Robert Davi

Robert John Davi – syn włoskiej Amerykanki Marii Rullo i pochodzącego z południowych Włoch Sala Davi, już od wczesnych lat dzieciństwa przejawiał zainteresowania muzyką poważną, a jego ulubioną operą stała się "Tosca" Giacomo Pucciniego. Kiedy miał pięć lat, rodzina przeprowadziła się na Long Island. Uczęszczał do prywatnej katolickiej szkoły średniej Seton Hall High School w Patchogue, w stanie Nowego Jorku, gdzie chętnie grał w piłkę nożną i baseball oraz występował w przedstawieniach "Makbet" Williama Szekspira. Jednak po tym jak mając 16 lat przeszedł tajemniczą chorobę, zrezygnował z udziału w grach sportowych i skupił się na śpiewaniu operowym i aktorstwie. Wygrywał ogólnonarodowe konkursy operowe, uczył się śpiewu, we Florencji pod kierunkiem okrzyczanego barytona Tito Gobbi.

W wieku dziewiętnastu lat występował z Long Island Lyric Opera Company w Garden City, w stanie Nowego Jorku. Po ukończeniu studiów na Hofstra University w Hempstead, gdzie otrzymał stypendium dramatyczne, przeprowadził się na Manhattan. Dorabiał jako sprzedawca precli, jarzyn i owoców, urzędnik telefoniczny, kelner i przy produkcji wypchanych zwierząt. Mieszkał w tanim lokalu przy East 171st Street, uczył się aktorstwa w Juilliard School, Stella Adler's Actors Studio i Lee Strasberg Actors Studio, jednocześnie występował na scenie w sztukach – "Wiśniowy sad" i "Mewa" Antoniego Czechowa, "Wiele hałasu o nic" Williama Szekspira oraz "Lot nad kukułczym gniazdem" Kena Keseya.

Jego debiutancka rola telewizyjna greckiego bandyty, w dramacie NBC "Kontrakt na Wiśniowej Ulicy" (1977), otworzyła korowód kolejnych serialowych wcieleń czarnych charakterów, a jednym z nich był palestyński terrorysta Salim Ajami w teledramacie CBS "Terrorysta na procesie: Stany Zjednoczone kontra Salim Ajami" (1987). Po raz pierwszy na dużym ekranie pojawił się w biograficznym filmie historycznym – "Gangsterskie wojny" (1981). Potem równie przekonywająco grywał negatywne role w kinowych produkcjach, m.in. w familijnej komedii przygodowej "Goonies" (1985) jako jeden z członków gangu Fratellich, który ucieka z miejscowego więzienia.

Traktowany jako drugoplanowy lub trzecioplanowy aktor charakterystyczny, miał często znakomitych ekranowych partnerów – z Clintem Eastwoodem i Burtem Reynoldsem zagrał w komedii sensacyjnej "Gorący towar" (1984), z Arnoldem Schwarzeneggerem wystąpił w filmie akcji "Jak to się robi w Chicago" (1986), jako specjalny agent FBI w thrillerze "Szklana pułapka" (1988) spotkał się na planie z Bruce'em Willisem i Alanem Rickmanem, w komedii kryminalnej Blake'a Edwardsa "Syn Różowej Pantery" (1993) zagrał u boku Roberto Benigni i Claudii Cardinale.

Sławę zyskał jednak w roli kolumbijskiego lorda narkotykowego Franza Sancheza, oponenta agenta 007 Jemesa Bonda, w filmie "Licencja na zabijanie" (1989). Za rolę właściciela małej knajpy w Las Vegas i szefa tancerek erotycznych, w dramacie obyczajowym "Showgirls" (1995) zdobył nominację do anty-nagrody Złotej Maliny. Powrócił na mały ekran w roli agenta Baileya Malone'a w dwóch serialach NBC – "Portret zabójcy" (1996-2000) i "Kameleon" (1999-2000). Jego reżyserski debiut dramatu "Pięści" (2007) został uhonorowany trzema nagrodami jury, na festiwalu filmowym WorldFest Houston.