Tym samym z jednej strony odbiorca ma wrażenie, że to wszystko mogłoby wydarzyć się naprawdę (w naszym lub którymś z alternatywnych światów), z drugiej strony jest to świat fikcyjny. Autor rysunków położył duży nacisk na podkreślenie kluczowych cech bohaterów poprzez obraz, dzięki czemu są one jeszcze łatwiejsze do odczytania. Obrazy potworów nie są w żaden sposób zaskakujące i oryginalne, ale na pewno tworzą wrażenie grozy i ciągłego poczucia niebezpieczeństwa, które towarzyszy bohaterom. Największy plus warstwy graficznej stanowi jednak kolorystyka, idealnie podkreślająca kolejne sceny. Nie ma tu zbyt wielu barw, lecz świat podziemny jest konsekwentnie przedstawiany jako czerwono-czarny, kojarzący się z wojną, bólem, cierpieniem oraz wnętrzem Ziemi lub piekłem, które ludzie sami sobie zgotowali. Zupełnie inne barwy towarzyszą bohaterom nad ziemią, gdzie dominuje biały i niebieski. Oczywiście kolorystyka odzwierciedla panującą tam wieczną zimę, ale jest także wyrazem większego spokoju i wolności.

"Giants" to rozrywka na wysokim poziomie, idealna dla ludzi lubiących opowieści o wielkich potworach grasujących po świecie. Sprawdzi się idealnie jako lektura do pociągu, autobusu lub poduszki po męczącym dniu. Nie ma jednak nic, co sprawiłoby, że czytelnik zostanie przy niej myślami, nie zmusza też do żadnej refleksji.