Składający się z sześciu tomów cykl "Wojna Pajęczej Królowej" jako całość pozostaje najlepszą historią z mrocznymi elfami, jaka zawitała na powieściowe karty. Chociaż każda z książek była pisana przez kogoś innego, to jednak R.A Salvatore czuwał nad poziomem całości, zaś dramatyczne zakończenie pozostawiło kilka niewiadomych. Najważniejszą z nich były losy Halisstry Melarn, która wkroczyła do domeny Lolth, jednak nie opuściła jej bez szwanku.

Losy dawnej szlachcianki z Ched Nasad stanowią szkielet "Sacrifice of the Widow", planowanego jako trylogia kontynuująca wątki ze "Zmartwychwstania". Autorka nie oddała jej jednak narracji. Równolegle prowadzi wątek wyznawców Eilistraee walczących z zagrożeniami ze strony sług Vhaerauna oraz Selvetarma. Tak naprawdę jest to tylko tło do rozgrywki savy, czyli czegoś na wzór szachów mrocznych elfów, w której matka i córka toczą bój o zwierzchnictwo nad całą rasą. Żadna z nich nie przebiera w środkach, więc sama akcja obfituje w liczne trupy, wielką (często starożytną) magię oraz zmagania z bóstwami. Niestety, wielkie czyny są często przeplatane całymi stronami wędrówek po lesie, które co prawda nieco poszerzają naszą wiedzę o bohaterach, jednak potrafią zamęczyć nawet doświadczonego miłośnika podróżowania po pełnych niebezpieczeństw Zapomnianych Krainach.