Rodrigo Santoro

Rodrigo Junqueira dos Reis Santoro – pochodzi z ubogiej rodziny inżyniera Francesco i artystki plastyk Marii José. Ma siostrę Flávię. Miał zaledwie cztery lata, gdy jego dziadek uczył go jazdy na koniu. Już jako dziecko zainteresował się aktorstwem. Podczas świąt Bożego Narodzenia i Wielkanocy organizował dla rodziny przedstawienia kukiełkowe. Studiował komunikację w Colégio Aplicação, gdzie portugalski nauczyciel prowadził "muzyczno-literackie sesje" przy pomocy TV. Mając 14 lat zadebiutował na scenie, gdzie poznał swoją pierwszą dziewczynę.

W wieku 17 lat przeniósł się z Rio de Janeiro, gdzie odbywał się casting programu telewizyjnego Globo. Przez rok uczył się interpretacji w "Oficina de Atores da Rede Globo". W 1993 roku podjął studia marketingu i reklamy na Pontifícia Universidade Católica. Pierwsze kroki w zawodzie aktorskim, stawiał na planach popularnych w Ameryce Południowej telenowel. Zadebiutował na małym ekranie w drugoplanowej roli Pedra w brazylijskiej operze mydlanej Rede Globo de Televisão "Olho no Olho" (1993). Potem dostał główną rolę Fernando w serialu brazylijskim "Pátria Minha" (1994), który jednak wskutek słabej oglądalności skończył się po wyemitowaniu kilku odcinków. Wystąpił w 15-minutowym filmie "Depois do Escuro" (1996). Kolejna opera mydlana z jego udziałem (1997) opowiadała o zawiłym trójkącie miłosnym.

Zadebiutował na kinowym ekranie w komedii "Como Ser Solteiro" (1998). W rodzinnej Brazylii często grywał obiekt pożądania ze strony kobiet. Jedno z najtwardszych doświadczeń aktorskich, które pomogło mu w dalszej karierze aktorskiej, zdobył na planie miniserialu kanału telewizyjnego TV Globo "Hilda Furacão" (1998) jako młody ksiądz franciszkanin, który wpada w miłość z prostytutką Hildą. Był narratorem w dwóch części brazylijskiej wersji językowej filmu "Stuart Malutki" (1999 i 2002).

Za rolę Wilsona Souzy Neto w dramacie "Burza mózgu" (2001), odebrał wiele brazylijskich nagród dla najlepszego aktora, m.in. São Paulo Association of Art Critics, na festiwalu filmowym w Recife i Cartagenie. W 2002 roku pojawił się w reklamie karty kredytowej kampanii "Najlepsze Życie" z Gisele Bundchen. Wcielił się postać więźnia transseksualisty nazywanego Lady Di, w dramacie kryminalnym Hectora Babenco, "Carandiru" (2003). Zabłysnął w Hollywood jako surfingowiec z blizną pod rzepką w prawym kolanie i motocyklista w kasku ze znakiem 'Leo', w sequelu "Aniołki Charliego: Zawrotna szybkość" (2003). Znalazł się w obsadzie angielskiej komedii romantycznej "To właśnie miłość" (2003) z Hugh Grantem, Emmą Thompson, Keirą Knightley i Rowanem Atkinsonem. Po udziale w 2-minutowej reklamie dla Chanel w 2004 z Nicole Kidman, otrzymał angaż do roli pozostałego przy życiu Oceanic Flight 815 – Paulo w telewizyjnym przeboju ABC, którym pasjonują się widzowie na całym niemal świecie "Zagubieni" (2006-2007). Pewną odskocznią stała się kreacja archetypu Kserksesa, demonicznego przywódcy Persów w "300" (2007).

Źródło: Wikipedia.