Czarna bandera

Jacka Komudy nie trzeba nikomu przedstawiać. W dotychczasowym literackim dorobku autora znajduje się nie tylko cykl pt. "Orły na Kremlu", ale i kilkanaście wszelkiej maści powieści i zbiorów opowiadań. Jednym z nich jest "Czarna bandera", na którą składa się sześć opowiadań w pirackich klimatach. Czy jest tu ktoś, kto takowych nie lubi? Chyba nie. W związku z tym nikogo nie dziwi, że można znaleźć mnóstwo książek im poświęconych czy obejrzeć nakręcone o nich filmy. Chłopcy proszą pod choinkę o pirackie klocki Lego, a jeśli umówicie się ze znajomymi na przebieraną imprezę, na pewno jeden z nich przebierze się za pirata. Jak na tym tle prezentuje się omawiane dzieło polskiego pisarza?

Pierwsze opowiadanie pt. "Sześćset cetnarów piekła" relacjonuje losy Jamesa Wallisa, przemytnika i właściciela Speedy Fortune, który popadł w długi u bezwzględnego lichwiarza Pieta Corneliszoona Buskena. Ten z łaski dał mu ostatnią szansę na spłatę. Jak wykorzystał ją ów szmugler? Kolejne z nich pt. "Oprawca" zostało poświęcone Johnnemu Bartholomeu Rackhamowi, zwanego przez kamratów Johnnym Szczęściarzem. Mężczyzna ten dostaje od gdańskiego Żyda propozycję nie do odrzucenia – jak na niej wyjdzie? Trzecie opowiadanie pt. "Ark Raleigh" przybliża nam sylwetkę Petera Vanesa, syna architekta nadzorującego budowę największego w historii królewskiego galeonu wojennego – zwącego się tak, jak owe opowiadanie – który zatonął w trakcie dziewiczego rejsu. Nic zatem dziwnego, że po dziś dzień młody mężczyzna mierzy się ze złością wszystkich tych, których członkowie rodziny zginęli w tej niespodziewanej katastrofie. Pewnego dnia staje on przed szansą oczyszczenia swego zbrukanego nazwiska, tylko czy aby czasem nie kryje się w niej jakiś haczyk?

Dzięki czwartemu z nich pt. "Czarny heban" udamy się w literacką podróż z Williamem Wharleyem, zagorzałym abolicjonistą, który – pozostając incognito – zaciągnął się do załogi kapitana trudniącego się handlem czarnoskórymi niewolnikami. Jako przedstawiciel stowarzyszenia walczącego z ludźmi praktykującymi ten naganny proceder, chce na własne oczy zobaczyć i ocenić tę sytuację, by ostatecznie wrócić i zdać raport ze swego prywatnego śledztwa. Opowiadanie numer pięć pt. "Lodowy szkwał" zostało poświęcone Bartholomeu Sandersowi, byłemu kwatermistrzowi brygu Lion, który za organizowanie ugaszonego w zarodku buntu został wraz ze swymi towarzyszami zostawiony w odrapanej szalupie na środku wielkiej wody. Fortuna im dopisała i niewiele później ujrzeli na horyzoncie dryfującą lodową górę... "Czarną banderę" kończy oznaczone cyferką sześć dzieło pt. "Na szlaku chwały, krwi i złota", dzięki któremu poznamy szypra Dampiera – mężczyzna ten na obrabowanym francuskim statku znalazł dokumenty wyjawiające lokalizację Doliny Cuapacu. Znajdować się w niej ma to, co dla piratów jest najważniejsze – złoto.

Przedstawione opowiadania rozgrywają się w XVII i XVIII wieku, po części w Port Royal na Jamajce, mieście rozpusty, francy, złota i piratów, a częściowo w innych miejscach. Każde z nich odznacza się charakterystycznymi dla Jacka Komudy znamionami: wiernie odtwarzają ówczesne realia, przepełnione są poczuciem humoru i niebanalnymi przygodami. Zwykle zajmują kilkadziesiąt stron, które w zupełności wystarczają autorowi do tego, by przedstawić głównych bohaterów i prędko wciągnąć czytelnika w wir wydarzeń. Jedne dzieła są zaskakujące, inne trzymają w napięciu do samego końca. Sami piraci wydają się jak najbardziej realistyczni – wielbią rum i ladacznice, klną tak wyrafinowanymi wiązankami słów, że część z nich śmiało można by spisać i nigdy nie mają oporów, by sięgnąć po pałasz.

Sześć opisanych historii składa się w sumie na 370 stron, które gwarantują co najmniej kilka przepełnionych pirackim klimatem wieczorów. Wszakże nie ma nic piękniejszego, niż dzień zwieńczony takim opowiadaniem. Książka w rękach prezentuje się bardzo solidnie – począwszy od przyciągających uwagę grafik, przez dobrej jakości papier i niemęczącą oczu czcionkę, na braku literówek kończąc.

Jak można podsumować "Czarną banderę"? Literackie dzieło Komudy zabiera czytelnika w długą podróż, w trakcie której słychać rwący żagle wiatr i czuć woń morskiej soli. Nie zabraknie pirackich pojedynków, abordaży, serii wystrzałów z okrętowych armat, rumu, murw i trójkątnych kapeluszy. Wszystko to przedstawione wesołym językiem, dzięki któremu uśmiech niejednokrotnie zagości na twarzy. Serdecznie polecam, kamraci!

Dziękujemy wydawnictwu Fabryka Słów za dostarczenie egzemplarza recenzenckiego.