Wit Szostak

Swoją karierę pisarską zaczynał jako autor obracający się w kręgu fantasy i realizmu magicznego, z czasem stał się pisarzem przełamującym schematy gatunkowe.

Z wykształcenia doktor filozofii, absolwent Papieskiej Akademii Teologicznej. Mieszka w Krakowie. Członek Towarzystwa Tischnerowskiego i miłośnik twórczości Tolkiena. Jest znawcą muzyki ludowej, od kilku lat zapisuje nuty ostatnich skrzypków ludowych, gra na skrzypcach, gęślach i dudach.

Jako autor fantastyki debiutował w roku 1999 opowiadaniem "Kłopoty z błaznem" zamieszczonym w "Nowej Fantastyce". Dotychczas ukazały się jego książki z cyklu o "Smoczogórach", w tym powieści "Wichry Smoczogór" (2003) i dziejące się kilka wieków wcześniej "Poszarpane granie", zbiór opowiadań "Ględźby Ropucha", oraz m.in. "Oberki do końca świata". Jego utwory inspirowane są często kulturą polskich gór.

Kilkakrotnie był nominowany do Nagrody im. Janusza A. Zajdla. "Wichry Smoczogór" dodatkowo wyróżnione zostały nagrodą Śląkfy. W roku 2008 otrzymał Nagrodę im. Janusza A. Zajdla za opowiadanie "Miasto grobów. Uwertura" opublikowane w antologii "Księga strachu 2". Za powieść "Chochoły" otrzymał Nagrodę Literacką im. Jerzego Żuławskiego, a za powieść "Fuga" był nominowany do Nagrody Literackiej Nike 2013.

Jak sam mówi, używa pseudonimu nie po to, by się ukrywać, lecz aby zasygnalizować, że rozgranicza różne dziedziny swoich zainteresowań, jako że pod swoim prawdziwym nazwiskiem publikuje teksty dotyczące filozofii.

Źródło: wikipedia.pl