Rupert Everett

Jest młodszym synem biznesmena majora Anthony'ego Michaela Everetta i Sary (z domu MacLean), pochodzącej ze Szkocji, szlachty angielskiej Baronet wywodzącej się z rodziny z Kornwalii i niemieckich baronów Schmiedern. Ma starszego brata Simona Anthony'ego Cunninghama (ur. 1956). W wieku siedmiu lat uczęszczał do Farleigh School przy Ampleforth College w hrabstwie Hampshire, rzymskokatolickiej szkoły prowadzonej przez zakon Benedyktynów. Mając piętnaście lat został przyjęty do londyńskiej Centralnej Szkoły Przemówień i Dramatu (Central School of Speech and Drama), ale po dwóch latach za niesubordynację został z niej usunięty. Jako siedemnastolatek rozpoczął praktykę aktorską w szkockim Citizen Theatre w Glasgow, z którym podróżował po Wielkiej Brytanii, występując w przedstawieniach takich jak "Don Juan" i "Dom złamanych serc" G. B. Shawa. Dorabiał także jako męska prostytutka.

Na małym ekranie pojawił się po raz pierwszy w telewizyjnym dramacie Agathy Christie "Męstwo Edwarda Robinsona" (1981). W 1982 roku odniósł sukces w spektaklu Juliana Mitchella "Inny kraj" na londyńskiej scenie West End. Po debiucie na dużym ekranie w kryminale romantycznym "Prawdziwe życie" (1984), z sukcesem powtórzył swą sceniczną kreację homoseksualnego sowieckiego szpiega, który stał się wrogiem swojej ojczyzny, w melodramacie "Inny kraj" (1984), zdobywając nominację do nagrody Brytyjskiej Akademii Filmowej (BAFTA). W miniserialu NBC "Księżniczka Daisy" (1983) zagrał mroczną postać Rama Valenskiego, brata kazirodczo zakochanego w swojej siostrze. Zebrał potem znakomite recenzje za rolę, pochodzącego z wyższych sfer kochanka kelnerki w nocnym klubie, w biograficznym dramacie kryminalnym "Taniec z nieznajomym" (1985). Na planie dramatu "Solo dla dwojga" (1986) spotkał się z Julie Andrews. Wydarzeniem była jego rola tajemniczego przybysza w ekranizacji powieści Gabriela Garcíi Márqueza "Kronika zapowiedzianej śmierci" (1987), która cieszyła się powodzeniem w Ameryce Łacińskiej i Europie. Kontrowersje wzbudził dramat muzyczny rozgrywający się w środowisku muzyków rocka "Ogniste serca" (1987), gdzie zagrał rywala Boba Dylana.

W 1989 roku przeprowadził się do Paryża, gdzie publicznie potwierdził swoją orientację homoseksualną. Napisał dwie powieści – "Hello, Darling, Are You Working?" (1989) i "The Hairdressers of St. Tropez" (1995). Pracował także jako model w Mediolanie.

Rola Francesco Dellamorte w komedii fantasy "Dellamorte Dellamore" (1994) przyniosła mu nagrodę na festiwalach filmowych w Porto w Portugalii i Málaga w Hiszpanii. Prezentował potem na ekranie swoje możliwości aktorskie w dramacie historycznym "Szaleństwie króla Jerzego" (1994) w roli Księcia Walii Jerzego IV Hanowerskiego, komedii Roberta Altmana "Prêt-à-porter" (1994). Za kreację homoseksualnego przyjaciela głównej bohaterki, w komedii romantycznej "Mój chłopak się żeni" (1997) został uhonorowany nagrodą krytyków w Londynie i na Florydzie, Blockbuster Entertainment Award, American Comedy Award, nagrodą Złotej Satelity i zdobył nominację do nagrody Złotego Globu. Zachwycił widzów i krytyków także w filmach kostiumowych – "Zakochany Szekspir" (1998), "Mąż idealny" (1999) Oscara Wilde'a (kolejna nominacja do nagrody Złotego Globu), "Sen nocy letniej" (1999) Williama Szekspira, "Zabić króla" (2003) w roli Karola I Stuarta, "Królowa sceny" (2004) jako Karol II Stuart i miniserialu "Niebezpieczne związki" (2003) Choderlosa de Laclosa, w roli wicehrabiego Sébastiena de Valmonta. Za rolę geja-architekta krajobrazu i najlepszego przyjaciela instruktorki jogi, w komedii "Układ prawie idealny" (2000) był nominowany w duecie z Madonną do anty-nagrody Złotej Maliny.

W 1987 roku ukazała się jego autorska płyta "Samotna generacja", gdzie napisał muzykę i słowa. Wziął także udział w nagraniu utworu i teledysku Madonny "American Pie" (2000) śpiewając w chórkach. Na płycie Swing When You Are Winning (2001) Robbiego Williamsa znalazła się piosenka pt. They can't take that away from me, którą zaśpiewał w duecie z Williamsem.

Był narratorem filmu dokumentalnego "Paragraf 175" (2003) opisującego prześladowania homoseksualistów w okresie nazizmu. Zajmuje się także dubbingiem. Użyczył swojego głosu Księciu z Bajki w filmach animowanych "Shrek 2" (2004) i "Shrek Trzeci" (2007). Mówił też rolę lisa w filmie fantasy "Opowieści z Narnii: Lew, Czarownica i stara szafa" (2005).