Mickey Rourke

Philip Andre Michael Rourke Jr. urodził się w konserwatywnej rodzinie rzymskokatolickiej, o irlandzko-francuskich korzeniach jako jedno z trojga dzieci Ann Rourke i dozorcy Philipa Andre Michaela Rourke'a, Sr., który amatorsko trenował kulturystykę. Ma starszą siostrę Patty i brata Joeya (ur. 26 czerwca 1954, zm. 6 października 2004 na raka płuc). Gdy miał siedem lat, jego matka wyprowadziła się wraz z trójką dzieci z domu i wyjechała do Liberty City, dzielnicy w północno-zachodnim Miami na Florydzie i w 1963 roku wyszła ponownie za mąż za Gene'a Addisa, policjanta i ojca pięciu synów z poprzedniego małżeństwa, z którym później się rozwiodła. Mickey podjął szkolenie samoobrony w Boys Club of Miami, należał do klubu bokserskiego Gritty. W wieku dwunastu lat wygrał swój pierwszy pojedynek bokserski w wadze do 118 funtów. W latach 1968-71 jako bokser-amator stoczył cztery zwycięskie walki, w 1971 roku zdobył Złote Rękawice na Florydzie, jednak odniósł dwie kontuzje i zrezygnował z dalszej kariery na ringu.

W 1971 roku ukończył szkołę średnią Miami Beach High School, w Miami Beach na Florydzie, do której uczęszczał także aktor Andy Garcia, będący wraz Rourke w drużynie baseballowej, pod kierunkiem trenera J. Stanleya "Skipa" Bertmana. Rourke dorabiał potem przy parkowaniu samochodów i kopaniu rowów, po raz pierwszy zetknął się z narkotykami paląc marihuanę. W wieku 19 lat odkrył teatr. Zamieszkał w Greenwich Village, nowojorskiej dzielnicy artystów i pracował gdzie się dało, żeby opłacić kurs aktorski Lee Strasberg Institute.

W 1978 roku przeniósł się do Los Angeles i zadebiutował na dużym ekranie jako szeregowiec Reese, w komedii wojennej Stevena Spielberga "1941" (1979). Potem wystąpił w teledramacie ABC "Miasto w strachu" (1980), w westernie Michaela Cimino "Brama nieba" (1980), teledramacie CBS "Gwałt i małżeństwo: Sprawa Rideout"(1980) oraz thrillerze "Żar ciała" (1980). Rola Boogiego w tragikomedii Barry'ego Levinsona "Diner" (1982) przyniosła mu nagrodę krytyków w Chicago i National Society of Film Critics.

Niedługo potem znalazł się na planie dramatu Francisa Forda Coppoli "Rumble Fish" (1983). Występ w portrecie włosko-amerykańskiej mafii "Papież Greenwich Village" (1984) oraz ambitnym dramacie Nicolasa Roega "Eureka" (1984), nie wzbogaciły jego wizerunku. Stworzył fascynujący portret ostatniego sprawiedliwego w świecie moralnego upadku, przedwcześnie posiwiałego, brutalnego i egoistycznego policjanta wywodzącego się z polskiej emigracji, samotnie walczącego w Chińskiej Dzielnicy z wszechpotężną mafią, w dramacie kryminalnym Michaela Cimino "Rok smoka" (1985). Rozgłos zdobył rolą eleganckiego i nowoczesnego biznesmena szukającego na próżno sensu życia, w perwersji wyzbytej miłości w kontrowersyjnym melodramacie Adriana Lyne "9 1/2 tygodnia" (1986). W mrocznym thrillerze Alana Parkera "Harry Angel" (1987) zagrał prywatnego detektywa podejmującego się odnalezienia muzyka jazzowego, uprowadzonego z kliniki psychiatrycznej. Za kreację alkoholika-pisarza zakochanego w pijaczce, w dramacie "Ćma barowa" (1987) był nominowany do nagrody Independent Spirit.

W 1988 roku zadebiutował jako scenarzysta melodramatu sportowego "Swój chłopak" (1988), gdzie także zagrał główną rolę starzejącego się boksera Johnny'ego Walkera uzależnionego od alkoholu. Rok później wywołał kontrowersje w Irlandii, gdy ujawniono, że część swoich wpływów za odtwarzaną rolę Franciszka z Asyżu, w filmie "Franciszek" (1989) przekazał na finansową pomoc dla IRA; dwóch członków Parlamnetu Brytyjskiego domagało się zakazu wprowadzania jego filmów w Anglii. Za postać bezwzględnego kryminalisty w dramacie kryminalnym Michaela Cimino "Godziny rozpaczy" (1990) i rolę enigmatycznego milionera w melodramacie "Dzika Orchidea" (1990) otrzymał nominację do anty-nagrody Złotej Maliny dla najgorszego aktora.

W połowie lat 90. w jego karierze nastąpił kryzys – po kłótniach z reżyserami, aktorami i menadżerami nie otrzymywał większych ról i z wielkiej willi przeniósł się do małego mieszkanka. W przetrwaniu pomogli mu najbliżsi przyjaciele, łożąc na jego utrzymanie. Po kryzysie jaki przeszedł, chciał odratować swoją karierę filmową. Pomógł mu w tym Robert Rodriguez angażując do roli Billy'ego w thrillerze "Pewnego razu w Meksyku: Desperado 2" (2003), a następnie obsadzając w głównej roli Marva, w dramacie kryminalnym Franka Millera/Rodrigueza/Quentina Tarantino "Sin City: Miasto Grzechu" (2005), za którą otrzymał nagrodę Saturna, nagrodę krytyków w Chicago, nagrodę irlandzkiej publiczności i Online Film Critics Society Award.

Na festiwalu w Wenecji w 2008 roku film "Zapaśnik" (2008) otrzymał nagrodę dla najlepszego filmu, a grający w nim główną rolę Rourke został powszechnie uznany za najlepszego aktora, mimo iż ze względu na regulamin nie otrzymał oficjalnej nagrody. Na festiwalu doszło do skandalu – przewodniczący jury, Wim Wenders, tuż po wręczeniu nagród skrytykował zasady festiwalu, według których nie można temu samemu filmowi przyznać nagród za najlepszy film i dla najlepszego aktora.

W styczniu 2009 roku Rourke został nominowany do Oscara jako najlepszy aktor pierwszoplanowy za rolę w "Zapaśniku". W tym samym miesiącu odebrał Złoty Glob dla najlepszego aktora w filmie dramatycznym.