„Assassin’s Creed” to książka będąca oficjalną powieścią filmu z Michaelem Fassbenderem w roli głównej. Jej autorką jest Christie Golden – pisarka znana ze swoich tekstów opowiadających wydarzenia z Uniwersum Warcrafta, Starcrafta czy Gwiezdnych Wojen. Dzieło to jest naprawdę dobrą lekturą, stanowiącą świetne uzupełnienie filmu.
Zakon Templariuszy od stuleci ma jeden cel – podporządkowanie ludzkości swoim wpływom. W tym celu tropi tajemnicze Jabłko Edenu. Jak wierzą, kryje ono w sobie sekrety wolnej woli. Jeśli położą na nim swoje łapy, zdobędą niepodzielną władzę nad całym światem. Tylko jedna organizacja może ich powstrzymać. Bractwo Asasynów.
W czasach współczesnych wszystko wskazuje na zwycięstwo templariuszy, ukrywających się za fasadą Abstergo Industries. Wciąż jednak sporo im brakuje do pełnego zwycięstwa. Callum Lynch, człowiek o mrocznej, pogmatwanej przeszłości, jest kluczem do ostatecznego rozstrzygnięcia. Poprzez swoją krew ma dostęp do wskazówek, gdzie został ukryty tajemniczy artefakt. Templariusze ostrzą sobie na niego zęby, lecz Asasyni również nie mają zamiaru odpuszczać. Kogo Cal wspomoże? I czy zgłębiając tak długo skrywane sekrety zdoła pogodzić się z własną przeszłością?
Film stanął przed trudnym zadaniem – dopasowaniem się zarówno w gusta fanów serii, jak i ludzi, którzy do tej pory mieli z nią co najwyżej sporadyczny kontakt. Wymaga to bardzo dokładnego balansowania między wątkiem głównym, a wyjaśnieniami, jak do nich doszło. Jest to niezwykle trudne zadanie i rzadko się udaje. Właśnie dlatego oficjalna powieść filmu jest tak przydatna. Pozwala ona na umieszczenie objaśnień, na które po prostu zabrakło czasu na wielkim ekranie. Dzięki temu czerpiemy więcej wiedzy z historii, a to sprawia, że jest ciekawsza.
W książce znaczne rozszerzenie zyskuje część poświęcona wspomnieniom Aguilara. Z różnych przyczyn przodek głównego bohatera ma raczej skromne przedstawienie, przede wszystkim uczestnicząc w walkach. Tym razem możemy dowiedzieć się więcej na temat jego przeszłości: jego powiązań z Bractwem, opinii na temat wrogów, życia prywatnego. Sprawia to, że postać piętnastowiecznego asasyna zyskuje głębie, której do tej pory mu brakowało.
W ramach uzupełnień fabuły niezmiernie fascynujący jest rozdział o tytule „Regresje”. Są w nich krótkie historie ważniejszych postaci z filmu, o których tam nie powiedziano zbyt wiele. W tych fragmentach mamy zwięzłe opisy ich własnych wrażeń z pobytu w ośrodku Abstergo i używania Animusa. Jednak najistotniejsze są historie ich przodków (znanym nam na przestrzeni grywalnych przygód z asasynami). Są to właściwie niedługie, niezależne teksty o ważnych momentach w ich życiach, nie tyle związanych z walką, lecz nimi samymi. Mamy szansę dowiedzieć się więcej o ich charakterach i odczuciach, a także co popchnęło ich do wyborów, które ostatecznie doprowadziły do momentu, gdy spotykamy się z nimi po raz pierwszy.
Równie intrygującym zagadnieniem są odczucia, jakie mają współcześni asasyni wobec swoich przodków. W każdym wypadku, w zależności od ich dziejów, mają wobec nich różne wrażenia, oceny i pragnienia. Jest jednak pewna cecha wspólna – uczą ich tego, co trzeba, by móc walczyć z tyranią templariuszy.
Zresztą nie tylko asasyni są tutaj przedstawieni z większymi wyjaśnieniami. Wszystkie ważniejsze osoby dostają opisy i objaśnienia, na które w filmie najprawdopodobniej po prostu zabrakło czasu. Dzięki temu możemy lepiej zrozumieć ich postrzeganie świata i dlaczego reagują w taki a nie inny sposób (może z wyjątkiem doktor Rikkin, ale to moje osobiste wrażenie).
Film wyszedł z nieco innego założenia niż gry, gdzie wątek wydarzeń rozgrywanych w współczesności jest raczej skromnym dodatkiem. Tutaj akcja poza Animusem znacznie zyskuje i to samo widać w książce. Symbolem tego jest choćby okładka książki. Jednoczesne przedstawienie Cala i Aguilara pokazuje połączenie teraźniejszości i przeszłości, która w grach z asasynami występuje, ale nie jest tak mocno odczuwalna jak tutaj.
Na premierze filmu pojawiłem się jako fan serii i wyszedłem z niego usatysfakcjonowany. Z nie mniejszą chęcią wziąłem się za tę książkę. Szczerze przyznam, jestem z niej zadowolony. Znalazłem w niej dokładnie to czego oczekiwałem, a jednocześnie dodano to, czego na wielkim ekranie nieco zabrakło. Jest to pozycja godna polecenia każdemu, kto się interesuje tym tematem. Christie Golden znakomicie wypełniła swoje zadanie jako pisarka.
Dziękujemy wydawnictwu Insignis za dostarczenie egzemplarza recenzenckiego.
Komentarze
Brak komentarzy! Bądź pierwszy! Podziel się swoimi spostrzeżeniami!
Dodaj komentarz